Souvenir apathique
poëzie
Ik zie 
je ponnie 
een leugen fijn-wulps, maar zachter 
en daarachter 
de nacht met maanlicht er tegen 
en donkere hellende stegen.
Wij 
als twee schaamle schunn’ge vagebonden 
aan ’t  dolen… 
apachen waren verscholen, 
een dode lantaarn als wachter.
Ik zie je mond, 
verdord papaverrood, 
je tanden, die 
in honger groot 
het brood aan…

 Bezig met laden
Bezig met laden