Netgedichten

netgedicht (nr. 63.197):

Parels aan zee

Zeeën baren vissersdorpen die tot steden wellen,
Mensen kinderen die in kunstenaars vervellen
Hij schilderde maskers die gezichten onthullen
Stranden bleken bonte tableaus te verhullen

Als de noorderwind de kust komt geselen
moeten rolluiken Ensors schatten beschermen
Voor wie belt neemt een mondain kunstenaarshok
grijnzend zijn volks rijhuiswinkelmasker af

Zijn atelier toonde ooit een skyline op mensenmaat
Nu bieden grijze woonbalken zicht op zee
Als andere blokken niet in de weg staan
mogen moeë ogen helend de zee bezeilen

Brits-Vlaamse roots tonen vele kanten van de zee
De Amerikaanse droom trok ook zijn vader mee
Geen succes geen lid van de burgerij
Weinig compassie voor private averij

Als artiest taalde hij levenslang naar erkenning
en vond die alsnog laat mondjesmaat
Wie zijn tijd overstijgt beroert eerst lachspieren
Voor vernieuwers lonkt roem voorbij de einder

De zee bruist immer golvende levenslust
In Oostende kwam, ging en blijft hij
inspireren. Met verve speelt hij met verf
virtuoos met onze voeten