Consciëntieplein

Het water ligt zo stil tussen de wallenkanten
de hoge boom, die met zijn kruin de sterren raakt
-de onderkant van het talud beslaand
met imposante stam in zwarte aarde-
begroet ik als een goede vriend
hij is er altijd, vast en zeker
en elke dag en nacht weer anders

nu kijkt hij peinzend naar de verte
een wachter op een aarden wal
bejaard en weer in nieuwe tooi
met aan zijn voet een bloemenpracht
als eerbetoon aan zoveel majesteit

geen vogel laat zijn stem nog horen
ik fluit mijn hond die achterblijft
er gaat een rilling door het water:
een snoek paait in de waterwortels

en aan de overkant bevriest het beeld
in pelgrim, die zijn oude huid
verlaat om over zee te gaan,
de nieuwe wereld te bewonen
die niet, zoals de boom, geworteld,
de hemel probeert te bereiken
en zich als uiterste frivoliteit
weerspiegelt in het stille water

consciëntie stil boom

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 9 stemmen 571