Tamar

Bronstige saters staan
- als een hongerig legioen –
op het slagveld van mijn dromen
en ik ontwaak, misselijk van angst.

Ik waad door zaad en bloed
naar een ijzige stroom
waarvan het water
me nòg meer bevlekt.

Is er licht voor deze opengesperde ogen?
Is er balsem voor deze gescheurde lippen?

Ooit scheen er goud uit mijn palmen,
nu is de aarde in mijn handen donker
en er kronkelen maden aan mijn voeten.

Ik schreeuw.
Ik sleep mijn vleugels door het slijk,
ik ben goddelijk.

Zie ook: http://www.saxbomb.com

Schrijver: Gerard Cornielje, 26 augustus 2007

Gcornieljesis.ac

verkrachting pijn verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 14 stemmen 663