Alle inzendingen van Anneke Haasnoot

De mens staat tot natuurgeweld Als klaproos staat tot natte kavel Als vlieg tot scherpe vogelsnavel Als lafaard staat tot superheld Als boom tot kettingzaag die velt Als frisse lucht tot vuur en zwavel Als pluis tot een soort reuzennavel De mens; speelbal van God en geld Dit keer trof een tyfoon de Filipijnen En duizend levens werden weggevaagd…

Natuurlijk triggeren ons vele beelden De arts of architect die straten veegt De moord of zelfdoding die wordt gepleegd De macht van overmatig rijk bedeelden De wonden van soldaten die niet heelden Een kind in hongersnood dat haast niets weegt Naar voedsel zoekt als huisvuil is geleegd Of gifgas op een plein waar kinderen speelden Een land…

Ze stapten vol vertrouwen in de boot Die hen naar het beloofde land zou varen De moeders brachten kinderen tot bedaren Tot vrijwel iedereen de ogen sloot Het aantal vluchtelingen was vrij groot De boot een speelbal van de woeste baren De kapitein dacht dat hij het zou klaren Er wachtte hem immers een zilvervloot Er rustte niet veel zegen…

Thuis was ik onbetekenend Ik had het kleinste kamertje ’s Nachts had ik er mijn lamp Mijn boek en één geranium Zo ingericht ving ik de geur Van kruizemunt die nooit verdween En slechts mijn mand Eens denken, nee dat was het Zeker weten Ik zei geen woord, tenzij verzocht Dan nog klonk het bedroefd en mat Ik kon niet luidkeels…

U zit mijns inziens teveel in uw hoofd Meer is ondoenlijk zegt daarbij uw hart Ja, ik weet alles van het nachtelijk zwart Waar twijfel toeslaat en je wordt beroofd Van liefde en vertrouwen in een Wezen Dat voor ons mensen niet te vatten valt Dat zwijgt en niet meer van de kansel bralt Gestorven is en naar het schijnt verrezen Natuurlijk…

Natuurlijk kan ik u volledig volgen Wanneer het gaat om mensen- dierenleed Zoals het wrede wijf dat paardje reed Daarover ben ik vreselijk verbolgen Het dier werd door mishandeling verzwolgen Hoe ziekelijk en onvoorstelbaar wreed Kan ’t iemand zijn die het blijkbaar vermeed Respect te kweken? Dat verdient vervolgen Ik worstel met u mee wat…

De doden zijn veel dichterbij Dan men zich voor kan stellen Daar horen ook de sferen bij Die wij niet kunnen spellen Somtijds komen er krachten vrij Die ongeloof doen hellen De adem schuift dat niet opzij Probeert iets te vertellen Het bruist van leven na de dood Dat durf ik te voorspellen Zij die menen te weten Achten de kans bijzonder…

De Hemelen zijn van een andere orde Veel esoterischer dan ooit verwacht Maar ja, er moest een sfeer worden bedacht Aannemelijk en nodig voor de horde Opdat het volk niet ontevreden morde Over het klerikale goud met macht Na ’t aardse tranendal wachtte de pracht Of Hel waar Lucifer het vuur opporde Nu weet ik er zijn vele werkelijkheden…

Het Ik-tijdperk loopt ongemerkt teneinde Er is een nieuwe, frisse kijk ontstaan Op You Tube dienen zich de goeroes aan Illusies waren het waarop men deinde ’t Is afgelopen met het vastomlijnde Dat er iets als een Hemel zou bestaan Heeft zelfs voor theologen afgedaan De oude Roos van Jericho verkwijnde Er is geen ik dat ziet, ruikt hoort…

Dank Conny Palmen dat u wilde delen Met anderen hetgeen u hebt ervaren Het logboek dat u schreef brengt tot bedaren De dingen die in vele levens spelen De dood komt niet alleen de liefste stelen Maar ook een ik gevormd tot wij in jaren Afwezigheid daarvan kan zorgen baren Je valt uiteen en niemand kan je helen Je droeg een symbolon met een…

