Alle inzendingen van Frans

Gek licht Ik hoor het zonlicht Het spreekt tegen mijn gezicht Ik lig hier maar wat Maar niet zomaar wat Het is niet alleen maar licht Ik lig gestrekt, zingend door mijn huid Ik zing zacht, beantwoord het licht Ik lijk wel compleet gek Zingend tegen een licht Dat ik hier lig, dat is waar Ik ken alleen maar dit licht Het is gek Dat licht…

Ik kan niet naar haar foto kijken De pijn te fel, de schuld te groot Ze zei: ik ben gelukkig en ga mijn doel bereiken Zes dagen later was ze dood Haar stem was vol van grenzeloze blijheid Haar woorden in een zinnelijk liefkozen gesmoord Nu is het een gedachte die ik angstvallig mijd Door die dag, jouw dood, de grond in geboord Waarom, lieverd…

De lucht wordt ijler, de eindeloosheid schijnt Door 't eindig huis, waarin wij, aardsen, wonen Uit een ver dorp rijzen de stille tonen Van de avondklok, hoog in de lucht verreind. Zie: voor mijn blijde blikken baadt nu heind' En ver de wereld in de glans van 't schone, Hier: bomen met de zilv'ren bloesemkronen, Aan d'einder: 't scheem'rend…

Hier, tussen hoge heuv'len ingezonken, Ligt, eeuwig koel, de donkre waterplas, Klaar-kaatsend, als het rimp'loos spiegelglas, De hoogste loov'ren van de zon doorblonken. Hoe zacht wij naderde', onze stille pas Had storend in die eenzaamheid geklonken, De raven vloden op met luid gekras, Der spechten haam'ren stilde in de oude tronken. Op…

Bij elke stap bezig met de overkant. Vraag het de Maas onder mijn voeten, de meeuw, onbevreesd dansend boven de stenen brug. De overkant is een belofte, komt huizenhoog me tegemoet, flonkert en lonkt, geeft zich halverwege over. Wyck of Maastricht, beide badend in de roem van eeuwigheid, keer ik terug of loop ik heen? Steeds dezelfde gedachte…

Zie 'k Holland weer met zijn bestraalde vaarten, Rivieren blankend tussen 't spichtig groen, Waar, in de glorierijke zomernoen Goude' iris, tussen riet en paardestaarten, En 't brede bloemscherm 't daglicht zingen doen, Dan doet er in mijn ziel een zaal'ge klaarte — Zoals de zon stijgt trots uit wolkgevaarten — Der Schoonheid blijde wederkeer…

In galop de vlakte door. Vuur: strobrand trekt de nacht omhoog. Melkwitte vulva Veldman, het brandt in uw slaap Rook waait in, waait uit Bloedeigen damp, sintels Wie bewaakt uw stallen hakt het overjarig stro? Hartenzeer of zadelpijn De teugels blijven achter Geen beugel verwacht een voet die in marmer reizen moet. --------…

Ja, lieve juffer, inderdaad, Ge zijt bekoorlijk schoon van wezen, En rijk daarbij, wat nimmer schaadt; Ook wordt uw aard te recht geprezen. Wel hem, die gij uw harte biedt: Gelukkig zal hij mogen heten! Maar spreek tot mij van liefde niet... Ik zal Thereze nooit vergeten. Zij mocht gewis met minder recht Dan gij op lichaamsschoonheid bogen…

Ik zat waar zon op 't warme water scheen En gele bloemen bloeiden aan de kant; Het grazend vee ging door de weiden heen, De zomerlucht hing walmend over 't land. De wilgen waren zilverbleek en stil Voor 't stralend blauw, van wolk en nevel vrij; Een glazenmaker vloog, met lichtgetril Op 't parelmoerig vleugelgaas, voorbij. De schuwe…

