Gedichten

gedicht (nr. 2.784):

Aan het eind van hun latijn...

Aan het eind van hun latijn, van alle taal
en stilte zijn velen gekomen.

In gedachten, nagereisd vaak ben ik u,
die verder ging dan het einde.

Dit is een koud gedicht. Het is beïnvloed door
het valavondsgrauw boven de daken. Het zegt
dat ieder alleen is. Het zegt

Vlieg dan het raam uit, vogel.
Baan je schietend,
snijdend of spuitend een weg.

Ga dan
zoals je gekomen bent
naakt
de zee in, de nacht in, het niks in,
waad door het water, schreeuw, ween
en loop heen.