Alle inzendingen van Anna

Verbaasd merkte de moeder dat zij een menigte werd. Binnen enkele dagen was het gebeurd, bleek zij uiteengevallen in een waaier van vrouwen. De weerloos-blije liep daar van haar geheugen te genieten; de verslagene, die snel op weg wilde naar welke dood dan ook; de trieste die er niets van begreep, die alleen zachte vlindervleugels…

Hij had een leven, vol en rijk, vond status van belang, werd gewaardeerd, gerespecteerd en was voor niemand bang. Het leven lachte hem nog toe zo zorgeloos en vrij, wat kon hem nou gebeuren ?!... `t geluk ging aan zijn zij. Maar op een dag sloeg `t noodlot toe, veranderd` in een zucht de roem, de eer, die was geweest; vervlogen in de…

Wat is de zin van ons bestaan, de toegevoegde waarde van ons leven hier op aarde ?... Het leven is lijden en geluk bestaat niet, we proberen alleen naast alle pijn, iets minder ongelukkig te zijn...…

de eenvoud van een pot met planten tegen een witgekalkte muur wat zonnevlekken en wat schaduw loom liggen in het Ierse gras…

o grote moeder wieg me in je armen en zing een lied van zon en maan van zee en aarde van leven, dood en leven…

Hoe kan ik nog zeggen denken en schrijven wat ik voel en denk en hoor als ik iedereen kwets. Grootsheidswaanzin is dat totaal kapot je voelen van alles de schuld en totaal stronfvervelend Wie respecteert men nog op deze aardbol? De Oerknal of het heel gevoelig in vrede ontslapen en weer opgaan in de natuur. Is er iemand die daarbij kan…

Hoe de mensen, hoe deze mensen, hoe een man en een vrouw na jaren elkaar – hoe na jaren deze mensen elkaar zullen zien, harnas van vroeger over het sleets lichaam, hoe in hun botten moeheid en deceptie jaar na jaar kerven. Hoe mensen, door afscheid op afscheid gestriemd en geslagen, het kijken verdragen in de laatste smalle kier die…

De grootste rol die ik spelen kan. Ik voel me raar en weet niet wat. Ik voel me stom en dom is dat. Ik voel me vreemd en niet zo fijn. Ik voel me anders en dat doet pijn. Ligt het dan werkelijk bij mij? Sta ik achter aan de rij? Hoe zou het zijn Om helemaal jezelf te zijn. Onzekerheid speelt de rol. Onzekerheid betaalt zijn tol. Wie…

"Wat als" is nu geen vraag Geen wanhoop. niet vandaag slechts, Een bos bevroren bloemen definitief bevrijd deze meid van mechanismen en maren en uren turen zonder zien Wie gaat er dan ook beneden de zeespiegel wonen.…

Al lopend langs de vaart hoor ik iets fluiten het zijn de kruiden met een kanten scherm ze groeien zo maar gratis in de berm dus bivakeer ik vele uren buiten. Geluk is volgens zeggen niet te koop vandaar dat ik als bijstandstrekker loop.…

Eens een bloem stralend als de zon, wetend welke richting op te groeien. Beseffende wat zij nodig heeft, om te kunnen groeien. Nu de herfst is gevallen, wordt ze snel ingetogen en slap. Energieloos van het langdurige staan, heel de tijd stralen en toen kwam een klap... Wanneer zal zij weer gaan bloeien?…

Vandaag ga ik weg En voel de zon in mijn haar Eindelijk vrij om te zijn wie ik ben Wie dat is, maakt me niet zoveel uit Want ik heb vrienden die van me houden Blauwe luchten zijn boven me Mijn bruine haar is overal Ik sla mijn vleugels uit Het is mijn kans om te schijnen Om te onderzoeken Zoveel meer om voor te leven Rijd naar de disco…

Voor Herman de Coninck Loodzware dagen zeggen we maar wat weegt zo'n woord weinig; het laatste zeilt op stadsdamp neerwaarts, kromt zich keer op keer om zijn betekenis. Argeloos keren de huizen hun dierbaarste wanden naar buiten, fluisteren Lissabon, Lissabon. Tussen keuken- en badkamertegels zoeken wij traag naar de tekens, verrijzenis…

Moederkoek niet keurig opgevouwen in de kast als noodvoorraad voor later maar als ganzenmaal door mijn strot geduwd kruimels achteloos verspreid over het tapijt van verstikkende moederliefde…

het lichaam is een archief dat sporen uit een verleden draagt las hij en hij hield de hand op zijn hart waar verloren liefdes gaten in geslagen hadden zijn schouders hingen van de last die de nooit uitgepakte rugzak meezeulde ach hoe licht zou het leven kunnen zijn dacht zij het hoofd hield hij recht…

