42 resultaten.
WACHTEN
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.827 Hier heeft mij Rozemond bescheiden,
Hier, bij deez' boom, die welig wast.
Waar mag de schone zo lang beiden,
Dat zij niet op het uurtje past?
Of ben ik wat te vroeg gekomen,
Door drift der min, waar ik van kwijn?
ô Zalig veld, ô groene bomen,
't Kost hier te nacht wel bruiloft…
Gerechtigheid
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.459 Beschouw de majesteit
Van 't wezen der Gerechtigheid,
En hou het beeld in waarde
Van Gods Stadhouderes op d' aarde.
Wij weten dat haar doen
De val der wereld moet verhoên;
Want zonder recht bezwijken
De zuilen aller Koningkrijken.
Indien men 't Recht veracht
Zal alles dolen in een nacht…
Schimmenspel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 57 ik volg mijn schaduw
op het ritme van de zon
een hoekige schim gemaskerd
dansend als Pinokkio.
de slagschaduw van mijn armen
vecht met het asfalt
als een Don Quichote
onbewust van de illusie.
ik houd van dit spel
met de zon als toeschouwer
mijn schaduw omarmt mij
als trouwe tochtgenoot.
in een loodrechte omhelzing
blijf ik twijfelend…
Schilderkunst.
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.007 O Lente, buig uw hooft, bekranst met schone bloemen,
Als gij de Schilderkunst ziet pralen of hoort noemen:
Uw kleuren, met de dauw des dageraads belaên,
Bezwijken voor de gloed der zomerzonneraên,
Daar in het tegendeel de glans der schilderverven
Onsterflijk is van aard, en alles hoedt voor sterven.
Hoe geestig wordt de zin betoverd en verlet…
AKKERLEVEN
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.035 aan de here mr. KORNELIS 's GRAVEZANDE, rechtsgeleerde.
Hoe genoeglijk rolt het leven
Des geruste Landmans heen,
Die zijn zalig lot, hoe kleen,
Om geen koningskroon zou geven!
Lage rust braveert de lof
Van het hoogste koningshof.
Als een boer zijn hijgende ossen
't Glimmend kouter door de klont
Van zijn erfelijke grond,
In de luwt…
Vrolijk leven
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.666 Waar is mijn citer toe bereid?
Wat klanken wil ze geven?
Wat zing ik, waar een ander schreit:
De vrolijke blijgeestigheid
Is 't leven van het leven.
Wat laat zich 't volk door ijdle schrik
En mijmerende zorgen
Beknellen? vrienden, doe als ik.
Gebruik toch 's levens ogenblik
Zo lang de dood wil borgen.
Al schokte zelf de hemelspil…
Saudade
gedicht
3.0 met 2 stemmen 2.922 Saudade, voor altijd weten
dat men nooit meer een kind zal zijn,
eens van een adder gebeten
en tot de dood brandt het venijn.
Razernij, maar geen ontfermen
en voor elke vreugde te laf;
wel zingen, maar dierlijk kermen,
en wel dansen, maar op ons graf.
---------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1986.…
Betekenis
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 187 Zocht ik iets in de betekenis
van een brief aan mij geschreven
in de zomer, toen jij vroeg:
Wat is het doel van dit leven?
gaf ik het toe, was erg moe
voelde vreugde in het geven
tijdens de avond zag ik hoe
jij bezig was met overleven
had ik jouw uitleg niet begrepen
je was ontrouw en jouw gerief
voelde duister en benepen
toen je…
Zomerse Avond
poëzie
4.0 met 6 stemmen 561 De moede zonnewagen
Staat vrachtloos, d' avondzon
Zinkt in de westerpekelbron.
Aldus ontglippen ons de wentelende dagen.
De star der Mingodin
Ziet d' eerste op 't aardtrijk neder.
Mineias dochters vliegen weder:
Ook spant de stille Nacht zijn zwarte paarden in.
Wij zien de schemeringen
Verdikken, waar we staan.
Alrede heft…
Cascais
gedicht
2.0 met 1 stemmen 3.585 Ik sliep nabij een fontein
met mijn hoofd in jong gras,
ik droomde dat ik een klein
jongetje in Pamel was.
Een avond met bloesemgeur,
een vleermuis, zot als ik,
mijn moeder stond in de deur,
lachend, een ogenblik,
naar alles en naar haar kind;
zij zong, ik wist waarom,
zij zong zoals graan en wind.
Moeder, ik kom, ik kom.
Toen sprong…
Afgoderij.
poëzie
3.0 met 2 stemmen 387 Hoe buigt zich, met verdwaald gebaar,
D' Afgoderij voor 't blind Altaar!
Hoe zwaait ze wierookvieren,
Wier stank de ware God verveelt,
Terwijl men zijne glorie steelt,
En schenkt aan stomme dieren!
Zo doolt men zeker al te wijd.
Dees godvergeten dolheid smijt
De wet uit Mozes' handen.
Ontzinde mensen, laat u raên:
Gij stookt de helse…
Ego borduren
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 105 Ik weet het niet
dat ego borduren
waarom je telkens verpest
wie ik eigenlijk ben
je zegt me
dat de buren steeds gluren
maar niet naar iemand
die ik zelf heel goed ken
je vertelt me
dat ik niet mag dwalen
de weg recht vooruit
gaat altijd naar het doel
nooit luister jij
naar mijn levensverhalen
je weet zelfs niet eens
hoe of…
In mijn duisterklacht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 239 Ik kom ze niet tegen
in stilte van mijn duisternacht
de lachende vlinders en dronken hyena’s
onder de maan en de sterren
ik schrijf ze niet zonder meer op
die onbezonnen leugens
leidraden van verdriet
onnavolgbaar voor het hart
wanneer de duisternacht
zich eenzaam voedt
bedroom ik ze niet in volgzaamheid
of onwillig zonder kracht…
Er is een hemel...
gedicht
3.0 met 26 stemmen 7.927 Er is een hemel en een hel,
de rolkans van een teerlingsmete.*
Ik die mijn leven heb gemeten,
zijn diepte hoogte lengte breedte,
zijn zorg, zijn dagelijks gekwel,
niets weet ik dan wat ik geweten
altijd en 'k weet het al te wel:
er is een hemel en een hel,
de rolkans van een teerlingsmete.
Al kan ik het een uur vergeten
bij haar…
Zedeloos jongleren
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 227 Ik herdenk nu stil de uren
onze liefde, vol in bloei
heeft niet lang kunnen duren
geleid door innerlijke groei
besloot ik ons te scheiden
het genot en het vermaak
we danken nu ons beiden
onze wederzijdse smaak
hoe ik het ook probeerde
je raakte mij niet aan
bleef bij zedeloos jongleren
verlangen naar de maan
nachten werden eenzaam…
Handgemaakte tranen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 190 Zag de foto van jouw zielsportret
bij de vrouw die jij ooit trouwde
maar jij ging toch met mij naar bed
sliep met mij onder winterse regen
in seizoenspatroon van duisternachten
bedreven wij liefde, als zwervers
met hier en daar dauwdruppels
en handgemaakte tranen
voor het gelukszweet
al die keren dat we elkaar zagen
op die foto van…
Weerbarstige ziel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 256 Weerbarstige ziel
je bent aanhef voor dronkemanstaal
wankel evenwicht uit ’t verleden
je loopt over de kade als gedicht en levenslied
jouw levenskrachtige bloed
stroomt door ieders stoffelijk lichaam
jij bent het eergevoel, de duisterwetenschap
en lege spiegel van de nacht
psycholoog van de aandacht
dat ben jij, vanaf de wedergeboorte…
Avond
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.803 Na het werk
Al het wel en wee
Samen aan tafel
Wij met ons twee.
