EENHOORN
Jonge maagd
Veilig in omheinde tuin
Jij temt met je handen, streelt
De woestheid uit mij weg
Mijn hoofd leg ik in je schoot
God duwt al de ziel van Zijn
Zoon richting conceptie
Ik stond slechts symbool voor
Zijn latere Lijden
Men noemt mij fabeldier
Mythologisch, fallisch wel
Men is vergeten dat ik echt
Bestond, nog steeds besta
Dat Adam mij mijn naam
Gaf in De Hof
Eva mijn bloed in een kelk ving
Toen ik stierf en
Dat dit nog maar het begin van
Het verhaal is
Geplaatst in de categorie: literatuur