Alle inzendingen van Annemieke Wetting

De zomer hangt nog in het huis en zonder jas ga ik naar buiten de avondkoelte laat ik mij omhullen draden van spinrag houden mij niet tegen het vallend populierenblad ruikt kruidig ik loop de mij bekende weg waarlangs seizoenen zich verdringen en waar geen dag hetzelfde toont: geen crocus staat naast herfsttijloos en uilen zingen niet als…

De kat ligt in de uitstalkast heel zondags mooi te wezen een strofe, ingelast, om uitgebreid te lezen en in mijn hoofd begint een zachte pijn te zeuren was ik nog maar een kind dan kon ik plaatjes kleuren maar deze lieverkoek wordt hier niet meer gebakken die tijd, al jaren zoek, krijg ik niet meer te pakken ach, was ik maar een kat…

De stad is leeg, de mensen zijn verdwenen ik laad de speler met het Frans chanson de virtuele zon begint te schijnen ik wou dat ik ook demarreren kon de grijze wolken houden hier gevangen die niet op tijd zijn spullen heeft gepakt of anderszins zijn huis niet kan verlaten omdat hij aan de buis zit vastgeplakt een hele Tour om alles bij te…

Op deze mooie zomeravond maak ik, terwijl ik planten giet, de som op van mijn werk en vrijetijdsbesteding en ik kom tot de conclusie dat mijn baas een aso was toen hij me plotseling ontsloeg hoe langer het geleden is hoe meer ik hem ga haten hij, met zijn doktersaspiraties, zijn mooie ogen en zijn lieve lach en binnen willen zijn op zijn…

De gelijkbeneige driehoek van TV, man en vrouw tophoek 33 graden uit ooghoeken van 73.7 graad de basis vormend van de som der kijkcijfers der moderne weetkunde q.e.d, dus niet alleen het lineaire één op één van oogpunt naar beeld vice versa, bijvoorbeel als het zucht en kreunt uit roze lijven, lood- lijnen worteltrekkend, maar driedimensionaal…

Zoals het gaat met zwarte en met witte toetsen: er is niets tussenin dan een luchtledig universum van Waldmünchen tot een kustweg op een eiland aan Zuid- Engelse kust en weer terug naar af herkend maar niet erkend 'Pianomann' geworden wij, zijn publiek, kunnen de voorstelling bekijken maken of breken want hij is sprekend wie hij…

Vijf zwanen glijden over het water.... ruim vier eeuwen later nadat Lumey de stad binnenvoer onder de hoge brug aan de kade van Boisot waar de Vliet de Singel kruiste en de molen op het bolwerk stond kwamen geuzen hen ontzetten die niet meer te eten hadden wittebrood brachten zij en haring aan de uitgehongerden ....en op die plek, daar…

Wat is het leven zonder kleur vraagt men niet aan een kleurenblinde de vraag houdt al het antwoord in: het zou niet echt de moeite zijn een kleur op zich vertegenwoordigt op zich wel een bepaalde waarde, de kleur daarnaast werkt erop in accentueertof zwakt juist af of rood of groen is om het even als wat men ziet hetzelfde blijft, geen…

slaap glijdt van mijn gezicht handen omvatten de koffiebeker voeten voelen verwarmde plavuizen zachte muziek dringt tot me door het geluid van de wasmachine zet ritme onder buitengeluiden die geur, die geur van Guatemala vermengd met versgeperst sap van zongerijpte sinasappelen maak me wakker, laat me dromen ik wil in mijn schommelstoel…

Hij viel als zegen uit de hemel sloeg op papier zijn vleugel uit vervolgens zette hij de toon zwijgend, kon niet anders dan zijn vingers late tolken, met stomheid slaand die hem hadden gevonden één zwarte toets te weinig ontbreekt de sleutel nog tot: hoe hij is geworden of wie hij achterliet muziek is zijn talent zijn instrument plaatst…

hij dacht meer dan hij sprak niemand zou hem begrijpen ideeën liet hij rijpen tot hun omhulsel brak wat zich daarna ontvouwde, 't zij cryptisch voor de één eenduidig voor de ander binnen- of buitenlander, zijn taal was algemeen niet op een kille toon gesproken of gezongen maar met vurige tongen, en niet door hem alleen…

Het water ligt zo stil tussen de wallenkanten de hoge boom, die met zijn kruin de sterren raakt -de onderkant van het talud beslaand met imposante stam in zwarte aarde- begroet ik als een goede vriend hij is er altijd, vast en zeker en elke dag en nacht weer anders nu kijkt hij peinzend naar de verte een wachter op een aarden wal bejaard…

Waar kleur ontbreekt verliezen de nuances van de klare lijn en zwart-wit wint terrein buiten is vrijer nu dan binnen de schemering vervaagt in blauw en lokt de schimmen in de val tot alles ingesloten is Water en brood zet men hier voor te vinden is het op de tast, omstoten leidt tot wisse dood en morgen is geen andere dag Ik roep hem…

Clara is langs geweest het huis ligt vol met sterren van heinde en van verre liggen zij uitgezaaid in de verstuurde brief die wij van haar ontvingen liet zij de woorden zingen het lied van leed en lief .... en jaren naderhand als wij zijn uitgeflonkerd, de schemering haast donkert, dan lícht er aan de kant een vonk, een niet-verwachte…

