Alle inzendingen van Gerard

De dood is de angst van een persoon die niet weet wat leven is.…

Ik ben het levende wezen dat zichzelf de mens noemt.…

Met passie een goede wil en veel gevoel wil je het bereiken dat ene grote doel. Van je hobby en je grote interesse wil je je werk maken om door te breken en je eigen baan te kunnen staken. Je zet alles aan de kant en bepaalde mensen moet wijken omdat je één ding weet: dat jij dat doel gaat bereiken. Dan kom je hem tegen die grote stenen muur…

Vallen de bladeren? Nee, ze dwarrelen dwarrelen als een gedachte die traag zijn plek vindt in grijze hersencellen Bonte schetsen waaien omhoog veelkleurig tot het zwart ze overrompelend doet dalen het zwart van hersenkwellen Het zwart van lange nachten met ritselloze bladeren bedrupt in nevelige ochtend voor het opscheppen…

De zonnewind heeft wat zand van de maan rechtstreeks naar het strand van Tangiers geblazen: alles glinstert en beweegt. Bleke kamelen balanceren verward op het koord van de branding terwijl de lichten van het veer naar Tarifa dansen op het ritme van mijn tango. Een bronzen serveerster trakteert me op een beker wijn en een heupwiegende…

Bleke nachtegalen fladderen koortsachtig door het paviljoen. In duistere hoeken rochelen de amechtigen. Wolken morfine vertroebelen de vensters en de lichten van de stad. Pijn is een helder baken. Een wrede slang penetreert mijn penis. Nog ratelen mijn nieren als de kettingen van een geest, maar morgen zal hun gruis het porselein bekrassen…

Breng mij niet weg straks onder tromgeroffel maar ga samen rustig pratend en kalm lopend achter me aan naar de plek die daar geopend wacht bij de tuinman leunend op zijn schoffel. Praat met elkaar over de dingen van vandaag zoals het weer of wat de krant te melden had wat we gewoonlijk deden op het eigen tuinpad gaat ook wel…

In de stilte van de late wind die langzaam de adem uitblaast wanneer de zon nog wat verbaasd weg zinkt, zie ik het jonge kind. Ze staat ernstig alleen en wacht kijkt naar het einde van de straat waar juist een fietser rechtsaf slaat hij keek niet om, zoals ze al dacht. Een lichaam kan hoe klein het is eenzaamheid uitdrukken voelbaar alsof…

De duisternis spoelt aan als een olievlek op het strand vangen we wat laatste bellen licht alvorens onder te duiken in de smurrie van de nacht. Het zout op onze lippen brandt, maar de piña-colada en ook de exotische vrouwen helpen ons de afgelopen dag te doen vergeten. Blindelings slingert mijn saxofoon zich uit zijn koffer in mijn armen…

Sonny haalt diep adem en trekt meteen van leer: baldadige noten stormen uit de koperen ploert. Ik hoor verdomd een muzikale ets van Escher: ladders op en ladders af, niet van deze wereld. Van het ene been op het andere: calypso, blues, een polonaise van een eeuw. De sax, de baard, de ogen stralen. De colosale man staat eenzaam in het witte…

Gevangen in de klauwen van de horizon uit de armen van kinderen gereten de schreeuw van een gewonde vrouw verdooft de ziel. Bangkok, London, Barcelona Los Angeles en Istanbul. Kleurige tapijten, kruiden, zonlicht, sneeuw en overal verlies. (Hoe kan ik de blikken in mijn hoofd vermijden: als ik mijn ogen sluit zie ik ze meer!) Vliegveld…

Een blauwe trein dendert met adembenemende vaart dwars door de voorgevel van de jazzclub. Spiegels vliegen in gruzelementen, Jackson Pollock replicas fladderen in reepjes door de lucht. De zatlap aan de bar pist met hangen en wurgen in zijn broek en laat een natte scheet. Hoeren schreeuwen, kurken knallen, een pooier kotst van schrik…

Breek dit wrede zigeunerhart uit mijn ribbenkast. Ruk deze giftige sax-serpent uit mijn trillende handen. Laat me hier zitten, naast dit klein bed, met een bloederig gat in mijn romp, met zwerende vingertoppen. Laat me hier zitten, starend naar het licht dat roze door de oorschelp van mijn zoontje schijnt.…

Het probleem met saxofoon spelen is dat je er echt dorst van krijgt. Wanneer ik na een optreden mijn sax ondersteboven houd valt er zomaar een halve emmer spuug uit, water dus, dat kort daarvoor nog ergens in mijn lichaam zat, houdt daar wel even rekening mee. Dan komt daar ook nog eens het zingen van blues, jazz, rock en trieste levensliederen…

Al dertig minuten dondert het boven de Obersee, Urs de Raclette Baron laat van ellende de Käse uit zijn handen vliegen! Er is een limiet aan de hoeveelheid Bengaals Vuur en Romeinse Kaarsen die een mens verdragen kan. Wow, Aah and Gottfriedstutz! De menigte schijnt er geen genoeg van te kunnen krijgen. Bij de chiropraktikers zal het…