Dan zeg ik
Ga je mee, ga met me mee
Samen cirkelen over zee.…
Onbestemd verdriet
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 399 Stormen rivieren
wolkenluchten die
somberheid verduisteren
onbestemd verdriet
relativeert alles
rond jouw eenzaam graf
‘t regent tranen in verdriet
mensen die wel horen
maar niet kunnen luisteren
er druppelt verdriet uit tranen
mensen die wel handelen
maar alleen in eigen wanen.…
Lakens der liefde
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 209 Omdat het buiten kouder wordt
kom je nu eindelijk onder de lakens
het hemelbed aan de horizon spreekt liefde
je strekt je uit, vlijt je zacht tegen mijn lijf
er gaat een rilling van tevredenheid
zo knus en teder is ons samenzijn
intimiteit, maakt de nacht gezellig
zelfs de halve maan lacht een glimlach
naar dit naakte onder de lakens bestaan…
Voor die onzichtbare vriend
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 572 Hoe ging het toen, in het geheim
van blonde zomernachten
toen een vriend je liefde
bang voor ontdekking
voor het anders zijn
dan leeftijdsverschil
alles wat ’t leven in petto had
blauwe plekken, schrammen
in een bad verdoemde dromen
is het nog altijd zo, ben jij ook zo
leeft ’t steeds in het dronken duister
allemaal mensen op zoek naar…
Heuvels van heimwee
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 837 Donder en bliksem doorklieven
de eenzame regenavond
de schrijver denkt na
over het leven en de Indianen
de zomers in de wildernis
verlangen bij ’t zoete meer
galopperend met een fiets
over de heuvels van heimwee
struinde hij door de natuur
als een nozem
een eenvoudige puber
was hij vroeger niet vaak
voor Indiaan uitgemaakt
door zijn Oosters…
ZUCHT TOT DE POËZIE *
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.641 Wie zou elks wit* vertonen op zijn bladen?
D'een bidt de goê Fortuin
Om kronegoud en purpren rijksgewaden
En hoven van arduin*.
Een ander, die bij d'orelogsbanieren
Liefst glorie haalt, grijpt naar
Triomfpalm en bebloede krijgslaurieren;
En koopt met lijfsgevaar
De zege blij daar 's vijands heiren…
Lokzang van de sirenen *
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.832 Wie in zijn jeugd
De wellust wil vernielen,
Ontbeert de vreugd,
En voert een dom gemoed.
Wat is de deugd?
Een tirannin der zielen,
Die nooit verheugt,
Maar zinnen kwelt en bloed.
Koom hier bij ons aan deze waterkant.
De weelde woont op dit gelukkig strand.
Koom…
Samenzang
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.873 Mopsus en Dorinde.
Mopsus.
Dorinde, Puikschone, mijn lust en mijn leven,
Wiens wezen zo lang in mijn hart stond geschreven;
Ai, zie hoe de telgen en 't liefelijk kruid
Verjeugden, nu 't voorjaar de hemel ontsluit.
Dorinde.
Dat zie ik, o Mopsus, en kan mij verblijden;…
Wachter
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 316 Hoedt u voor de tijd
hij sluimert namelijk niet
als u vlinders vangt
of beukenhagen snoeit
In minuten bent u uren
verder, niet meer te achterhalen
In adviseer u:
sta rechtop, geen spiegels,
geen diepzeeduikhorloges
Alleen maar kijken
Ik garandeer u grote rijkdom
maar niet dat u zo een maaltijd krijgt…
VLEUGELS
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 729 (naar 'WATER' van Nachoem M. Wijnberg)
Iemand verzamelt veren.
Iemand veert op
na lang nadenken.
Wat mogelijk is
vliegt hoog over in geordende vlucht.
Omzichtig toon ik een gevonden vleugel.
'Aan de hand van filosofen laat ik je graag
de beginselen van het vliegen zien.'
Mijn droom van vleugels wenkt aan de wind
in…
Uit het bomenrijk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 235 We dwaalden van het pad op zoek naar leven,
geen spoor was nog te vinden in verdriet
dat borst en buik dooraderd ons verliet.
De sparren rondom stonden dicht geweven.
Maar rode naalden vielen, kropen vlug
van alle kanten over onze voeten.
We zonken, trokken bomen mee, we boetten
in schaamte scheurend lijf dat even stug
ons nog verbonden…
Een man gaat van huis om te vallen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 724 Iemand telefoneert over de beste plekken
voor mannen die willen vallen.
Op het station rennen vrouwen
op zoek naar hun minnaars,
die ze de avond tevoren
in onberispelijk tenue hebben achtergelaten.
Pluimachtig strijkend varen zeeschepen
het tegenlicht binnen.
Op de gangboorden klinkt
het roffelen van glimmende herenschoenen.
Feestelijk…
Elsje Engel
netgedicht
2.0 met 46 stemmen 13.777 In speels verdriet en luchtig mededogen
ziet elfje Elsje dat het niet meer gaat
al is het teder zweven nog zo'n daad,
gegroeid uit eeuwenlang poëtisch pogen.
Het strijken over zachte wimpers laat
verveling toe: alleen de meisjes mogen,
gebogen over vijvers, opgetogen
de lelietjes-van-dalen aangepraat.
Van vliesjes wil zij sterke vleugels…