Hoe moet ik tot U spreken, Opperwezen Nu mijn vriendinnetje straks sterven zal Ze kwam, zoals U weet, lelijk ten val En niets of niemand kan haar nog genezen Ik heb haar wel op Uw Bestaan gewezen Maar zij zit woedend in haar diepe dal Charon de Veerman, zie ik, nadert al Zeg, kan Uw engel er niet eerder wezen? Ze is naast boos ook zo ontzettend…

Bedwelmend was de geur van de seringen De tuin inzwevend langs het glas in lood Hij nestelde zich vleiend op mijn schoot Of ik zijn zoete zwaarte wou bezingen Voor boeren, buitenlui en stedelingen Liefelijk hij, mij, hofdichter, ontbood Bedwelmend was de geur van de seringen De tuin inzwevend langs het glas in lood Al ‘t andere wist hij even…

EEN OUD GRENADIERSLIED Ik was een tikkeltje teleurgesteld In wezen was ik toch een hoogtepunt De dag dat eensgezindheid werd gegund Te zien hoe waardigheid werd opgespeld Bij Alexander, welgesteld en held Verdeeldheid bleek die dag dus uitgedund Werd terugbetaald en met gelijke munt En ik bleef door één gast niet onvermeld Terwijl een…

Het leger der Romeinen was zeer wreed Het vierde in december carnaval Men nam een nar, daarna spoog men zijn gal De koningsclown werd als monarch verkleed Ook greep men wel een wapenbroeder beet Die christen was en daardoor prooi vooral Gaf hem een mantel, riet en bovenal Slaag en een doornenkroon, waarna hij weet Had van de zoveelste bizarre…

Maart roert zijn monsterlijke staart Zwiept plantenpotten van terrassen Dwingt jong en oud in winterjassen Zet mijn vergissing op de kaart Werpt zwerfvuil tegen huis en haard Wist mij laaghartig te verrassen -Ik vond het nogal onvolwassen- Met kelen waarin nog geen baard Ze vielen spoedig door de mand De wilgen graaiden naar mijn lier…

Ik dacht ik ben betoverd Was eerst een somber kind Ik las een vreemde schrijfster Het donker was gewild En of het nu ‘s nachts middag Was of midden op de dag Vanwege lichte gekte Deed ik, slapjes, geen verslag De bijen werden vlinders en De vlinders werden zwaan Zij pasten fier voor weinig gras En juist de wreedste leuzen Waarmee…

Weet ze wel hoe zwaar hij weegt De fakkel die hij draagt, hoe die Hem tegelijk verheft, zwaarte Lichtvoetig maakt? Zij zorgt ervoor dat het niet dooft Het vuur dat wordt verspreidt, hij met Zich meetorst als hij reist, hem door Het stormen leidt Zij lijkt gemaakt van sterrenstof Zo helder is haar licht, samen Met haar wil hij terug, zoekt…

Charlotte trouwde nog een predikant Hoewel ze toegaf hem niet te beminnen Zij werd zelfs zwanger, maar de schikgodinnen Kluisterden al snel haar aan het ledikant Een longontsteking hielp haar uit de brand Ze liet de dood maar wat graag van haar winnen Geen jaar gehuwd en God haalde haar binnen Mijn schoonzoon nam de zorg voor mij ter hand…

Mijn oudste dochters stierven kort nadien Op kostschool heerste toen long tbc God nam mijn kinderen allen voor mij mee Zou ik ze in de Hemel wederzien? Charlot en Emily hadden een pseudoniem Hun meesterwerken maakten hun entree Hun jongste zus had eveneens portee Als vrouw te debuteren was een crime Als Ellis, Currer en ook Acton Bell…

(1777- 1861) (1783-1821) Zo’n twintig mijl per benenwagen Ging ik met grote regelmaat Zij was het nichtje van mijn maat Al snel kon ik Maria vragen Ik koos haar om mijn zaad te dragen Aan onze huwelijkse staat -De liefde werd er niet versmaad- Ontsproot een zestal kleine blagen In zes jaar tijd, dat was te rap Een jaar na onze laatste…

