MEER DAN SMERIG (1)
En Mao poetste nooit zijn tanden
Zijn tanden waren groen als grassen
Zijn onderlijf werd nooit gewassen
En zij die in zijn bed belandden
Nam hij wellustig onder handen
Waarna ze weer konden verkassen
Hij verder ging met inkt verbrassen
In zijn monumentale panden
De man was goed ziek in zijn hoofd
Zijn laatste vrouw was klein en wreed
Er werd op mens en mus gejaagd
Men werd van zijn beroep beroofd
De heropvoeding bracht veel leed
Het dodental was godgeklaagd
hotmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: politiek
Dictators Er is nog niet op deze inzending gestemd.
129
129
Geef je reactie op deze inzending: