Alle inzendingen van Eric

Ik liet naveldiep mijn baard groeien Werd een omgekeerde vogelverschrikker De blauwe haagmus uit onze tuin nestelde zich schichtig resoluut De blauwe haagmus broedde in stilte Voorzichtig schreed ik door het leven Toen de kroost constant werd gevoed durfde ik amper nog te bewegen Toen mijn baard geen nest meer was Werd ik weer lichter en…

Zondagochtend 8 oktober, de minister-president gaat door “Berg en dal” Onze eerste burger heeft de knop omgedraaid en ratelt maar door in verkiezingsmodus Werkend van 6 uur ’s morgens tot 11 ’s avonds verzinnebeeldt hij Vlaanderens dynamiek Ooit was hij een blauwe maandag metserdiener Nooit waren wij in betere handen Woensdag 11 oktober…

Vleesgeworden lentekriebel springt en dartelt het lam Een schattig schaapje nog een half jaar tot de slacht Ooi en bok bekijken het herfstig blatend Hun zomer is voorbij Hun winter komt eraan Het is volgend jaar weer te lammeren…

De top krijgt vorm door te schatten. De basis creativiteit. De hoogte niet gebouwd met talent, wilskracht, Door mensenhanden steen voor steen Inspirerend opgetrokken staat de piramide er Door mensenhanden steen voor steen…

Net wakker kan het fris ijlen zijn Verplichtingen, feiten, dwingend geheugen zijn vooralsnog vage herinneringen Uitgeslapen is verwondering aan zet Het is een dag om literatuur te eren We gaan een gang, puzzelen en priegelen, Verzinnen woorden, verzetten zinnen, kanaliseren wat wroet van binnen Taal is het instrument van het volk dat…

Een opvallend hoofd dat plotsklaps onontkoombaar fotogeniek diffuse memorie penetreert Je verhalen kleurden onze wereld Ontdooiden bevroren gezichten Deden stenen lachen Hoelang helpt een clownesk masker lol te suggereren, leed te verteren De gouden halsketting verdofte en schifte Valt er hoe dan ook nog iets te kiezen als de spasmen…

Zeeën baren vissersdorpen die tot steden wellen, Mensen kinderen die in kunstenaars vervellen Hij schilderde maskers die gezichten onthullen Stranden bleken bonte tableaus te verhullen Als de noorderwind de kust komt geselen moeten rolluiken Ensors schatten beschermen Voor wie belt neemt een mondain kunstenaarshok grijnzend zijn volks rijhuiswinkelmasker…

Aards geworteld ontbindt hij hemels duivels Met de schwung van hoekige elegantie herschept de forse dandy bont en strak zijn en onze literaire wereld Wellustig dartelend schilderen zijn schrifturen dat grimmig pretpark tussen hemel en aarde Met beeldende taal smeedt de lettersmid dagelijks lood tot lezersgoud In zijn jeugd reet de oorlog…

De bril der verwondering draag ik sinds mijn kindertijd. Hij kleurt het leven, leerde me kijken voorbij de bokaal. Ik hang nu tussen klein en groot, mijn kom wordt te klein. Maar ik blijf hier niet hangen, ik word te groot voor dit gedoe. Straks verhuis ik naar een aquarium.…

Onbereikbaar ver vliegen ze Met onhoorbare vleugelslagen kiezen ze gestaag hun weg Zeilend op verlangen Weg van een wereld waar de koude aan de deur klopt In hun flyers high ijlen ze naar een zomerse winter Hoog boven hun oude huizen laten ze onze aarde los Ze zweven steeds kleiner naar een nieuwe oude wereld Nog slechts leestekens…

Pril schieten sprieten vol van gretigheid naar de top, weerstand, uithouding, snelheid, robuustheid werden gemunt door deze soort Traag groeien is lang meegaan, zoals het hoort Opportuun buigen voor wind en ontij zo blijf je staan, zo neem je de tijd Mobiele wezens lopen al gebogen als bomen nog in eeuwen geloven Wat je alle dagen ziet…

Vlezig volgevreten gaan ze retourloos heen Lichtspleten flitsen ritmisch door hun zwijnenkop Zuurstof schaars vreet angst traag hun ziel op In hun laatste uren is dolle stress hun deel Ze zijn onze verwanten, ze houden van spel en omarmen volop het goede leven Altijd goesting zich sociaal uit te leven geraken ze zwijnend goed in hun vel…

We zijn bij de tijd we volgen online de media die ons weten te volgen Het medium vormt graag de boodschap waarvoor we de oren mogen spitsen Het individu trekt zich sociaal terug Narcissus schiet zichzelf een spiegelbeeld Mondiaal gaat 1 beeld vlot viraal De mens die een selfie opneemt Fraaie omgevingen worden plat decor om bleke ego’s…

Warempel ik sta op de drempel der volwassenheid Maar ik weet wel beter Onderhuids prikt reeds de eerste mee-eter.…

Zet de wereld op zijn kop, trek hem uiteen, scheur hem in stukken, breek hem open Assembleer hem zoals nooit tevoren Hoeken bollen op, rond wordt puntig Dik verschrompelt, dun deint uit tot het gekende tot oud nieuw vervelt Heden met verleden toekomst kleuren Creatief destructief bouwen we voortdurend nieuwe huizen Probeer het gerust ook…

