Netgedichten

netgedicht (nr. 52.330):

STILTE NA DE STORM

De auto is een schuilplaats in de nacht
De ruitenwissers zorgen voor wat zicht
De lucht is droef en donker en slaat dicht
Het is teveel wat jij van mij verwacht

Ik wil niet langer meedoen aan de jacht
Op alles wat jij mij hebt toegedicht
Ik ben volledig uit mijn evenwicht
Wie droogt de tranen die dit weten bracht?

Een grens, de onderbroken witte streep,
Waarlangs ik met betraande ogen rijd
Ik kijkt of ik alsnog een ingang vind

Het hartzeer kent het klappen van de zweep
De stilte na de storm voert niet tot spijt
Dan is het dat ik toch de band ontbind