Alle inzendingen van Anneke

Op de Ourthe peddelt spreken Mensentongen storten klanken Uit over de houten banken Vanwaar stil wordt uitgekeken Naar het ooit gegeven teken Waarvoor velen God nog danken Kerkgang begon af te slanken Dogma wist zich los te weken Pinksteren, vuur op mijn hoofd Felle zon op huid en haren Vlammen dansend op mijn kruin Heilig was de Geest…

De hond ligt op zijn rug En schurkt tegen een dood In veren aan Een schrille kreet, zijn baas Trekt hem er vlug vandaan Op zijn beurt wrijft hij Tegen talen, een slotzin Pakkend schrift is ademhalen En telkens weer is er een ander Soort van sterven, pijnlijk soms Of met zuchten van verlichting Een wegen van de ziel op gouden Schalen…

Papaver bloeit op ruw terrein Langs spoorbanen en duinen Ook vind je haar in tuinen Breekbaar als porselein Haar rode vlaggetjes, ragfijn Willen steeds rondbazuinen De oorlog kost fortuinen Kleurt velden karmozijn Hier spreekt een pronte pionier Staand op verstoorde gronden Schenkt ze aan honingbijen vocht Pluk je die kleine krijgsbanier…

Als kind al kon ze in de Hemel kijken En de gedaanten van de doden lezen De zielenpijn van mens en dier genezen Het wist haar leven zeker te verrijken Ze zag de jaren daarna snel verstrijken Ze werd geholpen door het Opperwezen En Jeshua, ooit uit de dood verrezen, Die wilde maar niet van haar zijde wijken De tijd verstreek, gevuld…

Het was uit medelijden Dat hij aan haar begon En ach, hun schrijversliefde Die was toch al voorbij? Bruusk weggevaagd haar Fundament Eenzaam in de krater leek ze Kafka’s Kever, weerloos op Zijn rug De laatste eisprong ver voorbij Restten haar huidhonger en dood Hij had het zo beter gevonden Zijn besluit stond immers vast…

Koolzaad, lijnzaad, fluitekruid De meimaand is begonnen Een kind loopt met ballonnen Een V- vlucht schreeuwt het uit Koolzaad, lijnzaad, fluitekruid Het bloed raakt niet geronnen Er bulderen kanonnen De mens heeft het verbruid Het goddelijke wezen In hem is hij vergeten Dat wordt bedekt met ruis Hem wordt de les gelezen Door wijzen…

Op weg naar het centrum Van de stad, fietst ze langs Open ramen, schrikt van Krankzinnig gekrijs Ziet ze oranje facetten Komen er walmen uit kramen Klinkt er percussie, spat er plezier Van springkussens Het is druk op het plein rond het Scheefgezakte bedehuis Er dansen pony’s van folie Maar naar de kerktoren kraait Geen haan meer…

‘Is Pasen en de wind is krachtig Mijn windsels liggen op de grond Er speelt een glimlach om mijn mond Er zijn weer vele schapen drachtig Het is en blijft toch raadselachtig Ik fluit mijn trouwe herdershond Die blij is nu hij mij weer vond Hij likt mijn wonden, het is prachtig Ik was slechts enkele dagen dood Het is met recht waarlijk een…

Grijze bloesem aan de bomen Want de zon is nogal lui Wind zorgt voor een blaadjesbui Dat ik het zover liet komen Nog geen stelling heb genomen Lentevogel in de rui Schuilt onder een groene pui Zit daar koortsig weg te dromen Wisselend de temperatuur Eerder niet zo een seizoen Vreemd en anders bij mijn weten Matzes zijn bepaald niet…

Met regelmaat haal ik mij lieve doden Zo leeftijdloos nu helder voor de geest En sprakeloos ervaren wij het feest Door de geheimenis ons aangeboden Met om ons heen weer volop lenteboden In mij dobbert een pril zoetwater beest Waar ben ik toch zo angstig om geweest? Wij mensen leven dankzij antipoden Ik neem tafelmesheften van het…