De lucht was vol van zilverglansen, Vol rode tulpen 't groenend gras; De aloude dom liet vrolijk dansen Zijn klokken, daar 't de Meimaand was. En waar ik ieder blad zag groenen, Ontbloeid der bloemen blij gezicht, En later achter de plantsoenen Met elke dag het avondlicht; De stad met feestlijke…

Wie voedt hier de witgouden waterval met klatergeluiden, strijkt met hemels licht over de achtergrond, sluit schaduw in en uit, voert met volharding het heldere water van grote hoogte af? Er speelt wind door het gordijn, alsof een hand de bron zoekt. Witter kan water niet vallen, in alle puurheid opengaan. Zomerlicht stuift spetterend uiteen…

Wanneer zal de ure zijn, dat gij als bruid Met mij zult staan in wit-satijnen kleren? "Wanneer de stromen naar hun bronnen keren, De raaf het lied der nachtegalen fluit." Had gij mij dan niet lief in vroeger tijd, Was dan Uw hart niet naar mijn hart genegen? "Mijn hart was vól van U, maar heeft verkregen Tot loon alleen leed, leed in eeuwigheid…

Als ik rust op 't doden-kussen Als mijn ogen niet meer zien Als mijn oren niet meer horen Zal er éen, o éen misschien Brand van ziel en zinnen blussen Lopend tussen 't zonnig koren Met mijn verzen 't leed t' ontvliên. Verzen, duizend verzen schreef ik Voor mijn ziel gestalte kreeg, Nú was 'k al te zeer van woorden Dán van…

Mijne moedertaal, mijne moedertaal. Wat andre komt daarnevens! zwaardgekletter, klokkenklank, snarenspel en minnezang o mijn Neerlands, ja mijn Neerlands dat alles zijt gij tevens! Mijne moedertaal is de schoonste taal. En zou ze 't ook niet wezen, haar verkiezen zou ik nog, want ze is de mijne toch! O mijn Neerlands, ja mijn Neerlands,…

Ik ken mijn oom van vroeger van sporthal zuid en van Ookmeer daar speelde ik als kind handbal die tijd komt nimmer weer Hij groette met een grote zwaai als altijd enthousiast speelde het liefst nog met ons mee de graag geziene gast Nu is hij in zijn hemel kijkend op ons neer vertelt ons het is goed geweest al doet het afscheid zeer…

De man die in de spiegel naar mij kijkt is geen onbekende voor mij, zo blijkt. Vertrouwd komt zijn gezicht mij voor en met zijn smile van oor tot oor lijkt hij mij een wat rare kwast als hij naar zijn oorlellen tast. Zijn bewegingen, niet meer zo vlug, als hij dan wuift en ik wuif terug. Traag krabt hij aan zijn rechterwang, ik aan mijn linker…

Nooit heb ik nog die rust gevoeld, die warmte, die geborgenheid die jij mij gaf, mijn moederke. Nooit nog, als in mijn kindertijd. Nee, nooit als in mijn kindertijd. Jij was mijn troost, mijn toeverlaat als heel de wereld donker leek. Jij was het die bij koorts en pijn geen stonde van mijn zijde week. Nee, niet van mijne zijde week. Jij…

‘Dans nu in de ronde ring, Ronde ring van rode bladeren, Dans nu in de ronde ring! Zomer werd herinnering’.... ‘Dans nu in de ronde ring’ Zingt de wind, ‘wanneer ik zing’ En de rode ronde bladeren Dansen in de wijde kring, Zingend: ‘winter zal nu naderen, Laat ons gaan waar zomer ging!’ 't Rode ronde beukenlover Van de tak en…

Aan het eind van hun latijn, van alle taal en stilte zijn velen gekomen. In gedachten, nagereisd vaak ben ik u, die verder ging dan het einde. Dit is een koud gedicht. Het is beïnvloed door het valavondsgrauw boven de daken. Het zegt dat ieder alleen is. Het zegt Vlieg dan het raam uit, vogel. Baan je schietend, snijdend of spuitend…

