Alle inzendingen van Dabda

vijf lichamen – vlammen die handen vastgrijpen en niet meer loslaten de aarde onder hen is groen alsof ze dansen op een begin nog voor taal, voor schuld voor schoenen hun huid is rood niet van zon maar van binnenuit – alsof kleur is gaan ademen en spieren geworden is ze draaien geen rondje ze maken tijd ze zijn klokken zonder wijzers…

Onder de bomen waar het licht schommelt in schaduwen en de wereld draait, nog altijd, adem ik langzaam het heden in. Ik ben nergens, of onderweg, een lege plek in het hoge gras, een kano schuivend onder de maan waar de rivier de nacht kust. Geef me je hand- ik wil kijken naar de beweging van je lippen en denken aan de warmte die blijft als…

Kleine held, op fiets zo licht,
zweeft door ’t heelal, een sterrengezicht.
Geen knal, maar zachte trap,
de maan is klein, de hemel wijd open. Voorbij planeten, groot en klein,
de sterren twinkelen, ’t is fijn.
Een droomreis, zo oneindig klaar,
een kind op de fiets, wonderbaar. Geen verdriet hier, enkel lach,
fietsend door de sterrenpracht.
Zo klein…

Openbaar Vervoer: Handleiding voor Beginners Stap in, zegt de conducteur, maar waarheen precies, vraagt niemand hardop. De bus rijdt op tijd, behalve als hij niet rijdt, en de trein rijdt perrongeluk precies op schema. Kedengedeng, kedengedeng, de coupé wiegt als een wieg voor volwassen dromen. Zullen we samen ontsporen? vraagt iemand met een…

De stad ademt traag onder lantaarnlicht, iemand vergeet zijn naam in het blauw van de ochtend. Er is een hand die zwaait, een mond die zwijgt, het raam staat op een kier voor wat niet gezegd wordt. In het gras liggen de schaduwen te wachten, een kind telt de wolken, een moeder haar zorgen. Ergens schrijft iemand een gedicht over verdwalen en…