Alle inzendingen van Erik

in zijn 360 graden horizon, zag hij alleen veel beton. want, in het centrum van licht had hij totaal geen uitzicht. in dit duister gesloten ansicht, zocht hij de pen en schreef een gedicht. over de grijze massa beton, én hoe hij met schrijven zijn licht herwon!…

op jouw lippen wil ik me verzoenen, dag en nacht. in jouw boezem wil ik verdwalen, dag en nacht. in jouw intimiteit wil ik doordringen, dag en nacht. in jouw dromen wil ik waarheid worden, dag en nacht.…

Ik streelde met mijn ruwe handen in haar rijkelijk gevuld landschap haar zachte blossom en reikte naar het vocht om haar lippen te beroeren!…

in jou zon voel ik je warmte, in jou schaduw zie ik je silhouet, in jou wind hoor ik je gefluister, in jou regen ruik ik je hemeldauw, in jou kou proef ik je lippen, héél dichtbij!…

een kleurenpalet in het hemels onbereikbare, de wind drijft de wolken in dit constant veranderlijke doek, openbarend tegen de achtergrond blauw, naar ongekende vergezichten, van licht transparante sluiers naar donkergrijze massa's. en ik, ik ben slechts een stip, aan de grond genageld, kijkend naar dit atmosferisch wonder. want het…

Voor een quickstep heb je een partner nodig, techniek, publiek en een goede vloer. Voor een tango heb je een reden nodig, ziel, een vurig hart en mystiek. En wat heb ik nodig als kijker, tranen in mijn ogen door de ontroering van een twee-eenheid, gepassioneerd bewegend in alle toonaarden van de compositie!…

's Winters vechten we cactussen om (uit speelse verveling en bij verbod op tegenstand): volgens overlevering levensgevaarlijk, maar onder begeleiding een belevenis. In het voorjaar denken we niet aan vechten. En sinds de planten uit hun wortels springen van de droogte 's zomers, heeft een karpersimulator de smaak van de beproefde vissen doen…

in haar afstand ervaar ik geen integriteit, vertrouwen en geloof. ergens onderweg is de vriendschap gestorven. in mijn ongeduld sluit ze me buiten. in rust verwaarloost ze me. gerommel in de marge is investeren in frustraties en stress. in dit eindeloos coma regeert de utopie. de verkenning onvoltooid. de top onbereikbaar. de afstand…

ik had haar gevangen in mijn zoomlens, een fractie van een seconde. woorden schieten tekort, oog-ver-blind-end, oog-ver-blind-end! doch, de opname catastrofaal, LEEG. ik was teveel bezig met het moment, maar, te weinig met de opname!…

Toen hij ontwaakte uit zijn droom, voelde hij niets meer. Een kortstondig moment zat het lichaam op slot. Overmand door paniek bad hij tot God. maar, God was niet thuis. Plotsklaps ontwaakte zijn ziel en sloeg zijn gedachtengang op hol. Waarom? Waardoor? Kon hij zich zijn droom herinneren? Twee vragen roepen mij naar een eind…

Als je naar het zuiden gaat Waar de zon zich niet laat zien Waar in beton haar hutje staat Noem dan mijn naam misschien Of zij mijn naam nog kent Weet ik werkelijk niet Zij sliep ooit in mijn tent Nu rest ons slechts verdriet Kijk hoe het gaat met haar Help haar als je helpen kunt Sta altijd voor haar klaar Zeg dat iemand dat haar gunt…

ik en mijn littekens zijn nauw met elkaar verbonden, we zijn één geworden door de tijd, smachtend naar momenten zonder striemen, zonder kneuzingen, zonder bloedingen. ik en mijn littekens herinneren mij aan de verdringing, ontkenning en verwerking van de inmense pijn, die ik in elke voetstap heb achtergelaten. ik en mijn littekens…

Hoeveel mensen zijn er écht gelukkig in de liefde? Hoeveel mensen zijn ongelukkig alleen? Ik ben géén van beiden! Ik ben ongelukkig in de liefde, maar niet minder geliefd. Ik ben gelukkig alleen, maar niet eenzaam, verroest en verlaten.…

de zeeën zijn oeroud, en wij mensen, ach, wij komen en gaan. maar het zout van onze wateren stroomt in ons bloed, kalk zit in onze botten. en, elke keer als wij op het strand lopen geven we spontaan toe aan dat oergevoel, zonder schaamte gooien we ons schoeisel in de ruimte en ontdoen ons van de geritste en geknoopte ballast, rennen…

de traan die ik van binnen voel, laat ik van buiten niet zien. de glimlach die ik van buiten laat zien, daar is van binnen geen plaats voor!…

alléén als de zon schijnt ben ik nooit alleen, doch ik ruik hem niet, ik proef hem niet, ik voel hem niet, ik hoor hem niet, maar ik zie hem wel. alleen als de zon schijnt ben ik nooit alleen, doch hij loopt links of rechts, voor of achter me, altijd in de tegenkleur zwart. hij praat niet, hij schreeuwt niet, hij eet niet, hij…

in de onderzoekskamer van de dokter vond hij de waarheid voor zijn klachten, een maskerende valkuil, die hem decennialang sluipend heeft uitgehold, door een vergiftiging die zijn lichaam beroofde van zuurstof en volledig uitputte, de ultieme prijs voor een dodelijke verslaving. in de afgrond vond hij het antwoord, hij werd wakker! de schade…