Ik herkende je achter Luik, toen je in de TGV zorgvuldig mijn kaartje bekeek. Aller et retour? vroeg je met een knipoog. Of het ons goed ging, hoorde ik je denken. En ik: geen ontkenning bij je vraag, keek opzij, rails af en aan die een richting wezen. In de ramen spiegelden we allemaal, denderend door de nacht, steden door, en nooit een eindstation…

Mijn ziel was éens gelijk aan de' opgesprongen krater, Die steden zet in gloed met nooit-vermoede brand, Dan terugkeert tot de rust, maar voeden blijft voor later, Diep, het inwendig vuur onder geteisterd land. Waar éens de vlammenbrand deed daavren 't zwaar gevaarte, Gapen met brede wond de bergwand in zijn flank Ligt thans het rustig…

EN GELOVEN? In het gave gebit, de angels en de tentakels van de beesten en beestjes velerlei geloof ik, in de uitwissing der sporen en de wenteling van de tekens, in het luchtkasteel dat het lijf is en in de mens die de moed heeft. ------------------------------- uit: Molwerk (2014)…

Ik loop niet meer door het park of over straat op blote voeten kortzichtig lang haar werd minder en grijs er is niet zoveel meer om te moeten levende voort is er wel wat uitgewist en ook toegevoegd vaak zo ongevraagd werden stiltes soms dieper dan gedacht lijsten van vergeten namen dwalen ergens doelloos scherpe randen verzachten langzaam…

Nederland wees op uw hoede fascisme stampt weer in het rond slaan u onverhoeds tot bloede grondwetten worden ongegrond weer met grof geweld getreden door besmette overheden a.i.v.d.ers slaan je uit je huis terreur moet worden bestreden kleine kinderen incluis? heldhaftig? moedig? vast beraden!!! nederland geeft weer niet thuis het gevolg…

Wij allen zijn als die daarboven: Wij leven zelden hier beneên; Wij zien de volle korenschoven, Geblakerd bouwland om ons heen; - De blauwe lichtpracht van rivieren, De gele bloemen aan de kant, De vlucht van reigers en plevieren Langs drassig moer en zandig strand; - De meeuwen op de brede wieken, Boven de duinpan, verontrust,…

Hoogbejaarden, kleine kinderen in een rolstoel of op een fiets kleuterscholen ziekenhuizen zullen wij van aarde vegen wie verhindert ons nou iets? land en leven, lucht en water alles jatten wij al jaren mee voor Gazanen is er geen later met de hulp van fascisten en de zegen van jhwh.…

In deze niet-zo-ver-van-ons-bed show stromen rivieren van krokodillentranen traag door oneindig koopmansland. De meer dan droefgeestige beelden, uitgemolken door de media, worden net zo makkelijk verruild voor misselijk makende reclames, primetime is money you know. Raketten, bommen, tanks en wapen-tuig Gaza, Oekraïne, Syrië, Congo etc…

Mij kan geen donker leed genaken, Mij kan geen lichte vreugde ontvliên Zolang gij over mij blijft waken En ik naar U, naar U mag zien. Gij zijt als brood mijn leven nodig, Wat regens zijn voor 't dorstig land; En, wordt mij alles overbodig, O, nooit de handdruk van úw hand! O! nooit de gloed der stralende ogen, Die in des Levens hooggetij…

De lucht wordt ijler, de eindeloosheid schijnt Door 't eindig huis, waarin wij, aardsen, wonen. Uit een ver dorp rijzen de stille tonen Van de avondklok, hoog in de lucht verreind. Zie: voor mijn blijde blikken baadt nu heind' En ver de wereld in de glans van 't schone, Hier: bomen met de zilvren bloesem-kronen, Aan d'einder 't scheem'rend…

Jouw leed en pijn zijn geld geworden jouw dromen worden uitgebuit diegenen die jou exploiteren verrijken zich met jouw verdriet een commercieel circus ben jij geworden en Anne dat verdien jij niet.…