326 resultaten.
echte mannen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 2.243 voor even waren wij geen vaders meer
we hadden zorgen achter ons gelaten
hier stonden kameraden, echte maten
en allen loofden wij die ene heer
en zo bevrijd van lasten en van plichten
vlogen wij elkander in de armen
ik voelde mannenlijven mij verwarmen
we leken één familie: louter nichten
ik was van al die mannen het idool
en werd met zoete…
Schilderswijk
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 935 de ezel wankelt en de tube lekt
maar het palet is kleurrijker geworden
vreemde tinten sluiten traag akkoorden
het vlees van Rubens is geheel bedekt
de Haagse school is overwegend zwart
verdwenen is het bonte dialect
met zware ziektes en de dood doorspekt
het maakt in Zoetermeer een nieuwe start
het licht van Rembrandt is er ver te zoeken…
vreugdesprongetje
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 932 m’n oude hond sjokt aan het lijntje mee
wij kennen alle stenen in de straten
en ondergaan de lijdensweg gelaten
de wilde haren zijn nu heel gedwee
de knoppen aan de takken tonen leven
er zit een vreemde trilling in de lucht
de kille wind nam afscheid met een zucht
en vroege vogels kwetteren gedreven
m’n metgezel bevrijdt zich van z’n halsband…
Den Haag vandaag
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 4.917 de kleine wijzer kruipt voorbij de tien
de krant heb ik van A tot Z gelezen
m’n toetsenbord heeft niets van mij te vrezen
en buiten heb ik alles al gezien
op mijn bureau staan lege koffiekoppen
een paperclip is nu niet langer krom
ik sla het lege blaadje maar weer om
een luide geeuw is nauwelijks te stoppen
een werkdag van een dienaar van…
aardgas
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 663 de wind is oppermachtig in het noorden
hij geselt de verloren graswoestijn
en buldert met beangstigend venijn
door stervende of doodgewaande oorden
waar nuchter de gesloten noorderlingen
totaal doorweekte klei trachten te knechten
en kale kromgebogen struiken vechten
tot een trage dood ze zal bedwingen
uit het lichaam van het arme wingewest…
doodlopend
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.561 Het kronkelpad komt droevig tot een einde:
een gammel hekwerk voor een vuile sloot.
In stilte, maar bedreven en devoot
weeft ijverig een kruisspin haar verfijnde
netwerk van de dood. Een zwakke pimpelmees
is wreed geofferd door de kille wind.
Er dansen prille veren op het grind.
Een kever nadert pas gestorven vlees.
Een vage schim is uit…
ver van mijn bed
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 689 er vallen duizend bommen op Den Haag
het Binnenhof verandert in een krater
het Huis ten Bosch bezwijkt en niet veel later
komt ook de Haagse Toren naar omlaag
het Kurhaus en de pier bestaan niet meer
en het Bezuidenhout is weer veranderd
in een kerkhof waar het bloed meandert
de stilte doet weer denken aan weleer
gelukkig is het allemaal…
Tijdloos
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 797 M'n pols vertoont een lege witte streep,
een trouwe vriend heeft plots de geest gegeven.
Ik moet voorlopig tijdloos door het leven
en mis de trage wijzers met de zweep
in orde en in regelmaat bedreven.
Ze hielden mij zo stevig in de greep,
dat in mijn ziel de sporen van hun kneep
als blauwe plekken zichtbaar zijn gebleven.
Onzeker zwalk…
de formateur
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.113 het dorp der dorpen sluimert in de zon
de wijken zijn als late honingraten
door koningin en bijenvolk verlaten
een enkeling vindt schaduw op balkon
het leven is terug naar waar ’t begon
daar ligt een garnizoen van frontsoldaten
dat vluchtte uit de broeierige straten
de zee zorgt voor een generaal pardon
nabij een donker middeleeuws kasteel…
bouwvakker
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 878 met dank aan J. Slauerhoff
de mooie regels willen maar niet vlotten
wat letters dansen doelloos op m'n scherm
de eerst timide vloeken worden ferm
vergeet het toch, wat kan het je verrotten
maar ik behoor nu eenmaal tot de zotten
die ondanks zuchten, zwoegen en gekerm
vertwijfeld wachten op die ene term
de fraaie villa tussen al de krotten…
Liefde in lijn 6
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 699 De banken bleken allemaal bezet.