Deze tentoonstelling van talenten een permanente-, elke week een afgeronde opdracht: het verkoopt niet wél reageert een enkeling met een beleefde weigering een kunstwerk in huis te halen de kunstenaar gaat door met de gekleurde woorden totdat één aangesprokene tot aankoop overgaat en zo verstrijkt de tijd die hij, de kunstenaar, met…

Ze zat in de zon met haar zonnebril op ze had iets berustends, de tijd aan zichzelf de jongen die haar de bestelling kwam brengen kwam loom-onverschillig de onze opnemen nog voordat wij de eerste slok tot ons namen stond zij alweer op en verdween uit het zicht de wind die het zand meenam langs het terras voerde ook, 'en- passant…

Je wilt dat ik mijn gedachten met je deel: roei me nog één keer door de grachten raak weer in mijn ban zoals gefascineerd was door jouw aanstekelijk élan, jouw daadkracht om mij te bekoren ontvoer me in je zijspan in september laat me vergeten mijn bagage mee te nemen rijd me over 's heren wegen naar het land van mijn droomtaal laten…

Geen groter harmonie dan het afstemmen van mijn radio op de zender die uizendt via de ghetto-blaster van de schilders die werken aan de buitenkant van het Samuel de Zeehof dat twee armlengtes is verwijderd van mijn gehoororgaan…

Die morgen was de lucht beschreven het was een ROXY-hemel maar zonder R en O en Y het uitspansel in koningsblauw ik fietste door de 3 Oktoberstraat denkend aan de watergeuzen voelde ik een vrijheid die mij deed verlangen naar wittebrood en haring Het was februari en de zon stond laag…

De paardebloem is aangepast aan onze nieuwe spelling léve de samenstelling Taalunie triomfeert Hoe eerzaam stond hij in het veld, de stralend gele bloemenkroon voor elk insect een zachte troon, zelfs zonder paard stond hij in bloei er kwam geen einde aan zijn groei, straten en stegen meegeteld Men heeft hem nu opgewaardeerd, geplaatst…

Zij heeft geen huis zij zwerft door haar gedachten zij woont tussen haar oren onder haar schedeldak zij sluit haar ogen voor de dag en als zij terugkruipt in haar schulp beweegt zij zich in slakkengang de aarde draait in het heelal aldoor haar ronde om de zon zij weet van geen begin noch eind zij sleept haar muren met zich voort zodat…

handgeschreven zonder geluid als voetafdrukken in gevallen sneeuw 'eerder' gevat in een kader, -als op het strand van St. Malo, o god- dat ik kuste, één voor één deed, voor ik alles op- borg, en het hart dat blijft kloppen laat zich horen in desondanks oorverdovende-…

zei de man die nooit concessies doet, hij die bedenkt wat een concessie inhoudt wordt een twijfelaar nooit doen, vermijdt hij twijfel, zaait hij geen hoop en verwachting is één en één twee en niet anders is zwart zwart, is wit wit, stelt hij is kleurloos versus kleurtotaal zevenmijlslaarzen-stappend door een oerwoud aan gevoeligheden…

Daar zat hij, in de stoel bij het raam glazig kijkend, thee verliezend uit zijn rechtermondhoek, weet ik nog in lichtblauwe pyjama, als bevroren kan je me horen -knikje- kan je me zien knik. Dan ga ik nu de ambulance bellen geen tegenwerping meer, na vier minuten werd hij opgehaald en naar het ziekenhuis gebracht, zijn vrouw wist hij als…

De zon schijnt op de Synagoge de duiven koesteren zich op het dak en de Opstandingskerk een eindje verder wordt door dit licht onttrokken aan de nacht de Lodewijkskerk ligt nog in de schaduw de windvaan op de toren glinstert goud steekt uit boven de schaduw van het Kruytschip dit is het Leiden waar ik zo van houd het Park heeft buiten mij…

Van Roozendaal tot Rodeschool te reizen niet op of om te kijken maar doelbewust, recht zo die gaat de weg te vinden en het woord niet aan te kloppen voor een aalmoes niet vragen naar gebaande paden van de Plantage naar het Hoge Land van rooms naar rood, van hot naar her, te weten dat in omgekeerde richting alles zo anders proeft en ziet…

Het regent maar de merels zingen ik fiets mijn zorgen weer naar huis dit zijn de nadagen van 'thuis' zij zegt aldoor dezelfde dingen al zou ik 't nét zo vaak herhalen geen papegaai snapt nachtegalen…

Mijn kleinkind met haar appelwangen oranje jack en kleurstrings in het haar komt mij vanmorgen door het raam verrassen toevallig keek ik om en zij stond daar haar blauwe fiets bracht haar ook deze morgen van huis naar school, hier bij mij om de hoek niet eerder kwam zij zelf om me te groeten dit is haar eerste zelfbedacht bezoek ik kus haar…

Niet het geluid van uilen in de wouden noch geuren van het afgevallen blad geen donkerblauwe lucht bezaaid met sterren of wind die langs het zwarte water strijkt de zomer laat zich dit jaar niet verjagen al geven wij haar voorsprong van een uur weer bloeien bloemen, vliegen vlinders een broze toegift van moeder natuur…

Naast de deur van de kerk op de Lammenschansweg schopt een jongen een bal met de punt van zijn schoen zoals jongens van elf dat op muren vaak doen het geluid stuitert mee terwijl ik hem passeer de kerk valt niet om, zelfs geen steen laat zij krenken zo rotsvast torent zij boven dit voetbalspel Waar de zon op de grond schitterde, op het beeld…