Netgedichten

netgedicht (nr. 20.420):

Herboren

Blubberend bloed door buizen aan 't stromen
ik wist: mijn tijd is nu bijna gekomen
berustend reutelde ik naar het eind
mijn hele gestel als een krot ondermijnd

maar toen jij de laatste kus op me drukte
de dood me verdreef, aan het leven ontrukte
voelde ik me herboren 'k ben opgestaan
en eerst maar eens lekker te kakken gegaan

was het je blik van verdriet die me sterkte,
te weten dat onze liefde nog werkte?
Of zag ik een wereld die komen zou gaan
een wereld van kennis en koude ontdaan?

Ik blubber en bloed en zuig aan het leven
de tijd is me nu voortaan om het even
zo was ik voorbij, afgeschreven, verloren
zo ben ik door liefde van jou herboren