Alle inzendingen van Gerard

Narcissus de leider van het gele blazers ensemble schudt zijn meeldraden op het ritme van de wind. Bijen in gangsterpakken zuigen bedwelming uit bloemen aan de rand van het slinkende etablissement. De merel gaat onder met stijl en zingt de blues terwijl hij in de keel van het zwarte gat glijdt.…

De Japanse meisjes giechelen, ze klinken als wind chimes, zilveren wind chimes wiegelend boven de golven. Hoor de vogels in de palmboom opgewonden fluiten! De zilveren meisjes tinkelen steeds luider, de drum van mijn hart slaat een vrolijk ritme.…

Hisashi is kort maar op geen enkele wijze klein zijn lach flitst als een laser over de dansvloer zijn sax lijkt wel een zilveren draak die uit zijn mond vliegt: brullend en fluisterend rokend en brandend. Hisashi is groot en altijd prachtig.…

o, deze woestijn: de enige niet door mensen veroorzaakt, zegt men, toch hard, eenzelvig, heet, steenkoud; dus. niet te bereizen zonder meer water dan je kunt dragen, meer liefde dan je hebt tegen de dood: niets dan ons eindeloos zand en ons grind, harteloze rotsen, dwaalwegen die ons verdwijnen. ja, je hoofd ligt tegen mijn schouder…

o, deze woestijn: de enige niet door mensen veroorzaakt, zegt men, toch hard, eenzelvig, heet, steenkoud; dus. niet te bereizen zonder meer water dan je kunt dragen, meer liefde dan je hebt tegen de dood: niets dan ons eindeloos zand en ons grind, harteloze rotsen, dwaalwegen die ons verdwijnen. ja, je hoofd ligt tegen mijn schouder…

Bronstige saters staan - als een hongerig legioen – op het slagveld van mijn dromen en ik ontwaak, misselijk van angst. Ik waad door zaad en bloed naar een ijzige stroom waarvan het water me nòg meer bevlekt. Is er licht voor deze opengesperde ogen? Is er balsem voor deze gescheurde lippen? Ooit scheen er goud uit mijn palmen, nu is…

Fatima eet schijfjes maan uit een sterrenschotel, rijzig glijdt een dadelpalm langs haar slanke dijen. Op de toppen van de duinen stuiven witte hengsten, Fatima wuift met haar sluier naar de westenwind. Spuitend water, een oase, mannen en kamelen, de woestijn een tamboerijn, een rinkelende zandstorm. Het donker kreunt, het zonlicht…

Toen had ik geen oog voor de grillige structuur van de bomen om ons heen. Ik lette niet op het zoemen van de insekten, de warmte van de zon op mijn gezicht. Noch had ik interesse in de geur van de magnolia of de aardbeiensmaak van je lipgloss. Vreemd dan dat ik me dit alles kan herinneren, maar niet meer weet hoe je eruit zag.…

De kamer was aan kant gedaan voor het opstellen van de kist waarin men hem geborgen wist hij zou nog even hier blijven staan. Drie dagen lang voor rouwbetoon zou de ruimte openstaan voor wie zich wilde laten zien en de enkele die medelijden had met de enige zoon. Bij leven was vader nooit zo lang achtereen in deze kamer geweest maar nu…

Ik droomde dat er geen weer was: akelig stil om me heen geen hagel, storm of regen geen mens die wat zei in de straat waar het meestal over het weer gaat. Na het journaal Erwin Kroll met excuses: vandaag geen weer helaas alleen een kort filmpje hoe het weer ook weer was. De zon in mijn hart was verdwenen geen storm te zien in mijn glas…

Mijn madelief was made in Germany een stevig wijf met tepels als bonbons ze wist beslist van wanten en van wollen en gaf zichzelf vol passie en geheel umsonst Mijn madelief had ogen als de Oostzee staalblauw en in een blond omlijst gezicht haar glimlach warmde zelfs de koudste harten en lippendienst werd graag door haar verricht haar benen…

Brood? Brood is dood Nee, bloot! Sauna, naaktstrand, achtertuin darkroom, pornsite, zomerduin op de tafel en in bad overal in blote gat Vervelen? Verveeld is gekeeld Nee, spelen! jackpot, dildo, loterij bingo, bowling, standje vrij in de speeltuin of in bed overal alleen maar pret Brood is dood verveeld gekeeld en...iedereen nu blij?…

Bliksem velt een gouden ezel boterbloemen vonken, uit de beige regenwolken druppelt glazig zonlicht. Van de heuvels rolt de donder over kromme vijgenbomen over kronkelende stromen op het zinderende dal. In de toren zwiepen klokken eenzaam huilt de westenwind, hagel slacht de oleander op de plaza jankt een hond. Voor een maagd uit glas…

Geef me een hart van marmer en ik geef je het bloed van vers gesneden bloemen! Al zal er geen as waaien over de Straat van Gibraltar en al zal er geen hout in de aarde van Granada rotten, wanneer ik nu vertrek zal het voor altijd zijn. De gamelan heeft de flamenco doen verstommen, de buffels in het rijstveld malen niet om matadors…

Het loopt zacht suizend door de kier tussen sluisdeuren die nooit meer open gaan. In het water van deze haven lopen geen schepen meer binnen, zacht wier wiegt rustig in de hoeken, oude mossen schilderen het vale hout van de deuren dieprood en donkergroen, mengkleuren van de bladeren die rottend oplossen. Olieachtig drijft een laagje over…

