131 resultaten.
killig stilleven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 112 er zijn momenten
dat de tijd zakt als
zompige aarde
en zachte handen krijgt
de terugkeer in jezelf
stokkend in het leven
van het beeld
kijken als naakt staal
barrevoets brekend
de klamme kille rompen
het rillend paard
huiverend trappelend
in de bedauwde weide
paardenbloem tooiend
de lippen eindig vlees
je vertraagt
tot een…
lange benen en losse tanden
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 122 De zomerzon heeft lange benen
en werpt lange zwarte palen
achter de bomen vanaf de omslag
aan de pijpen waar ze haar koelte in legt
op het groen tapijt heeft de zon overal
netjes gevouwen broeken liggen wereldwijd
in de zoom van één van haar broeken
vermei ik mij wereldvreemd
verheugd over dit inzicht
in de garderobe van de zon
zie ik hoe…
leeservaring
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 171 Als ik poëzie lees
lees ik om het onbegrijpelijke
behoeft geen bevreemdende bril
tussen de woorden zit de amechtigheid
de geest geurloos en onuitsprekelijk verleden tijd
mijn mond blaast dan bellen van beelden
demonen verdronken in mijn geheugen
heel soms komt een oud vergaan schip boven water
krijg ik wat speelruimte
in het heden van het…
lentedag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 177 Ik ben gloorsnikkend
gloor, gloort het gloort
de snik valt open glorieus
als een dag van honing
beloftevol mistig het vermoeden…
leven als een sinusoïde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 72 Het schijnt me soms toe de keuze
is een mond in de einder om er vaagweg in aan te belanden
ieder begeeft zich in een berglandschap
als je in het dal aankomt zie je de toppen
van je tocht al opdoemen mistige schemer en al
als je kunt kiezen tussen het imposante himalaya gebergte
sta me toe liever dan de heuveltjes van mijn vrouw
de functie van…
levenscirkel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 139 Doorgang...
en in de laatste avonden
pleegt het oog zichzelf te verraden;
Het zalven, loochenen en het plooien
de wenselijkheden van de onafwendbare aftakeling
de blik definitief naar de geboortegrond in gene zijde vertrokken
en wij mild smalend het wrak te zien van de laatste uren
de herinneringen slechts afgemeten aan de laatste exploten…
loutering
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 261 ik kom toe glooiend
en kan eindelijk strekken
mijn voetzolen zijn als gelooid
het plateau heeft vijf huizen
bruinig zonder schors het zijn armen
die me binnen trekken
zonder handen als de verbeelding
van reddeloosheid plompverloren
het overvalt mij de kerktoren
priemt de lucht open en morst
de kleuren in het dal
mijn benepen hart jubelt…
luimige lente
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 120 Lente is opnieuw ter wereld komen
met een slag van de klepel
galmend uit het zenit
de trilling die je moleculen herschikt
je lichaam uit zijn schamperheid schudt
En hoe honend bijna de zon schelms
schaamteloos ligt te bronsklokken
uitdagend op haar zij rolt
ze weergalmt en weergalmt
de lokroep
je kunt nog net
een kukelekuu onderdrukken…
magiër
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 de avond is een moordende magiër
met zijn gele oog van rottend vlees
midden in zijn veel te wijde tovenaarscape
in ijzig blauw van weggeveegde dagen
de warme mond vol rood gesmeerd
bedropen de baard van het vuur likken
met zwellende buik rondom het middenrif
deinend wassend kleuren mengend aquarel
meanderend door de moerassen der gemoederen…
mannen met vrouwen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 215 moeder is een man
opgevoed door een huis
wasmachines en kookpotten
pruttelend van dweil en dadendrang
ze duwt me scheef in een hoekje
ik moet meer vrouw
opgevoed door poëzie
en straffe iconen
wel van de zwier maar dan
met de nonchalance erin
‘k krijg weinig bijval
