Alle inzendingen van Anna

Echte vrienden, blijven vrienden en laten je nooit gaan, daarom heb ik in mijn agenda zo weinig namen staan...…

Als geluk niet als glas zo breekbaar was maar hard als steen, zou je dan alleen al voorzichtig zijn? uit angst voor de pijn als het je raakt...…

Wachten op het antwoord op een vraag die nooit werd gesteld. Luisteren naar een verhaal dat door niemand werd verteld. Alles willen nemen, maar toch een beetje geven. Lezen in een boek dat door geen schrijver werd geschreven. Houden van iemand terwijl je hem haat. Stil blijven zwijgen terwijl je druk praat. Ontzettend populair…

Ik ben pas zeven, bijna acht en ben haast nooit meer thuis... `k moet steeds weer worden weggebracht naar een groot ziekenhuis.. Operaties, chemokuren, ik kan heel vaak niet eten, soms kan ik door de "Cliniclowns" m`n pijn even vergeten... De dokters kunnen nog niet zeggen of ik weer beter word maar `t is denk ik niet zo heel erg als…

Daar komt de bus, ik pak m`n kaart en ga weer naar hem toe. Ik zie hem zitten voor het raam, hij "leest" maar weet niet hoe... Dit is de man die jaren t`rug mijn steun en sterkte was, met wie ik trouwde, kind`ren kreeg, nu morst `ie op z`n das... Hij kijkt me aan maar ziet me niet, ik pak zijn oude hand en streel hem maar hij kijkt verbaasd…

jij bent jij en ik ben ik ik wil je leren kennen niet nu niet hier op dit moment, want weet je? ik ben zo bang dat ik je dan niet aardig vind je vriendin…

kleding verbergt de naakte huid armoe heeft geen waarde…

De haan die kraait de dag kriekt dauw bedekt de aarde…

Als de dagen worden guur gaat de klok van de natuur ons later wekken in de morgen houdt het daglicht lang verborgen... De charme van het late wekken als het duister gaat vertrekken laat ons even in een zwijgzaamheid en verwelkomt dan de helderheid... Bij het aanschouwen van dit aangezicht doen wij even de ogen dicht om ze langzaam te laten…

Niet te kunnen zijn wie je bent. Omdat iedereen je zo kent. Niet naar buiten durven gaan. Bang alleen te komen staan. Opgesloten in je ik. Angstig voor dat ogenblik. Uitbreken is wat jij wil. Om je heen blijft het stil. Stimulans is wat je nodig hebt. Met geen woord wordt er over gerept. Maar eens zal jouw ziel vrij zijn. En…

Zij heeft het riet in huis gehaald, waar altijd met een zweem van streling, snaren klonken. Zij wil niet als de klarinet behagen, niet verlokken als de fluit. Zij stelt. Zo eenzaam heb ik haar als meisje nooit gehoord. Met haar oprecht en puur geluid blaast zij zich daaglijks verder weg. Wat nu? Ik bied haar fluisterende tegenstemmen op het aangetast…

Letterlijk uit het leven gegrepen, dat werd jij. Nooit te zullen zien hoe jij lacht, dat is nog het ergste misschien. Je leven heb ik gevoeld, maar nooit heb ik je gezien. Niet weten hoe je er uit zag, dat is nog het ergste misschien. Met de wetenschap dat jij niet meer leefde heb ik jou gebaard. Jou niet vast te hebben gehouden, dat…

Stuurloos drijvend kreupelhout, golvend op de zee. Varend in onzekerheid, de storm trekt hem mee. Hoe ongewis zijn lot. De drijfkracht, zijn gewicht. Voor een oceaan is zijn massa veel te licht.…

Jij komt bij mij. Ik zet koffie voor jou. Vers. Je drinkt het en je proeft het. Ik kom bij jou. Jij zet koffie voor mij. Ik drink het en proef het ook. De enkele keren dat mijn koffie niet smaakte zei jij dat tegen mij. Toen heb je nieuwe gekregen. Je kreeg er een gebakje bij. En wat kreeg ik de volgende dag terug? Een aftreksel, ouwe koffie…