Westwaarts van Inverness langs Loch Ness Een veelbesproken brug en een huurauto piloteerden ons de lucht en Skye in Gepland verdeelde de brug, gebouwd verbindt ze Landschappen stralen door zon en veel water Berg en dal mogen schitterend groen pronken Een Schot zei: you’re never finished with Skye in de pub en ik hoefde niet te vragen why…

Dag na dag gaan we door Dag na dag doen we voort Glad als een paling wacht de muze op de vangst Hels en hemels is de aardse tocht De kortste weg vaak een lange bocht Een omweg geeft ander zicht op wat donker is en wat licht Hij was een zanger die je hoorde Hij was een schrijver die men las Een performer die bekoorde met materiaal van…

Zoals zij de hemel beschrijven zijn ze niet te omschrijven Vliegeniers in hart en nieren die briljant door de lucht zwieren Het wk virtuoos vliegen wordt in hun soort niet meer georganiseerd Toen ze door de lucht stuntelden kon dat nog Het laatste WK eindigden allen ex aequo Wervelend als vleermuizen Fladderend als vlinders Zeilend als…

In den beginne schiep God geen racisme De eerste clan kende alleen zichzelf Ze hadden geen vreemden nodig om zich in het vreemde te verliezen Buiten het eigen volk was er geen beschaving Met zijn vieren noodzakelijk samen waren ze met genoeg om multi-cultureel in onmin te geraken, ze deden alles zelf Ze hadden geen rare monsters nodig…

Stationair niet haperen is een goed begin Attente afstelling geeft vermogensgewin De motor die snorrend juist vibreert is aangeslagen met de bestuurder een Traag vouwt de lucht hemelsblauw open Het groen parelt nog dauwig fris De zon ontvouwt stralend gestaag warmte Glimmend uitnodigend wenkt de nieuwe weg We gaan op in de onuitgesproken…

Met de gordijnen doen we de dag toe De avond pakt ons langzaam in Gestaag gaapt slaap ons moe De radio zwijgt opvallend De TV sluit haar venster Computer zoemt zacht De deuren gaan op slot en de verwarming tikt zich stil De wereld raast buiten door We draaien het vuil van onze tanden en spuwen het terug de aarde in Ons gebit is nu om…

Zij aan zij struinen ze landerig door het dorp Het Noorden vormt de kroon op Europa Het Zuiden kleurt hun vakantieverhalen Oost en West maken hun kruis compleet Ze zijn hier rotsvast geboren en getogen Ze weten hoe een kinderwagen aanvoelt en duwen fier toekomst de wereld in Nieuw leven beschijnt saai pensioen Ooit dachten ze vele volksjury…

Nog klein gaf deze rivier me grote ogen vertelde lispelend, murmelend, kabbelend, schuimend, zingend, bruisend, bulderend: Ik stroom al lang van voor jij er was Baart mijn water zeilende elegantie Doorschijnend flikkerend als libellen Mijn oevers geven ook kost en inwoon aan oud geboren lome schildpadden Achteraf blijven we verweesd achter…

We dolen nat en droog, klam en kwiek in een richting Door dalen, bergen, rivieren, grotten, woestijnen Demonen liggen likkebaardend op de loer Aardmannen, trollen en wargs mogen graag klauwen naar de weke buik van vrede en velours Er is altijd een Sauron die zijn duivels ontbindt Mensen, Dwergen en Elfen staan dan op daar waar altijd wel…

Ik kan mezelf niet zien zonder spiegel Alleen anderen kunnen ons helemaal bekijken Er zijn tijden geweest dat niemand zichzelf kon zien Tenzij in stille wateren of geframed in andere ogen Of in de prototypes van onze spiegels De vage voorouders van onze geestenvensters We zien alleen anderen als geheel Zoals alleen iemand anders…

Hun blik vangt de fotograaf die hen zoekt in te blikken Via een camera kijk je dubbel Ze zijn tweemaal gefixeerd Fotografie doet zijn aandacht leven Techniek doet het hart kloppen De camera geeft hen de geest Zij geven de foto een ziel Zoals het andere intrigeert is het andere geïntrigeerd Zeepbellen zijn te vatten voor ze uiteenspatten…

Elk jaar bezwaart dit menig volwassen hart Zijn ze nu medewerkers of knechten Moeten we hun band loven of bevechten Kleuren de Pieten zwart of roetzwart? Kinderen savoureren een feestdag Buiten lijnen kleuren brengt ze niet van slag…

Met letters leren we woorden breien Woorden bouwen alinea’s van zinnen Talig vloeit een inktvlek open vanbinnen We kunnen ons met tekst steeds vermeien Beeldend, verklarend, cryptisch, ritmisch vocaal weven we zoemende netwerken van taal…

Zerken weelderig omzoomd met chrysanten Een laat koolwitje wordt verleid van alle kanten Strak geharkte paden vormen menig kruis Orde is voor de grafmaker een heilig huis Vandaag struint er veel volk tussen de doden Die zelf dagelijks door ons leven dringen Mensen van alle soorten vol aardse noden Voelen weemoed dwingend van binnen zingen…

Godin van de nacht je duister geeft kracht Wist ons avondlijk bord maagdelijk zwart Vol van ruimte dwaalt de geest zich rustig Verbindt dromend wat overdag apart valt Gezegend zijn wij in troostende armen Verkwikkend lossen we op in het heelal om in de morgen weer tastbaar te stollen Steeds worden golems leven ingeblazen…