Onder het huis vreet schimmel aan de palen waaraan het fundament is vast gemaakt boren torren in het dakgebint dat kraakt tracht de stormwind het neer te halen. Nog even en het geraamte draagt niet meer het huis zal niets meer zijn dan een berg puin overwoekerd door de wildernis van de tuin heerst weer natuur waartegen geen verweer.…

Donderende polopaarden wapperende zonnestralen hoeden sjalen rode vanen chakka! Velden ballen baldakijnen cocktails veren zomerbillen rollen op een lichtgroen laken chakka! Wenden draaien attakeren plots versnellen stoppen vallen opgeheven stokken brallen chakka! Hinnikende ruiters hijgen hoog gesnoerde laarzen rijgen petten zeilen…

Mijn hart maakt mij onrustig hier ik wil op weg naar andere oorden plaatsen zoeken binnen woorden ontdekkingsreizen op het papier. De zinnen moeten mij vervoeren maar dat onbekend gebied mij verklanken een nieuw lied scheppend een verbaasd ontroeren. Verbeelding zorgt voor macht ontsluit tot nu gesloten ramen de letters juist bijeen gebracht…

Gele velden, trage stromen elegant gebogen bruggen op het water dansen muggen, Iris ligt te dromen. Maanzaad dwarrelt uit de luchten op haar wimpers en haar lippen rusteloze vogels wippen, Iris ligt te zuchten. Plots spert ze haar ogen open, ziet de gouden honing lopen langs haar zonbeschenen dijen, zoekt verschrikt naar wilde bijen,…

Meester leest voor uit Arendsoog veertig spelden kun je horen vallen als de Colt en de Winchester knallen is heel de klas één spanningsboog. Zoals vandaag wordt het nooit meer deze vrijdagmiddag in de vierde klas is het oude klaslokaal een warme jas nog voel ik, veel ouder nu, die sfeer. De indruk van een voet in het zand wordt weggespoeld…

Vanaf de groene Neriton staar ik op het schelpenstrand, bijenwas en lotusbloemen draag ik in een tas. Aarzelend volg ik de meeuwen, daal de marmeren trappen af en luister zwijgend naar de stemmen van mijn innerlijk beraad. Roerloos wachten hier de schepen aan de rand van zekerheid, Stom en Doof zijn mijn bemanning Duisternis heerst in…

Bijen zoemen in gouden vluchten boven het avondlijke duin, de zee draagt een mand vol rode vruchten het zand is een geurige bloementuin. Over de golven klinken zuchten: zacht spoelt het water om de kruin van de zon, nu baden de luchten in een gloed van kastanjebruin. Ver in het oosten roffelt de nacht, de maan rolt over het helmgras en…

Een zwaluw scheert met een tulp in zijn bek de zware baard van het voorjaar. Herders flikflakken over het hek van de dam zijn de lammeren hoorbaar. Krokussen deinen verrukt op de maat van wat kwinkelerende vinken. Een bakkersjongen loopt fluitend op straat zijn neus en zijn bolletjes blinken. Dan valt de regen, die zalige regen het klatert…

Je handen hangen als gieren boven het blauwe kind, je adem stokt. Het is vreemd te leven in deze kleurige sfeer, de kromming van de buitenwereld is niet te bevatten. Je schuilt in het witte licht, het water breekt en je ademt. De reis begint.…

Wild slaan gitaren uit de vlammen van zijn handen, eenzaam danst de gouden tand in zijn mond. Het lied van de gitano rolt als een bal langs de wanden in het dal van de Guadalquivir. Uit de bergen ijlen ruiters in verrukking naar de fiësta in de stad aan de oevers van de bruisende rivier. Daar zijn de señorita’s! Rode castagnetten klepperen…

We stonden samen op de kant gooiden steentjes over het water zwijgend, want ik ben geen prater liepen we verder over het land Je wilde mooie platte om te keilen het juiste ritme dat luisterde nauw dan sprongen ze op van het blauw zoals gedachten weg kunnen zeilen. We staan niet meer samen want het leven geleefd, werd je groot als je komt…

De golven van Cape Verde spelen badminton met zilveren vissen. De golven zijn ferm, de vissen spartelen van genot onder de slagen van hun rackets. Er staat veel op het spel: de zon is een bokaal op de bodem van de baai. De golven storten zich onvermoeibaar in de strijd, de vissen kreunen. Intussen gaat de tijd er met de fonkelende…

Opeens was het allemaal beslist het boek nog lang niet uitgelezen dicht en terzijde, ik aangewezen op mezelf, jouw pagina gewist. Het heeft geen zin te vragen waarom juist jij moest gaan noch helpt het om te klagen als niemand dat zal verstaan. Soms valt een vogel uit de lucht fladderwiekend met de vleugels valt hij hulpeloos…

Fluiten krijsen piano’s stuiteren van de loges uit kroonluchters dondert een contrabas. Gevat in brokaat zwoegen de borsten van de sopraan vervaarlijk een stem klimt in de gordijnen. De bühne deint de pauken dreunen de strijkers weven een kleverig web. Het publiek verbleekt wanneer de nacht zich als een zwarte weduwe op hen stort.…

Bijna ongemerkt werden je ogen brozer en duurden wandelingen door het bos langer. Tijdens het avondmaal verviel je in een starend zwijgen waaruit je plotseling ontwaken kon om in vrolijk lachen uit te barsten. Toen je op een middag zei dat je dacht je verstand verloren te hebben, viel je hopeloos neer in een fauteuil met verwarring…