Nog steeds hoor ik de kinderen huilen Ruw bij hun moeders weggerukt Hoor ik het snikken, onderdrukt Van peuters die bij pubers schuilen Nog steeds zie ik de zwarte muilen Van monsters, kennelijk verrukt Van vlees, vers van de straat geplukt Van botresten in diepe kuilen Ikzelf verscherf in spiegelglas Weerkaats een bang, gebroken volk…

Men moest en zou de dissident verraden Het Rode Boekje werd heilige schrift De jongeren bleken al snel geschift Ontspanning was taboe en dat kan schaden Tijdens De Lange Mars door modderbaden Raakte de mens verschrikkelijk op drift De Sprong Voorwaarts zat toen nog in de lift De vrouw van Mao liet zeer vastberaden Haar kind, verwekt tijdens…

En Mao poetste nooit zijn tanden Zijn tanden waren groen als grassen Zijn onderlijf werd nooit gewassen En zij die in zijn bed belandden Nam hij wellustig onder handen Waarna ze weer konden verkassen Hij verder ging met inkt verbrassen In zijn monumentale panden De man was goed ziek in zijn hoofd Zijn laatste vrouw was klein en wreed Er…

Een slaapmiddel, wat blauwzuur en een spuit De kinderen in wit gewaad gekleed Het was de dag na Adolfs huwelijkseed Hij was niet meer, dat gold ook voor zijn bruid Zijn grootste liefde was toch naar verluidt Het Duitse Rijk nadat zij overleed Zijn nichtje Geli, naar zijn beeld gekneed Hij zat te dicht op haar veel jongere huid Door zijn…

Een dag voor onze dood zijn we gehuwd Mijn Alfie hield mij veertien jaar verborgen Hij hield mij weg van politiek en zorgen Niet - Ariërs hebben van hem gegruwd Hij was met vele krijgslieden omstuwd En werkte aan de Übermensch van morgen Maar eenzaamheid probeerde mij te worgen Ik heb mijn gal daarover vaak gespuwd Dan lukte het hem steeds…

aarde is het plafond, vol bleke tastende ranken. We waren ten slotte onder het gras beland, om van hartstocht te verteren. Hoor, hoe in den hogen grote koren blij opeens kwelen! Stop met ijle vingers me de oren toe: wie kan er boodschap hebben aan ons, die heimelijk en traag in humus opgaan, zinnen strelend van de diepste stof? Wij zullen…

Hoe zit dat met dorpsoudsten Vol vrouwenhaat en angst Voor wezens die bloeden en Baren Hoe verwrongen hun geesten Hoe beestachtig hun besluiten Ze was pas twintig en had lief Buiten de gemeenschap Hoe gilt ze geluidloos, haar Ziel een ravage Hoe rijkelijk vloeit de Ganges Uit ontheiligde ogen Na een groepsverkrachting In het…

Zelfs bij Ikea ben ik nog te vinden Al staat mijn hoofd er op een lange stok Met wieltjes onderaan, het was een schok Mij zo verbeeld te zien tussen de hinden Slangen en draken, ergens toch ook vrinden Ik ben een edel dier; geen geitenbok Maar goed, als ik een klant een kreet ontlok Wil ik mijn scheve schaats wel onderbinden Ze trok mijn…

Jonge maagd Veilig in omheinde tuin Jij temt met je handen, streelt De woestheid uit mij weg Mijn hoofd leg ik in je schoot God duwt al de ziel van Zijn Zoon richting conceptie Ik stond slechts symbool voor Zijn latere Lijden Men noemt mij fabeldier Mythologisch, fallisch wel Men is vergeten dat ik echt Bestond, nog steeds besta…

In Barcelona was het zestien graden En licht en donker brachten kleuren voort Al zag ik ook hoe Christus werd verraden Zij deden denken aan de hemelpoort De architect koos voor moderne paden Zijn werk was buitenaards, nieuw in zijn soort De Spaanse burgeroorlog kon het schaden Maar hij pakte het op, zoals dat hoort…