ook van schoonmoeder
‘k heb daarom maar
een paravan gezet in het washok…
meervoudigheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 140 je trekt een lijn
en alles eronder verdrinkt
omdat je niet wist dat je
een zee trok onder je hand
wind waait niet
het zijn driften die uit het zijn kolken
als het stil is in het hart de winter
hoor je alsnog het onderhuidse kloppen
van het ijs schotsend op het barende water
en als de gesel voorbij is
regent’ slechts assen uit de ransel…
meesterdichter
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 211 Hoe jij met gevleugelde taal
naar het spant zweeft
jij kan een school woorden temmen
met de tippen van de vlerken
Je neemt me mee boven de meander
van je poëma, de bevliegingen
door je denkbeelden tempeesten
voel ik me ongewerveld
de vloeiende metaforen
als rivieren door het papieren landschap…
microgestalt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 103 De wereld lijkt steeds kleiner
te worden, alvorens enig ander
mijn vingers druppelen naar de einder
ik trek een lijn om de tafel om
het beletselteken, het zet zich
ontspoort oneindig, het kluwen
kluwt tot een vierendeel, waarvan mezelf
ik schoffel door mijn schrijfsels
noch betrek ik de druilende muren
het is is niet hetgeen het is als een…
moederinstinct
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 213 Zie d’aarde de benevelde blauwe pupil
het getroebleerde hemelsoog
zij draagt haar bril voor ons bestwil,
breekt het hardste licht in het glas tot een regenboog
af en toe trekt ze haar vochtige ooglid dicht met vertoornd hart
de overvloedige tranennevel wit en grijs soms crêmezwart,
tot haar bloedvaten klaren de iris in blauwwitte levenskoralen…
morgenstond
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 112 Ik draai me om ze slaapt
op haar kussen haar kussen
slaapt ook, haar knie heeft een gat
in mijn rug geslapen
Slaap jij nog? vraag ik haar
uitgestrekt
wijl ik het gat in mijn rug demp
ik stouw een belemmering
tussen holte en knie met haar laken
ik verwijt haar het slapen achter mijn rug
Ik gaap een valse opening in de dag
trompe-l'oeil…
na afloop
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 94 stoelen zijn stokstijf
mensen soms houterig
recht de rug stijf op de stoel
soms gaat er een weekmaker
door de kamer
een glas rode wijn
alles een beetje vloeibaarder
meestal na afloop
is alles weer stokstijf
en veel bezinksel
in de glazen…
on cue
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 114 de dichter nam de badkamerolie
veel te vroeg,
hij zat niet eens in bad
en kwam toen hard ten val
met zijn hoofd tegen de rand
van de lavabo, hij wou het baden
vanuit een andere hoek benaderen
nu kwam met de buil het dagen
dat hij de cue dusdanig had verspeeld…
onderhuidse drang
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 178 Het is onhoudbaar
de schijn te vertalen
in een spiegelbeeld
Op beide afstanden
iets wijder dan schouderbreedte
net boven schofthoogte
trek ik een lijn
Rechts van mij het bos
een decoratief monoliet afstekend
tegen het glazuur, mijn plafond
daaronder was ik het groen in gedachten
met hier en daar
een weider van koeien
voor de authenticiteit…
ondubbelzinnig
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 194 woorden worden uitgestoten (indien je iets te zeggen hebt)
in verschillende frequenties (met verschillende windkracht naargelang d’ intentie)
het oor vangt het op (soms wil je het gewoon niet weten)
het venster van perceptie (soms is het gewoon van geen belang)
tot de ander (de trechter gerichter naarmate men…
ongerichte omzwerving (tanka)
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 92 de zwaluw zwalkend
bevliegingen tempeestend
zwervend in het zwerk
snelle vlerken duikvlucht laag
over asfalt en weer weg…
ongesteriliseerd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 254 Het is de middagzon
die keet schopt
en striemen licht spettert