Een meisje keek me aan met zachte ogen.
Het leek of er gewikt werd en gewogen.
Ze riep mij. Voor een hoopvol tête-à-tête?
Een lach verried mijn dwaze binnenpret.
Dat zulke mooie meiden mij nog mogen
en mij met steelse blikken zelfs ook pogen
te vangen in hun amoureuze net.
Edoch, m'n overmoed verdween…
de Haagse beek
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 977 tussen loze duinen welt het water
door moeder aarde voor het laatst gekust
nog helder, van geen zorg en kwaad bewust
een kalme stroom -timide, geen geklater-
vervolgt zijn weg langs dromerige straten
een pelgrim op zijn doelgerichte reis
na Zorgvliet en een vredig oud paleis
besluit hij om het daglicht te verlaten
z'n diepe dal is nu volkomen…
0-1
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 2.182 Soms kan hij zweven als een adelaar
en grijpt zijn prooi met dodelijke klauwen.
Z’n kreten geven blijk van zelfvertrouwen.
Hij rekent af met dreigend doodsgevaar.
Hij dirigeert met simpel handgebaar,
of stampt en vloekt en stroopt de ferme mouwen.
Op hem en niemand anders kan men bouwen.
Hij is een rots, een held, een tovenaar.
Behalve dan…
een edel dier
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 1.869 ze droomde ooit een paard te mogen zijn
met weelderige wapperende haren
bereden door de dapperste huzaren
zelfs zweep en sporen kregen haar niet klein
zij was een fiere furie vol venijn
die slechts met echte hengsten wilde paren
de zonen van de kudden der Tartaren
haar hoofdstel was bedekt met hermelijn
gedwee is zij de koets weer ingestegen…
Kijkduin
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 747 er ligt een oude bunker onder ’t zand
men zegt: hij is vervallen en verlaten
toch hoorde ik er iemand zachtjes praten
die herfstdag, er was niemand op het strand
er ging een steen opzij, er kwam een hand
en even later zag ik twee soldaten
ze oogden traag, hun ogen leken gaten
ze klommen over de betonnen rand
er huizen schuwe spoken in dit…
gesloten dossier
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.401 de maanden daagden en de jaren weken
het huisje aan de haven is niet meer
geheim adres van menig Haagse heer
de muren kunnen nu niet langer spreken
de schimmen zijn gevlucht naar verre streken
al wezen kwade vingers keer op keer
en lispelden de tongen van weleer
het spitten is een loze daad gebleken
het is weer rustig in de oude buurt
en…
vakantieliefde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.519 lavendelblauw van Côtes du Rhône
ga ik in het landschap op
een orkest cicaden speelt Chopin
van Gogh is liters verf verloren
zonnebloemen, zonnebloemen
ik word gek van zonnebloemen
maar nog geler is het koren
van de flanken der Ventoux
wenkt een dode wielrenner
maar ik weiger om te komen
naar de zinderende rotsen
ik wil drinken, louter…
een hondenleven
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 557 gelaten volg ik aan een korte lijn
ik ben een oude hond onder de mensen
een surrogaat voor nooit vervulde wensen
van een bazin die ruikt naar terpentijn
ze heeft haar vreemde nukken, ik herken ze
aan de blikken als we 's avonds samen zijn
de opgekropte woede, het chagrijn
normale stilte wordt een heel intense
ik slik haar buien al zo lang…
die dag
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 664 de dag begon zoals een dag begint
het vaste ritueel, dezelfde vloeken
je bent nog uren naar jezelf aan ‘t zoeken
de spiegel huilt, je laat een boer, een wind
het leven leek een bokkenpruik met luizen
maar dat veranderde die dag spontaan
vergeten was de smaak van levertraan
en zelfs een grijs Den Haag begon te bruisen
wat deden al die ‘pakken…
1 : 25
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 749 'made in Madurodam
de croquetten in het restaurant
zijn aan de kleine kant
C.B. Vaandrager'
wat zeurt die man toch over de croquetten
oké, ze zijn wat aan de kleine kant
maar wat verwacht je als het restaurant
niet groter is gebouwd dan de maquette
en straks bezoekt hij ook nog de toiletten
daar loopt het…
de derde helft
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.353 ons voetbalspel bezorgde geen extase