Pappa, hoger, harder, pappa Ik hoor je kinderen kirren Ook ik kir Heerlijk zo hard, zalig zo hoog Wij op de schommel van passie en Schuchter genot Ik hoor scharnieren piepen en knarsen Het huwelijksbed hield het maar net Onder de knoet van de verkeerde vrouw Maar wij, met onze effen randen, zijn een Wonderwerkje, blij klinken…

Ik zamel mirre in, schorsen en kruiden Ik heb vijf eeuwen lang moeten verdragen Hoe leven zich versnelde na vertragen Hoe kerkklokken oorlog en vrede luiden Ik zag de wetenschap de dingen duiden Ik zag de lege en de volle magen Ik zag de bataljons hun levens wagen Vereenzaming van vele verre bruiden Mijn nest is af, ik ga het nu betreden…

Op diepe pijn volgt een formeel gevoel Zenuwen zwijgen plechtig als het graf Verstijfd, het menselijke hart dat vroeg Was Hij het Die gister en eeuwen droeg? Werktuiglijk gaan de voeten op en neer Los van de grond of lucht, zou soms Een trage weg in elk geval Genoegen kunnen kweken zoals steen Kristal en kwarts over het algemeen? Dit…

Hij is aan uitputting bezweken Hij had het zo goed met mij voor Ik leende hem mijn oog en oor Hij hielp mij bij het oversteken Hij zou mij nieuwe moed inspreken Maar langzaam ging er iets teloor Hij werd bedroefd, want hij verloor Ik zag al aan de wand het teken Hij heeft het hoopvol geprobeerd Zijn volle stem werd dun, benepen Mijn schutsengel…

Elk in hun eigen capsule Verwijderen de poëten zich Van hun planeten van ijs, hitte, Grijs, roze soms Eenmaal aangemeerd bij Hun eenpersoons ruimtestation Tanken ze gewichtloos bij, maar Blijven mens Spieren verslappen, botten ontkalken Eelt op voeten en zielen verdwijnt Terugkeer wacht Eenmaal geland trainen ze, sterken Aan en…

Mijn leven was een jachtgeweer Geladen in een hoek Totdat de eigenaar het zag en Meenam, was het zoek Nu dwalen we door bos en dal En jagen daar op wild En telkens als ik voor hem spreek Herhaalt dat hoogte mild En als ik schater, komt de gloed Die de vallei glazuurt Dan is het of een kratermond Een lachsalvo afvuurt Wanneer ik na…

Ogen in kassen Waarvoor het licht te fel Pupillen, speldenknoppen Op het punt te verdwijnen In dik matglas, lichtblauw Geen spoor van glans Doffe doodsheid en nee Vooral geen ellende van Anderen Hij bespaart haar zijn verhaal Ternauwernood, omarmt haar Magerte en daarmee weer de dood Hij is koud uit het graf verrezen Met zo vers…

Berijders die mijn leven vleugels gaven Wat zou ik jullie graag nog eens ontmoeten Vooral nu momenteel benen en voeten Dienst weigeren, niet langer soepel draven Mij met u aan een heldere beek te laven Elkaar te strelen en het zilt te zoeten Zacht hinnikend uw minnares te groeten Genietend wat aan poëzie te schaven…

De wind begon ruw gras te wiegen Op dreigende en lage toon Wierp hij een angstbeeld naar de aarde Een waanvoorstelling in de lucht Blad haakte zich van bomen los En ijlde richting verderop Het stof schepte zichzelf op Strooide zich uit over de wegen De karren snelden door de straten De donder rolde en zwol aan Bliksem toonde een gele muil…

Hoe vaak zij wankelde op zere voeten Dat kan alleen de dichte mond vertellen Probeer het eens de bouten los te wrikken Tracht eens de stalen sloten te ontsluiten Strijk langs het koele voorhoofd, vaak verhit Schik eens bewust het piekerige haar Maak losser eens de stramme, stijve vingers Voor eeuwig zonder vingerhoed en schaar Doe na de…