Alle inzendingen van Daan de Ligt

(voetbal is oorlog) een vreemder taaltje heeft geen mens gehoord ze springen over sloten en ze kaatsen de westerlingen zien zij als melaatsen ze hebben Bonifacius vermoord de raarste namen geven zij aan plaatsen (tenzij een naam als ‘Ljouwert’ u bekoort) ze lopen over straten op hun schaatsen en erger nog: ze planten zich ook voort o…

Dan wordt het nacht, de laatste zware plank. Het einde van m’n bovengrondse dagen, een feestdag voor de wezens die gaan knagen. Resteren zullen knekels: lelieblank. En wee degenen die mij moeten dragen. Zij zullen niet beladen zijn met dank. De dode in de kist, beslist niet slank, zal van de kraaien heel wat veerkracht vragen. Toch zijn…

die avond kroop een engel in mijn bed en kon ik amper slapen door haar ronken ze had wel twintig glazen leeggedronken begeerte ging spontaan met vorstverlet ik had haar liever buitenshuis gezet omdat haar kleding en haar adem stonken naar vochtige beschimmelde spelonken maar zij was veel te zwaar, dit droef sujet en ik verkneukelde mij op…

ze is nu twaalf, ik zie mijn dochter groeien en met haar groeit mijn angst voor eenzaamheid nog even en ik ben die dame kwijt soms kun je wijzers van de klok verfoeien ze wil nog wel eens met haar vader stoeien maar dat is weldra ook verleden tijd het pad heb ik met liefde geplaveid ik mag mij met haar stappen niet bemoeien zo onvermijdbaar…

Hij heeft zich al die jaren ingezet voor huisdier, echtgenote, dochters, zonen. Vergeefs gehoopt dat men hem zou belonen. Hij overpeinst z’n Waterloo in bed. Z’n hersenspinsels kennen geen verlet. Hun dagen zijn gevuld met slopen, honen van ‘t gasthuis dat ze ongenood bewonen. Ze kalken ‘onbenul’ op zijn brevet. Van armoe zoekt de stakker…

Soms knaagt aan mij dat angstige gevoel: Ben ik nou wel de vader van die jongen Die studiebol, die falen heeft verdrongen En zonder dralen afgaat op zijn doel De voorspoed heeft hem luidkeels toegezongen Zelfs voor de heetste vuren blijft hij koel Een zelfverzekerd lachje op z’n smoel Het pad naar boven kent slechts reuzensprongen Examenfeesten…

Maria bleef volharden 'ik ben maagd, die deugd is mij door niemand ooit ontnomen' 'maar hoe in Godsnaam kon dat kind dan komen' heeft Jozef zich vertwijfeld afgevraagd hij bad de hemel 'noem mij toch de dader' maar kon het niet geloven: 'God de Vader?'…

ik tel de zegeningen van de tijd verdwenen zijn de uren van vervelen met verre vrienden kan ik ‘weemoed’ mailen een MP3 verdrijft de eenzaamheid de video verstilde tot mijn spijt een DVD zou alle wonden helen een Xbox waar ik dagen mee kan spelen al kom ik nooit als winnaar uit de strijd de magnetron ontdooit het hardste ijs in tram en…

Is gooien met wat pijltjes, net als dammen, een spelletje of toch een echte sport? Nu doe ik iemand vreselijk te kort. Natuurlijk is het sport, ik moet niet zwammen! Na zeven biertjes, baco’s, glaasjes port zal menig voetbalspeler snel verlammen of blind de bal het eigen doel in rammen, terwijl de darter dan juist beter wordt. Hij is de…

de goede God, hij zorgde voor een wonder onmisbaar bij de schone paringsdans hij schenkt de liefdesdaad de volle glans een reepje huid, doch zonder meer bijzonder hij past om maatje pink en volleponder bescheiden als hij is, maar zoveel mans al klinkt het vreemd, onmogelijk bijkans: de moslim en de jood, zij doen het zonder hij is het speelgoed…

je zag jezelf en sprak: ‘genoeg, tot hier ik houd nu op mijn lichaam te verminken de vetreserves zullen drastisch slinken ik stort mij in de strijd en ... zegevier ik rook niet meer en stop meteen met drinken (behalve af en toe een glaasje bier) ik eet gezonde granen, ziltig wier de loftrompet zal ooit weer kunnen klinken’ al snakte je…

en net als zij me zachtjes wil gaan strelen ontploft de wekker met een wild geraas een oude boterham met pindakaas vervolgens op m’n werk een dag vervelen wat saaie post, wat zure klanten mailen bescheuren om de grappen van de baas dat zeker nog een jaar of tien - helaas mijn straf is langer dan van criminelen dan weer naar huis, de snelheid…

u bent een zak meneer, een zak met zaad een stumper vol onrustige hormonen u volgt een kudde van verloren zonen en leeft bij gratie van die ene daad u bent een kwezel zonder ruggengraat de deurmat van een stevige matrone zij staat u toe haar vesting te bewonen maar immer bent u mikpunt van haar smaad u vlucht in voetbal, troost u met de…

