Netgedichten

netgedicht (nr. 8.934):

Aurora

Mijn kleinkind met haar appelwangen
oranje jack en kleurstrings in het haar
komt mij vanmorgen door het raam verrassen
toevallig keek ik om en zij stond daar

haar blauwe fiets bracht haar ook deze morgen
van huis naar school, hier bij mij om de hoek
niet eerder kwam zij zelf om me te groeten
dit is haar eerste zelfbedacht bezoek

ik kus haar hoofd, dag schattekind, zeg ik
ze zegt: ik heb een beetje haast, ik ben al laat
haar bruine ogen in haar ernstig smoeltje
'tot straks'. Ze stapt weer op en gaat

ik zeg nog: pappa komt je toch halen
zij antwoordt: ja, en er verschijnt een lach
ik zie hen beiden als ze komen eten
een lichtpunt op een koude winterdag