meesterdichter
Hoe jij met gevleugelde taal
naar het spant zweeft
jij kan een school woorden temmen
met de tippen van de vlerken
Je neemt me mee boven de meander
van je poëma, de bevliegingen
door je denkbeelden tempeesten
voel ik me ongewerveld
de vloeiende metaforen
als rivieren door het papieren landschap
Geplaatst in de categorie: literatuur
De huidige staat is er een die opmerkelijke gelijkenis vertoont met de lamlendigheid der impasse van het huidige demissionaire kabinet aan de Hofvijver, opererend onder de naam R4, doch eerder in verregaande staat van zomerapathie verkerend, verergerd door coronalethargie.
Immanentie, tja, een interessante invalshoek, kon er echter even niets mee, ook bij transcendentie kon ik niet de weltanschauer vinden die ik zocht...
Vooruit, laten we deze toestand dan maar het ijzeren (corona)tijdperk noemen en hopen dat een Aetas Aurea zal herleven.
Overigens, nu we hier toch zijn, tussen u en mij gezegd en gezwegen:
wat vindt ge overigens van de wijze waarop, de geestdrift waarmede alsmede de frequentie waarin de lezers alhier gebruik maken van de gelegenheid op malkander te reageren, grosso modo?
prachtig gekozen term uit het rijke litertureluuridioom, Emiel. Geheel afgestemd op jouw van metaforen druipende hoorn des overvloeds van verbale trouvailles...
Edoch, vanwaar de keuze voor een vederlicht creatuur zonder vertebrae? Een stevig gewerveld tempeestbestendig fenomeen biedt toch
meer kracht en vitaliteit,
dacht ik zo, in alle bescheidenheid...