Ze had haar wilde haren pas verloren Toen ze een dametje op leeftijd was Sindsdien was ze voortdurend in haar sas Ze zegende in haar gezicht de voren Ze voelde zich ervaren en herboren En tegelijk ook wijs en groen als gras Ze hief samen met winterpracht het glas Ze had haar trouw aan Venus afgezworen Blij als een kind ving ze de eerste…

De mens weet als hij wil een kathedraal Van goud en licht en glas in zich te bouwen Verdient dan als hij sterft een hevig rouwen En nagedachtenis in elke taal Hij schreef geschiedenis op grote schaal Kreeg tegenslag en duister te verstouwen Liet anderen gerechtigheid aanschouwen Was voorvechter van menig ideaal Mandela, Gandhi, Marten Luther…

Een middag in La Place bij V&D Een man, een leestafel en wat lectuur Hij zit er net als ik alweer een uur Met appeltaart en met een kopje thee Een middag in La Place bij V&D November is het, buiten is het guur Ik schrijf een briefje dat ik niet verstuur Het wordt toch te persoonlijk, te privé Een roze draakje spettert enkele vonken Een…

De mens staat tot natuurgeweld Als klaproos staat tot natte kavel Als vlieg tot scherpe vogelsnavel Als lafaard staat tot superheld Als boom tot kettingzaag die velt Als frisse lucht tot vuur en zwavel Als pluis tot een soort reuzennavel De mens; speelbal van God en geld Dit keer trof een tyfoon de Filipijnen En duizend levens werden weggevaagd…

Ze keren langzaam terug naar onbehouwen staat en in verwering brengt zich iets ontzaglijkers aan het licht, dat ook in het gezicht van doden over een verleden leven triomfeert. Grondstof door nietsziende kracht bewoond, als van goden, in de grootste tempels en in broze geest vereerd. -------------------------------------------- Uit: 'IJsgang…

Natuurlijk triggeren ons vele beelden De arts of architect die straten veegt De moord of zelfdoding die wordt gepleegd De macht van overmatig rijk bedeelden De wonden van soldaten die niet heelden Een kind in hongersnood dat haast niets weegt Naar voedsel zoekt als huisvuil is geleegd Of gifgas op een plein waar kinderen speelden Een land…

Ze stapten vol vertrouwen in de boot Die hen naar het beloofde land zou varen De moeders brachten kinderen tot bedaren Tot vrijwel iedereen de ogen sloot Het aantal vluchtelingen was vrij groot De boot een speelbal van de woeste baren De kapitein dacht dat hij het zou klaren Er wachtte hem immers een zilvervloot Er rustte niet veel zegen…

Thuis was ik onbetekenend Ik had het kleinste kamertje ’s Nachts had ik er mijn lamp Mijn boek en één geranium Zo ingericht ving ik de geur Van kruizemunt die nooit verdween En slechts mijn mand Eens denken, nee dat was het Zeker weten Ik zei geen woord, tenzij verzocht Dan nog klonk het bedroefd en mat Ik kon niet luidkeels…

U zit mijns inziens teveel in uw hoofd Meer is ondoenlijk zegt daarbij uw hart Ja, ik weet alles van het nachtelijk zwart Waar twijfel toeslaat en je wordt beroofd Van liefde en vertrouwen in een Wezen Dat voor ons mensen niet te vatten valt Dat zwijgt en niet meer van de kansel bralt Gestorven is en naar het schijnt verrezen Natuurlijk…

Natuurlijk kan ik u volledig volgen Wanneer het gaat om mensen- dierenleed Zoals het wrede wijf dat paardje reed Daarover ben ik vreselijk verbolgen Het dier werd door mishandeling verzwolgen Hoe ziekelijk en onvoorstelbaar wreed Kan ’t iemand zijn die het blijkbaar vermeed Respect te kweken? Dat verdient vervolgen Ik worstel met u mee wat…