Netgedichten

netgedicht (nr. 15.835):

Later

Het loopt zacht suizend door de kier
tussen sluisdeuren die nooit meer open
gaan. In het water van deze haven lopen
geen schepen meer binnen, zacht wier

wiegt rustig in de hoeken, oude mossen
schilderen het vale hout van de deuren
dieprood en donkergroen, mengkleuren
van de bladeren die rottend oplossen.

Olieachtig drijft een laagje over water
dat aarzelt over het verdere bestaan
hier nog maar blijven drijven tot later

wind zorgt voor het rimpelend overgaan
tot niets dan bevingen van bewijs dat er
geen reden was tot langer voortbestaan?