Onvindbaar in de groei van gras, een heksenkring. Diep in het rijpen van een vrucht. Slaat donder in de lucht. En doemt met bergen op in ijs, een rode lavastroom. En schrijft, wanneer de dag zijn licht verliest, zijn naam in uw gevoel. Maar later slaat het licht weer aan. Je moet eerst naar de bakker gaan. ----------------------…

Een wit vel ligt onaangeroerd op tafel en kijkt mij al dagenlang leeg aan. Er is niets wat ik het vel kan toevertrouwen of vertellen. Ik ben leeg en daardoor is het vel leeg. Het vel wil gebruikt worden, met zwart. De pen is vol, maar wacht dat die ter hand genomen wordt om het maagdelijk wit te ontroeren met zijn zwarte inkt-sappen. Wat…

ik kus mijn lieve en vertrek al vroeg naar de polder, nog gehuld in de nevel loop ik in dit schijnbaar desolate landschap. ik zie mezelf in de onmetelijkheid van dit doek dat nog geen penseelstreken en kleur bevat. ik hoor mijn voetstappen in de grijze asfaltlaag dempen. ik ruik de muffigheid van dit verstild beeld. ik voel de rijpheid voor…

in de verte ligt een vraag, een analyse, een keuze. T-splitsing, sla ik linksaf of rechtsaf? linksaf en ik ga naar de stadse drukte, rechtsaf en ik ga naar de bosrijke stilte. in de stadse drukte jagen we op tijd, die we niet inhalen. in de bosrijke stilte onthaasten we in tijd die we genieten!…

Hij moest stil zijn en wachten in de duisternis. Hij moest erin berusten, dat zijn verstand tijdelijk in verwarring verkeerde, dat hij geen kracht meer vond die zijn handeling in beweging bracht. Hij lag in de hel en moest dit scotoom van zintuigen en verstand aanvaarden, niet met woede en angst, maar met acceptatie en dankbaarheid. In de…

Adembenemend dit gemotoriseerd vernuft hoog in de atmosfeer. Genageld aan de grond verbaas ik me keer op keer. Tegen de achtergrond van het hemelsblauw zie ik een dubbelspoor van condenserend wit. Intussen hoog in de lucht zijn de reizigers maar met één kleur bezig: bruin. Want gaan ze hun witte winter lichamen opbruinen of komen…

In de wereld van drugs willen alle partijen scoren, handelaren en gebruikers. Hun dromen zijn bedrog, hun valkuilen talrijk. In een gejaagdheid naar meer zullen zij in minder ontroeren. In duistere steegjes, in vervallen gebouwen, overvalt hun hebzucht in de eindeloosheid, overvalt hun de afmattende paranoia van dit verwrongen zielloze…

ik ben ik. ik ben iemand. wie ben jij? ben jij ook iemand? als ik iemand ben en jij bent iemand, dan zijn wij beiden iemand. vertel het niet verder anders worden we verbannen! ik ben ik. ik ben iemand. iemand zijn is bedreigend, want ik heb een naam, derhalve publiekelijk. ik hoor mijn naam een leven lang en dus ben ik iemand. IK ben…

het maakt niet uit of ik beweeg of stilsta, want sinds je me hebt verlaten weet ik niet meer wat ik doe! het maakt niet uit dat de dag twee keer zolang duurt, want sinds je me hebt verlaten gaat sowiezo alles fout! het maakt niet uit dat de zon achter de wolken schijnt, want sinds je me hebt verlaten zullen mijn tranen niet meer drogen…

In wiens spiegel zie ik de naakte 'schoonheid' van het ochtendkrieken, waggelend door de gang met de slaap nog in de kop, de laatste scènes van een vervlogen droom nog in de ogen? In wiens gezicht voel ik de ontreddering, moe van de nachtrust, gapend en zwetend jonglerend met washandje en gevoelig koud water, cornflakes en cafeïne,…

ik ben niet perfekt, ik ben niet volmaakt. ik ben een ruwe diamant, en ben nog steeds aan het slijpen. het slijpsel op de grond verraadt mijn al jarenlange aanwezigheid!…

Lach, en de wereld zal je toelachen. Huil, en je huilt alleen. Zing, en de echo zal antwoorden. Zucht, en het zal oplossen in de mist. Geniet, en de mensen willen je zien. Verdriet, en ze keren om en gaan weg. Zon, en je maakt veel vrienden. Regen, en je verliest ze allemaal. Dans, en je huis is geliefd. Zit, en de wereld gaat aan je voorbij…

Wind waait weelderig. Welnee, de wind waait woest en wild. Waarom? Waarheen waait die wanhoop van kou? Waarneembaar een welhaastig wapen, wellustig wervelend wegstuivend al wekenlang. Weersgesteldheid, windkracht winters walgelijk wederkerend. Weersvoorspelling weerzinwekkend. Willens en wetens wringt en wraakt de watertandende wind…