Netgedichten

netgedicht (nr. 15.685):

Verval

Onder het huis vreet schimmel aan de palen
waaraan het fundament is vast gemaakt
boren torren in het dakgebint dat kraakt
tracht de stormwind het neer te halen.

Nog even en het geraamte draagt niet meer
het huis zal niets meer zijn dan een berg puin
overwoekerd door de wildernis van de tuin
heerst weer natuur waartegen geen verweer.

Jij zit daar binnen en komt niet meer buiten
bent met het huis gezonken tot het verval
de deur naar onderhoud blijf je maar sluiten.

Straks is er niemand meer die je vinden zal
heeft jouw natuur je verhindert om je te uiten
getuigen slecht de planten van jouw sterfgeval.