tabblad: netgedichten

Ze zijn weer terug!

Ze waren gevlogen. Zo’n vier jaar geleden
zag ik er niet één meer bij ons in de tuin.
De borders waarin ze hun spelletjes deden
vertoonde nadien nooit een spikkeltje bruin.

De dakgoot en windveren werden gemeden,
‘k ontwaarde ze zelfs niet in heester of kruin.
Zij hadden wellicht een plausibele reden
om elders op zoek te gaan naar het fortuin.

Maar vroeg in de morgen, net na het ontwaken
toen zaten er drie bij elkaar, lekker knus.
Ook hoorde ik zacht wat gepiep op de daken
van onder de pannen, daar wonen ze dus.

Mijn dag is niet mooier of beter te maken
want niets klinkt zo blij als een tjilpende mus.