Heeft u wel eens een adder horen praten? U wel meneer? Maar u bent niet goed wijs. En waar ligt eigenlijk dat paradijs? Ik zie alleen maar daglichtloze straten waar wordt geroofd, gescholden en geleden en nooit zie ik daar God of oom agent. Alleen een oude man loopt er frequent verkleed als hofnar uit de Hof van Eden, maar hij is dan ook…

moet je zien hoe klein de mijne is en laat eens zien, hoe groot is die van jou zo, het lijkt wel of de jouwe kleiner is hoe kan het nou dat een volwassen flinke man met zoiets kleins goed sms’en kan…

onstuimig was de eerste liefdesnacht het ledikant zou onvermoeibaar kraken de muren hoorden zwoele zuchten slaken je had m’n hoofd totaal op hol gebracht die nacht begon timide en zo zacht op een inviterend brandschoon laken maar niet veel later waren wij als draken en spuwden vlammen met een woeste kracht de mooie uren na het avondrood…

hij kijkt u bijna smekend aan met zijn bevroren ogen u kunt hem daar niet laten staan denkt u vol mededogen u helpt hem uit z’n koude jas z’n huid lijkt wel op cellofaan uw jubel is nog niet spontaan doch dit verandert wel alras u warmt hem met uw smeulend vuur z’n dooi is hevig maar wel kort u tovert in een vierde uur vier…

erg vrij naar J.C. Bloem (Domweg gelukkig in de Dapperstraat) natuur is voor tevredenen of legen en dan: wat is natuur in deze stad een eilandje met bomen en wat gras gelegen in een grafelijke plas een toekan op een winderige pier een doek van Potter met een dooie stier een koningspinguïn in een schimmenrijk twee turkse tortels…

het waren onbestemde kinderdromen: een duister trapgat en ik viel omlaag een hand greep mij dan stevig bij de kraag hij hielp me op de voeten neer te komen al voel ik nog de kriebels in m’n maag die droom werd door de jaren meegenomen ik leerde om de angsten in te tomen en overwon onzekerheid gestaag vannacht begonnen spoken weer te leven…

Madurodam was tijdelijk gesloten het plaatsje kreeg bezoek van deze tijd toeristen raakten portefeuilles kwijt en lilliputters werden neergeschoten politiebusjes reden af en aan agentjes pakten kleine criminelen in minikassen was men wiet aan ’t telen moskeetjes zijn in vlammen opgegaan gevangenisjes bleken veel te klein en in de iele straatjes…

(hooikoorts) ik zie de kleur van mint of van smaragd de lentetinten na eenvoudig snuiten die zo charmant de mensenneus ontspruiten ik vang ze in de hand, geniet de pracht soms komt er slechts een habbekrats naar buiten maar is er sprake van een karrenvracht die zich ontworstelt met een woeste kracht dan vallen trots en jubel niet te stuiten…

beschaafde heer, wat grijzend aan de slapen en midden op de schedel … zeg maar kaal wel lief, niet noemenswaardig geniaal de levenslust reeds lang op apegapen de libido niet als bij jonge knapen het maandsalaris … ach een ietsje schraal de woning tja … we zeggen maar modaal de buik is daarentegen welgeschapen zou graag -het zijn z’n allerlaatste…

pas later kon je lachen om het rouwen na jaren vol van mateloos verdriet de kraaien krasten ongestoord hun lied de liefde bleek met bitterkruid gebrouwen je nam een gulle slok, verloor subiet (het werk van stinkende en helse gouwe) jij was de pop, zij speelde met de touwen als onvoorspelbaar kruidje-roer-mij-niet je wist je van de touwen…

dat mannen korter leven is een feit zij moeten immers heel hun leven beulen met zware lasten op de schouders zeulen geen wonder dat zo’n stakker eerder slijt ook vallen zij nog jeugdig in de strijd je ziet de knoken op het slagveld smeulen terwijl hun vrouwen met de vijand heulen want zaad is zaad, geen tijd voor somberheid het mannenleven…

ik ben in staat het zwaarste leed te dragen het uitzichtloos verdorren van een boon een snijbloem en zijn onverdiende loon ik zie het aan, doch niemand hoort mij klagen het rooien van de bintjes is gewoon een schaamteloze daad die af doet vragen of een beroep op normen ooit zal slagen toch blijf ik hard, negeer het machtsvertoon maar in…

het dier zit wat armoedig in de veren een rafelig en slordig ogend pak z’n financiële toestand – droevig zwak- verhindert aanschaf van gepaste kleren hij schrijdt hautain, als opgeblazen heren van adel met een lege plunjezak een overdaad aan schijn en kouwe kak z’n snavel echter blijft hij kranig weren hij staat bekend als brenger van geluk…

ik barstte uit het keurslijf van sonnetten de lettergrepen waren eensklaps vrij en dansten vrolijk in een woordenbrij verlost van alle regeltjes en wetten geen veertien zoutpilaren op een rij geen metrum dat mij ooit nog zou beletten mijn woorden en mijn zinnen te verzetten ik voelde mij een veulen in de wei de volta ging verloren in de…

hij schrijft maar wat en noemt het poëzie het helpt hem om de angsten te verjagen die dikwijls aan z’n zekerheden knagen dan hoort hij weer die vreemde melodie en ziet hij alle levenslust vervagen het dichten als een milde therapie een houvast tijdens onbezonnen dagen die hem behoedt voor wilde rebellie z’n oude moeder ruimt z’n rommel op…

gelukkig heeft de man geen negen levens één martelgang is voor de ziel genoeg de zware stappen naar het werk en kroeg het lijden van de man heeft niets verhevens bij thuiskomst wacht de arme sloeber tevens de feeks die al z’n dromen wreed verjoeg z’n wereld is een kille ziekenboeg rampzalig zijn z’n medische gegevens gelukkig heeft de man…

de wereld is van plastic, godverdomme kunstmatig is de hoogverheven kunst er wordt gegoocheld en er wordt geklunsd vanachter opgeblazen rookkolommen een eenoog weet het beter dan een stomme de manke valt bij doven in de gunst de luchtballonnen zijn er op hun dunst het onderkruipsel is tot baas geklommen en iemand die dit leest denkt ‘wat…