bij kleumenden die spraken van een klucht
de regen viel met bakken uit de lucht
het herfstweer riep om goed gevulde glazen
het najaar schenkt geen vreugde aan dit land
en als het weer de vreugde niet wil schenken
dan schenken wij die vreugd met eigen hand
alzo begon het rituele tanken
de vale regen kreeg…
het arboretum
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 673 wilt u schrijven over bomen
van die opgeschoten knapen
in hun bladergroene truien
laat uw stemming niet
verbruien door de kwakkelende
iepen laat uw zinnen niet
verzieken door de ijle
populieren die in ellenlange
rijen langs oneindige rivieren
slechts de marsmannen
plezieren en neem afstand
van de eiken zelfs de
allerhoogste eiken hebben…
verzoening
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.043 hij wacht weer bij de speeltuin op de hoek
de wind belaagt z’n onverzorgde haren
hij roept naar mij en wil me iets gebaren
ik wend mij af, terwijl ik hoorbaar vloek
ook ’s nachts kan hij zich aan mij openbaren
in steeds die oude regenjas en broek
een zwijgzaam en een ongenood bezoek
geduldig kan hij uren zitten staren
we deelden dan wel…
eindelijk
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.758 de deur is open, maar je kunt niet staan
een ongenode gast kan binnensluipen
je weigert pertinent om weg te kruipen
want kruipen heb je al te vaak gedaan
je hebt beslist de strijd eens aan te gaan
al voel je angstzweet van je voorhoofd druipen
je weet: nu is het pompen of verzuipen
een engel heeft ook vleugels om te slaan
de verre diepte…
heerlijke herfst
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 803 wat was het bijna angstaanjagend heet
hoelang duurden de wolkenloze dagen
en geen depressie om mij te behagen
de glimlach van de ploert was hemelsbreed
de zonnegoden bleken hard en wreed
zij heersten zonder zich maar af te vragen
of een dichtersziel dit kon verdragen
want licht en warmte vellen de poëet
maar nu is dan de hersft weer in het…
oplage: 150
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 608 een dichter mag niet lachen, niet bekoren
hij zal z’n pen in gal en alsem dopen
dan gaat een bovenwereld voor hem open
daar wordt de warme ziel door hem bevroren
hij waant zich heer in een ivoren toren
ver boven het gepeupel op de grond
hij kijkt met haviksogen in het rond
en smijt met nevelige metaforen
naar hen die hem niet lezen en niet…
een kalme stroom
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 807 je leven werd een kabbelende stroom
die kalm meandert tussen zomerkaden
de schepen ogen traag en zwaar beladen
doch voeren slechts een achterhaalde droom
wat futen drijven slaperig en loom
een rietkraag lispelt treurig een ballade
de avondzon belicht met veel genade
de knekels van een jonggestorven boom
je houdt de bedding keurig in bedwang…
Nootdorp
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.067 een vreemde stad van ver is nu nabij
de dorpsstraat is gevuld met nieuwe klanken
de bakker en de slager werden banken
verdwenen is de oude draverij
er rijdt een stalen monster door de wei
met schreeuwerige teksten op de flanken
we moeten nu een nieuwe geest bedanken
hij zorgde voor het keren van het tij
een laatste weidevogel krijst vaarwel…
het eiland
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 642 Ik draag het eiland altijd op m’n rug.
In nood is het een plek om naar te vluchten,
waar luide leugens dempen tot geruchten.
Ik open achter mij de ophaalbrug.
Er staat een oude hut om in te schuilen.
Verborgen tussen luchtig wuivend riet
ontdooien m’n gevoelens. Onbespied
betast ik daar m’n schrammen en m’n builen.
Omgeven door een metersbrede…
het standpunt van de VVD
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 794 wat moet ik met de waddenzee
daar zijn geen discotheken
er is geen enkel bruin café
(de stapper kan het shaken)
dus weg ermee, snel weg ermee
wat moet ik met de waddenzee
daar is alleen maar wad
het lijkt er niet op Saint Tropez
(je hebt er Moddergat?)
dus weg ermee, snel weg ermee
wees eens wijs en recht door zee
en verjaag de vogels…