inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 51.135):

RAZZIA

Nog steeds hoor ik de kinderen huilen
Ruw bij hun moeders weggerukt
Hoor ik het snikken, onderdrukt
Van peuters die bij pubers schuilen

Nog steeds zie ik de zwarte muilen
Van monsters, kennelijk verrukt
Van vlees, vers van de straat geplukt
Van botresten in diepe kuilen

Ikzelf verscherf in spiegelglas
Weerkaats een bang, gebroken volk
Dat grote, gele sterren droeg

Ik zie treinen, omheinen, as
Wat kan ik meer zijn dan een tolk
Naar ieder die niet gadesloeg

Schrijver: Anneke Haasnoot, 2 maart 2014


Geplaatst in de categorie: oorlog

2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 349

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Anneke Haasnoot
Datum:
6 maart 2014
Ja inderdaad, dat maak ik duidelijk door de komma achter treinen en daarachter weer een komma en dan as. Vond het wel aardig dat extra rijm, hoe luchthartig dat ook klinkt binnen deze context.
Hoewel ik ook aan het woord omheining wel heb gedacht bij het schrijven werd het 'een' of 'het' omheinen; zelfstandig naamwoord dus.
Naam:
K.Borgdorff
Datum:
5 maart 2014
Een meelevend gedicht, Anneke.
Met 'omheinen' zul je 'omheiningen' bedoelen.
Anders krijgen de 'treinen' zelfbestuur...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)