Alle inzendingen van Annemieke Wetting

zei de man die nooit concessies doet, hij die bedenkt wat een concessie inhoudt wordt een twijfelaar nooit doen, vermijdt hij twijfel, zaait hij geen hoop en verwachting is één en één twee en niet anders is zwart zwart, is wit wit, stelt hij is kleurloos versus kleurtotaal zevenmijlslaarzen-stappend door een oerwoud aan gevoeligheden…

Daar zat hij, in de stoel bij het raam glazig kijkend, thee verliezend uit zijn rechtermondhoek, weet ik nog in lichtblauwe pyjama, als bevroren kan je me horen -knikje- kan je me zien knik. Dan ga ik nu de ambulance bellen geen tegenwerping meer, na vier minuten werd hij opgehaald en naar het ziekenhuis gebracht, zijn vrouw wist hij als…

De zon schijnt op de Synagoge de duiven koesteren zich op het dak en de Opstandingskerk een eindje verder wordt door dit licht onttrokken aan de nacht de Lodewijkskerk ligt nog in de schaduw de windvaan op de toren glinstert goud steekt uit boven de schaduw van het Kruytschip dit is het Leiden waar ik zo van houd het Park heeft buiten mij…

Van Roozendaal tot Rodeschool te reizen niet op of om te kijken maar doelbewust, recht zo die gaat de weg te vinden en het woord niet aan te kloppen voor een aalmoes niet vragen naar gebaande paden van de Plantage naar het Hoge Land van rooms naar rood, van hot naar her, te weten dat in omgekeerde richting alles zo anders proeft en ziet…

Er zat een visser in het park op leeftijd, bontmuts op het hoofd de grijze poedel die hem vergezelde was op de kou gekleed in rode trui 'Waarom laat u uw hond niet los' beginvraag van zijn monoloog 'Omdat hij vast zit aan de riem' maakte mij klaagmuur en publiek de wereld kende geen geheim hij had het hier nu wel gezien zoon van zigeunerin…

eerst vrijen in ons bed en dan bij 't naar beneden gaan de geur van versgebakken brood de zon, de aardbeien op toast en prachtige muziek, het kan niet op, bijzonder allemaal' dat kom je mij vertellen-kus- terwijl het bad volloopt en ik de virtuele werkelijkheid opzijschuif voor de echte- ik heb de zondag lief ik voel mij goddelijk…

Mijn moeder huilt op zondagmorgen -ik mis hem zo en als een kind neem ik haar wiegend in mijn armen mijn moeder heeft verdriet en ieder woord schiet -stil maar, stil maar- nu te kort…

Hoog boven de stadse vijf mei-braderie boven de schreeuwende scheermes-meeuwen glijden twee buizerds traag in cirkels donkerbruin afstekend tegen het blauw de dag is vrijdag, het uur half drie spiralen draaiend, hoger en hoger tot ik twee stippen nog zie waar ik kijk hun universum vermoed en hun vrijheid…

Het stuivende zand vooruit de schitteringen in het water de schelpen op de pier en in de rug duwt dertig jaar Er was een ander strand en later lag in het verschiet twee blonde kinderen, een hond een kar, getrokken door een vrouw het duin op naar de top en naar beneden door het mulle zand de zilte zeelucht als afrodisiacum latent aanwezig…

Naast de deur van de kerk op de Lammenschansweg schopt een jongen een bal met de punt van zijn schoen zoals jongens van elf dat op muren vaak doen het geluid stuitert mee terwijl ik hem passeer de kerk valt niet om, zelfs geen steen laat zij krenken zo rotsvast torent zij boven dit voetbalspel Waar de zon op de grond schitterde, op het beeld…

De regen borrelt in de afvoergoten het houdt niet op het gaat maar door het stroomt het boert het sist het gorgelt lispelt en treiter-plaagt de oren het sopt en zuigt tot op het bot in gangen hangen klamme jassen bedompte geuren te verspeiden niet te vermijden spruitjeslucht nat Nederland drijft op het grondsop graspollengroen op vette…

Kwikzilverig rollen mijn gedachten als korrels over de gladde vloer (de koortsthermometer gevallen en wij, als kinderen ademloos toekijkend hoe mamma de druppels met stoffer en blik opveegde van het donkere zeil) 'vandaag doe ik een dagje niks of nee, ik ga mijn zaagwerk voorbereiden heb ik maat 58 of is dat te klein de Lidl heeft een overall…

Een dor plataanblad wervelt boven het trottoir als paraglider stijgend op thermiek dansende personificatie van de ziel verbeelding van wat eens vol adem was verleden tijd figuurlijk door de geest omhoog gestuwd…

Blauwe lucht met wolkenveren blij gebeier uit de toren mandarijnen ingemaakt nieuw groen schort met pannelappen gastvij geurend is de keuken glaasje binnen handbereik flessen en papier verdwenen vrolijk klep- en glasgerinkel fietstassen geleegd Blauwe lucht met wolkenveren blij gebeier uit de toren mandarijnen ingemaakt…

