Ook waanzinnige dichters worden ouder (een Odyssee)

Vanaf de groene Neriton
staar ik op het schelpenstrand,
bijenwas en lotusbloemen
draag ik in een tas.
Aarzelend volg ik de meeuwen,
daal de marmeren trappen af
en luister zwijgend naar de stemmen
van mijn innerlijk beraad.

Roerloos wachten hier de schepen
aan de rand van zekerheid,
Stom en Doof zijn mijn bemanning
Duisternis heerst in mijn hoofd.
Op de looplank naar de verte
draai ik mij nog één keer om
naar het eiland waar ik woonde
en de vrouw die ik verlaat.

Schuimend rijst mijn boegbeeld op
uit de heldergroene golven,
met mijn handen op de reling
tuur ik op het water.
Ik voel de zon opeens veel kouder
op mijn rimpelige huid
en zie reflecties jaren ouder
dan de dromen in mijn oog.

Onder de spiegel van de zee
kruisen wanstaltige kwallen.
Kom! Steek een hand in mijn borst
en zoek naar mijn hart!
Bind me vast aan de
pijnhouten mast van dit schip,
want angst maakt de dood
tot een schuilplaats.

Zie ook: http://www.saxbomb.com

Schrijver: Gerard Cornielje, 15 april 2007

Gcornieljesis.ac

ouderdom mythologie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 34 stemmen 505