Wat is er zoal niet gezegd Wat is er zoal wel geschreven.. De woorden lopend onderweg en zinnetjes zo stil geweven.. in sutra, spreukje, of een draadje als een verdicht fijn exemplaartje. Op vele wijzen Al in Een en het zelfde fenomeen... Uit de schatkist van Gods Woord plant woord en zin en lied zich…

Arisen from nothing, Awoken by something. Me not knowing, Just overcoming. It's hidden inside, Slitting my mind. Sometimes it comes out, A part of me dies.…

Al ben je oud, ik voel de pijn van vergeten rituelen. Jouw lach en hopeloze woorden, zo leeg en anders als zij zijn, ik kan ze niet meer delen. Een klein gebaar is wat ik wens, een flikkering in je ogen. Het is het niets dat ik nu zie, verdwenen gedachten van een mens, zo stil en onbewogen. De verandering, die zoveel verhult, is die…

Zijn ogen een zee, Om in te verdrinken. Een zandwoestijn, Om in te verdwalen. Een eindeloze verte, Om mezelf in te verliezen.…

Wachten doe ik terwijl de tijd haar schaduwen achterlaat en jij nergens meer bent waar schaduw en licht elkaar raken. Wachten doe ik, tot ook de schaduw in de avond is verdwenen en het donker mij lachend in haar greep houdt. Wachten doe ik, tot de kilte de lachende avond verjaagt en ik niet anders meer kan dan niet meer…

Bejaarden heb je in soorten en maten en op een dag, ben ik het ook. Dus liefste vlucht nu het nog kan. Vlucht nu we nog dansen,lachen en praten, vlucht voor het grijze spook. Want wat krijg je dan: Gemier en gemeier, gezeik en gezeur. Zo doof als een kwartel, dement als een deur. Lekkende blazen, verzuurd tot het bot. Verbitterde dromen,…

Leer mijn vlindervleugels dansen op de melodie van jouw gedachten die mij leiden zonder woorden als een paso-doble van de geest. Dans om mij heen met gesloten ogen en bespeel het verlangen van mijn lerende vleugels, onze ziel zo verbonden zoals zij nimmer verbonden is geweest.…

Waar ben je nou? Ik kan je niet vinden, Waar ben je nou naartoe? Net als ik je nodig heb, ben je me moe. Waar ben je nou heen gegaan? ben je dan nooit geweest wie ik dacht dat je was, heeft die persoon dat nooit bestaan? Ik zie je wel, maar je bent het niet, nu zie ik geen liefde meer in je maar alleen maar verdriet, waar is de oude jou,…

hartverscheurende pijn, het zit diep in mijn bloed, duizend vragen in mijn hoofd, ik weet niet wat ik er mee moet. een gevecht tussen hart en geweten, ik kan geen antwoord krijgen, op de vragen aan mezelf, over alles blijf ik maar zwijgen, ik wil de waarheid niet weten, het kan niet waar zijn, ik moet het vergeten. waarom doe ik de dingen…

bijna een jaar, sinds het sprookje begon, verblind door liefde, levend op een rose wolk, dag na dag, week na week, de liefde leek eindeloos, maar uiteindelijk liet je me toch in de steek. zonder reden, kapot was ik ervan, tranen vloeiden dag en nacht, nu zie ik je was het niet waard, ik heb te lang op je gewacht. je hebt nooit geweten hoe…

Weg wil ik, weg van jou, weg van de persoon waar ik zoveel van hou. Weg van de pijn, weg van het verdiet, voordat jij het ziet. Als dat alles weg is kan ik weer normaal leven, en jou opnieuw mijn glimlach en vriendschap geven.…

Wachten doe ik terwijl de tijd haar schaduwen achterlaat en jij nergens meer bent waar schaduw en licht elkaar raken. Wachten doe ik, tot ook de schaduw in de avond is verdwenen en het donker mij lachend in haar greep houdt. Wachten doe ik, tot de kilte de lachende avond verjaagt en ik niet anders meer kan dan niet meer…

Zomers fietst zij blij met rare capriolen... Daar is hij, de zon!…

Het licht van de nacht beschijnt alles wat ik zoek maar reeds lang bezit.…

Mijn huid fluistert dezelfde woorden die jouw lippen spreken als het verlangen uit haar schaduw treedt en teder de liefde aan zich bindt.…