de goesting uit haar bekken strooit
het is haar lust
die de einder raakt
en alles van goud maakt
met de dood in het onderpand
zoogt zij met haar borsten
de glorie
in de mond van het leven…
onrevolutie
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 107 waarom zijn wij allen zo beschamend
schamele schapen de buik aangevreten
steeds stiller blatend gedrongen
aan de grasvelden van de zelfkant
schamper ziende struisvogels
de haartooi geplukt de kop in het zand
steeds kaler de aanblik als schriele kippen
waar zijn de meutes naartoe
steeds slachtend als een roedel wolven
die de verdwaalde herders…
onverzoenlijke dood
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 281 met een teveel aan krullen
lag ik in een deuk tegen
de kant waar het snijdt
de demonen brullend
vanuit de achterstegen
ik lag in letters te geelogen
laveloos de duisterte
laveerde door mijn ziel
en schepte al het zwart er in
mijn lichaam barstte uit mijn lippen
in een druppel van bloed
*****
Alles voltrekt altijd
in perfecte…
onzichtbare golflengte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 88 Ik heb een leven
als een luifel
zonder dwarsregels
ik zwelg in de zon
ik verzuip in een zee
van ruimte
En al het licht
dat me tegemoet komt
door het raam
in de kamer
de stoel waarop ik zit
scherp afgelijnd
ook van licht gemaakt
Ik verdrink in de lege kamer
want ik ben zelf van licht
maar ook zonder licht
scherp afgelijnd vlak voor…
op de rand van het dorp
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 296 Toen daar aan de rand van het dorp
verpozend aan de brede beek
de kerktoren vouwend tussen de rimpelingen
zie hoe de lucht zich ontdubbelt
zich buigt naar het water
blauw en zilveren linten drinkt
en elke horizon inslikt
de huizen samengevoegd
tot een vloeiende wereld van inkt
wars van elke dimensie
en ik voelde me verwant
aan het strepen…
opgejaagd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 122 In alles zit de stelligheid maar
zelden laat de gestalte zich ontwaren
Zo ook de wind die jaagt
tot het waait en de dood
met takken uit de kruinen slaat
Zo ook zou het afdichten van holte moeten zijn
tot het beurse uit de lippen valt
ietwat van vergankelijkheid verketterd is
wankel terend op slechts een paar schimmige woorden
met enig voortbrengsel…
oude zomers
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 179 als het uit de takken valt
is het de moeite niet waard
maar er zijn van die tuinen
zo van zomer doordrongen
de zon valt in loeiende strepen
takken breken in vlakken van licht
en trekken slepende vierkanten oranje
om me heen de lange tongen
de hitte met haar loden zwepen
zuigt in golvende lijnen vochtige franje
de aarde zengt mee als in…
reflex
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 146 een druppel aan de dakgoot groeit nog verwachtingsvol
in de eerste paar seconden
met uiterste spanning op de uiterwaarden
en in de tegenspraak de tensie de enige reden van bestaan
op het randje van barsten
niet om zeggen ei zo na dood
de doem komt met het avondrood
in de hitte na de regenval
komt het afronden
het gewicht van water
al…
retentie van vrije wil
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 217 Iedere dag sta ik op
ga aan het werk
Werken en werken
werken tot ik slaap
geen besef van tijd
verveling of vertwijfeling
en bovenal de deugd
van het moe zijn
Op een dag sta ik op
en zou het zomaar
Zondag kunnen zijn
op die dag
ga ik buiten werken
in de zon
niettegenstaande
ik geen deugpronker ben…
rite
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 203 ter rouw
ter tafel
het brood gedeeld
het stilzwijgen onopgesmukt
men tilt elkaar baarvoets
stille rites ijlend van bed naar altaar
doorzichtig treedt men in elkaar
op plaatsen waar men zichzelf niet kent
het behelzen
met
voorraadkasten en rantsoen
brood en water voor het leven
wat
zout op de huid
en het ongezegde in de gebaren
als…