Nee, ik heb geen trek mijn buik zit vol met liefde maar jij begrijpt dat niet. Je vraagt me of ik ziek ben als ik lachend beneden kom en in plaats van mopper vrolijk praat bij het ontbijt. Maar zeg eens eerlijk vroeg jouw moeder zich vroeger niet hetzelfde af? Zij snapte het vast ook niet wist zich ook met jou geen raad Noemde het…

Boven m'n hoofd rommelt de hemel: Klapt van woede bijna uit elkaar. Lichtstralen vliegen door mijn ramen. Op mijn netvlies is haar gezicht gebrand. Ze staat op een foto in de krant, die ligt hier naast me op de tafel. De pannen op het dak gaan glimmen; huilen de hele wereld bij elkaar om een oorlog die niemand kan winnen.…

De weg verdwijnt in lage wolken. Over schapenruggen glijdt de zon richting een glimlach om mijn mond.…

Zwaluwen dansen als Romeo en Julia in vroeger tijden tussen wolken van tijdelijk geluk. Ze vangt vliegen met haar ogen. Boven de daken. Tussen de huizen. Achter de dagen. In de lucht.…

Van hetzelfde witte bord eet hij elke dag zijn prakje en zijn brood gaat altijd mee in hetzelfde plastic zakje. Overdag een harde werker en onmisbaar op kantoor. Maar diep van binnen knaagt het en geen mens heeft dat door. Na kantoortijd weer op huis aan. Eten, afwassen, de krant. Voor de tv valt hij in slaap, de afstandsbediening in…

Ineens was ik het vermogen om warmte vast te houden verloren. Nu de kinderen het huis uit zijn, snoof ik, ja ja. Ik kroop onder steeds meer dekens. De kachel loeide. De warmste van ons tweeen kon mij niet meer verhitten. Ik rilde en huiverde alsof ik oog in oog stond met de dood. Wat ook zo was. De dood en ik stonden op een dijk.…

Al dat drinken en dat eten Zeg nou zelf het is te veel Alsof ik met mijn leven speel Maar ik moet het zelf maar weten Ieder pondje gaat door het mondje Lig ik straks zo onder het grondje…

we lopen samen hand in hand zwijgend naast elkaar op het strand de golven breken op de rotsen de wind waait zachtjes wat duinzand omhoog we gaan zitten en kijken samen naar de golven in het water die op het strand net onze tenen raken je kijkt me aan en lacht heel lief je slaat een arm om me heen en de andere hou je voor me er zit een…

wind waait boom zwaait ramen, deuren klepperen en laten wat wind binnen komen in mijn kamer herfst in de winter…

De zee ongrijpbaar in beweging eb en vloed in kleur blauw en groen maar in een cyclisch ritme beroert maanlicht de golven…

denken is eenzaam want op het moment dat je mijn gedachten leest zijn ze alweer veranderd helemaal voor jou alleen…

de ballen in jouw boom wil ik zijn van die rode glanzende of de poedersuiker op jouw oliebollen klef en zoet maar het liefst ben ik de belletjes in de champagne waarmee je klinkt op een goed nieuw jaar en dat je dan even aan me denkt als ik over je tong dans…

Ik droomde dat ik met haar in een duinpan lag en eerst haar handen begroef en toen haar voeten En toen ik haar geboeid en weerloos zag begroef ik ook mezelf om haar weer te ontmoeten De duinpan werd dieper dan de schoot der zee en het zand liep op tot hoge golven Ik dacht dat ze verdronk en ik dook mee en stervend hervond ik me diep ingedolven…

Mijn vader had twee levens. Een kort en vlammend, zonder mij. En een daarna. Mijn vrijheid was een plicht. Ik speelde in een pasgeboren luwte; wat ik voor vol aanzag was innerlijk ontwricht. Verhalen gingen onvoorspelbaar dicht en vragen ketsten terug. Ik zweeg. Als ik aan tafel zat stond er een horde hol van honger in mijn rug. Ik at.…

Als ik eens met mijn deur in huis zou mogen vallen Mijn leven rond de tafel uit zou mogen stallen Een boom zou mogen planten uit mijn zieletuin Wat zou het water van mijn zee glashelder zijn. Als ik mijn hemel eens op aarde kon verspreiden Mijn goede vruchten werden smaakvol onderscheiden Ik zou schoon gekleed…