Op zonnige ochtenden in augustus ligt Zürich er warempel prachtig bij. De Limmat slingert zich als een alternatieve gordel van smaragd om de taille van de stad wat er verdomd strak uit ziet, zo strak zelfs dat de treinen bij tijd en wijle een kijkje onder haar rokken nemen. In het oude centrum, zo rondom de Münstergasse, zitten op de…

Je bent echt mooi Vrolijkheid springt uit de bronnen van je ogen terwijl zonnestralen in vlechten om je oren dartelen. Je bent echt mooi De gratie van je handen stuwt de woorden die roekeloos van je lippen springen de wereld in. Je bent echt mooi Je jongleert met sterren hinkelt over oceanen kust de wolken en danst op het touw…

In de Chatzensee spartelen een paar roze mannen, knorrend van genoegen strekken ze hun krulstaartjes uit. Op de oever, bedekt met modder en notenolie, wentelen zich twee Heidi’s vol verlangen naar de zon. Plotseling duiken de mannen de groene diepte in, een mandarijneend en een kwartel achterlatend. Met geloken ogen baden de vrouwen in het licht…

De koeien slaan hun staarten op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Ding! De hagel slaat het koren op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Dong! Dingdong klepel koeien bijen doen de was. Boeh! Gele bloemen. Boeh! Lekker gras. Zwoele bellen lila loeien uiers witte plas.…

Als het zin had dan zou ik voor je bidden Ray je aanbidden Ray ik zou smeken om de nucleaire natuur van je kussen. Wow, de magische paddenstoel van je verblindende erupties verscheurt horizonnen versplintert wolken en regen. Regen Ray regen! Ik buig voor je Ray Ik buig voor je schoonheid Ray Buig Ray buig! Regenboog Ray! Je kleuren…

De bril van Bril soms op een bezoedelde pot nooit roze gekleurd en een montuur dat door de tijd genomen steeds fragieler werd Bril in een matglazenhuis bezig ramen te ontmatten een groot kind dat moedig sterft…

Alles wat ik je niet kan zeggen omdat ik niet de woorden vind zeggen je mijn ogen als ik kijk naar jou. Begrijp je niet wat ik bedoel zeg ik niet goed wat ik voel kijk dan naar mijn ogen als ik kijk naar jou.…

Herfst kleurt de bomen Het groen wordt rood bruin en geel een blad zweeft omlaag Peppels in gelid groeiend langs rechte wegen deinend in de wind Vlinder kust een bloem vleugels trillend in de wind een mens ziet het niet Een leeuwerik zingt hoog bij de blauwe hemel zijn lied klinkt op aard De dageraad gloort op de drempel van de…

Ik ben geweest op het grote feest van de donkerblauwe rozen. Ik zag ze staan in het licht der maan die blauwig stond te blozen. En in dat licht zag ik jouw gezicht bij de blauw gekleurde berken. Ik was verrukt en ik heb geplukt de mooiste rozen uit de perken. Ik gaf ze jou, die blauwe rozen. Maar pas bij dag, zei jouw lieve lach,…

Blubberend bloed door buizen aan 't stromen ik wist: mijn tijd is nu bijna gekomen berustend reutelde ik naar het eind mijn hele gestel als een krot ondermijnd maar toen jij de laatste kus op me drukte de dood me verdreef, aan het leven ontrukte voelde ik me herboren 'k ben opgestaan en eerst maar eens lekker te kakken gegaan was het je…

18.20 Twee witte boten deinen op de golven van de Andaman. 18.32 Twee roze boten gaan op in de vlammen van de zonsondergang. 18.44 Op het zand wenken donkere krabben het tij naar binnen. 18.56 Tussen rotsen en strand schieten vissen schichtig heen en weer. 19.08 Als een rookpluim verduisteren vleermuizen de gele maan. 19.20…

In de gloed van de rode zon lijkt hij nog het meest op een zwarte leeuw, over oceanen en tijd naar deze woeste kust verplaatst. Zijn manen slingeren een radslag, zijn brullen is van zijde, hij heeft zijn oren naar de zoute wind gedraaid. Hier is Joshua: schrijdend, spelend, rennend over dit Thaise strand, zijn lach is breed en wit.…

Met wiegende heupen passeert ze ziet dat ik staar ziet niet dat ik haar zie denkt dat ik droom terwijl ik zit op koud steen met rondom de klei die haar voeten vergrijst vegen maakt op haar kuiten ze danst langs het steen waar in letters haar naam waar ik op zit naar haar staar naar de vegen die met haar bewegen ze danst in de klei…

Twee heuvels en twee bomen de ochtend en de nacht een boom van goud een boom van bloed een veld vol deinend spinrag. Een gele bal een rode bal gevangen voor een tel twee heuvels en twee bomen de zon lacht om hun spel.…

Kometen aan een koord, strikken in de staart van een kosmische vlieger. Een snoer van planeten, de parels rond je nek reflecteren de maan.…