Boven de toppen van de bomen een blauwe lucht met wolkenveren en de geluiden van verkeer en daaromheen vogelgezang het duurt niet lang of klokken luiden om mensen naar de kerk te roepen om stil te zijn en na te denken te luisteren naar oude wijn de zon klimt, en de koele morgen wordt met de oostenwind verdreven hier zit ik, noordzij van…

Het bekende vertrouwde onderdak binnenste met uitzicht op muren planten in potten, een perzikenboom maar klein en intiem, mijn geboortestad in deze windstilte, dit niemandsland, de zondag, geluid van een tikkende klok, geliefde muziek om bij wakker te worden onbekend moet nog worden veroverd theorie snelt praktijk hier vooruit naar een…

En terwijl de maan roerloos boven de velden hangt terwijl de zee haar damp uitblaast over het land terwijl de bomen staan te dromen van de zomer die nog komen zal, terwijl radio Pandora haar klanken strooit in de ruimte van de caravan die nog gevuld is met woorden woorden en bol van woorden- wisselen en luisteren, terwijl Witje zich…

Al eeuwen staan de beste stuurlui hier aan wal zij strijden tegen 't water buiten onze dijken terwijl de kapitein en de gevraagde loods bekijken hoe 't Schip van Staat in ruwe storm aanmeren zal 'Après nous la déluge' denkt de kapitein niet, nee zij zal de koers laten bepalen door: 'Je maintiendrai'…

Jan Hein aanvaardt de opdracht buiten te verkennen wie waar staat in het vlakke politieke veld als hij dat naar behoren doet wordt hij een held wanneer hij slaagt partijen aan elkaar te laten wennen benoemd door hare Majesteit vanuit de overweging een kans van slagen heeft de Hoekstra van de samenleving…

Mevrouw Verdonk blijkt echt een stemmentrekker voor de Partij voor Vrijheid en Democratie het 'duizendt' haar gewoon, is wat ik zie zij zegt: ik ben zo blij en 't voelt zo lekker het recht-door-zee weet zij goed te benutten mag ik er éven langs, Pardon, meneer Mark Rutte…

'Waar twee geloven slapen op één kussen neemt Lucifer de plaats in 't midden in' zo luidt hier de alom bekende zin niet meer de actualiteit intussen in welke God men ook gelooft doet er niet toe zoveel dilemma's maken zelfs de duivel moe…

'Somalie' dacht ik de kleur van lippenstift van het merk 'Wills' die ik vroeger kocht Somalie, de kleur van de jas die ik draag zacht, warm en licht hoe dichter ik mijn huis nader des te verder gaan mijn gedachten in tegenovergestelde richting 'Somalie' denk ik synomiem voor vluchten…

Elk in haar waarde gelaten niet tegen maar naast versterkend wat samenhang bevordert monden praten oren luisteren ogen kijken hart bereikt bouwstenen stapelend stapelend tot een gebouw van solide vriendschap met specie van aandacht en liefde daar mogen de stormen des levens aanval op aanval waaien zon en regen vat op hebben maar ramen…

Het leven heeft hem uitgeblazen zijn adem stokte, 't hart kapot ondanks de operatie; reparatie mocht niet baten in dit zere lijf waar in het hoofd verstand moest huizen woedde de oorlog om het zijn vanaf dag één tot aan het eind. En niet een uur, een dag, een maand maar achtenvijftig jaren lang fungerend als projectiescherm als evenbeeld…

Het fluitekruid is uit langs wallekant en sloten is uit het groen ontsproten wit, duidelijk en luid april tooit zich in zomer voor waker en voor dromer geen die zij buitensluit het fluitekruid is uit de zon schijnt op het water de avond valt pas later de dag mag uitgebuit '…

Die avond trilt de telefoon zet in beweging die al gaande was maar in bedekte termen stikt terwijl de avond op de toppen van opgewarmde afkoeling terrasvolk op zijn bodem heeft vergaat een wereld, wordt de meter weer op nul gezet…

De lucht heeft het druk maar hier op de grond groeien mos en herderstasje tussen de stadse steentjes voor wie het wil zien in de grond van de zaak oneindige onbestuurbaarheid…

Zeven uur vroeg op de zongagmorgen open de deur, stap de buitenlucht in loop met de hond en de poes het talud op kijk naar de struiken, de bomen, de lucht adem de vochtige aarde, voel tinteling luister het water, de straten, geluidvrij boven de stilte begint een zacht zoemen een koeren, een neuriën, tweestemmig getuned ...halzen gestrekt…

Ontsla me maar en schrap me uit uw lijst nu zit u daar en ik ben afgereisd u zei: mijn lichaamstaal stond u niet aan u zei mij 'vrij normaal' dat ik kon gaan de daad bij 't woord gevoegd, ga ik op pad u, en uw soort, blijft zitten op uw gat…

Zij flitst voorbij de blik vooruit gericht een lichte vlek op weg naar school zij zet zich vast voor altijd op mijn netvlies brandend kleindochter lief zij mist mij niet zoals de zaken zijn zoals het hoort: zij weet mij hier volgende keer wanneer zij weer passeert ben ik verhuisd maak ik kwartier Ik ga voorbij de blik vooruit…