Netgedichten

netgedicht (nr. 9.682):

Viswedstrijd

Er zat een visser in het park
op leeftijd, bontmuts op het hoofd
de grijze poedel die hem vergezelde
was op de kou gekleed in rode trui

'Waarom laat u uw hond niet los'
beginvraag van zijn monoloog
'Omdat hij vast zit aan de riem'
maakte mij klaagmuur en publiek

de wereld kende geen geheim
hij had het hier nu wel gezien
zoon van zigeunerin en viking
zijn hoofd vol rij- en waterwegen

zijn vriend gaf hem een Poolse bruid
toen eenzaamheid zijn dagen vulde
hij zette koffie, bakte vis
zij liep langs 't raam: een papegaai

na vier uur praten was zij thuis
en nu zij niet meer lopen kan
strijdt hij zijn strijd tegen de arts
die haar niet goed behandeld heeft

'Ik blijf hier niet, ik ga hier weg
dit land is mij te zeer verziekt
in Polen staat mijn eigen huis
te wachten op mijn vrouw en mij

mijn schoonzus is een slechte vrouw
en....' hier onderbreek ik hem en zeg
dat hou ik nog van u tegoed
anders sta ik over een uur....

De visser haalt zijn hengel op
staat op het punt weer uit te gooien
hij is te laat, de vis zwemt weg
de sluis door, naar de open zee