Alle inzendingen van J.

De wind zingt woedend door de bomen, gaat ijzingwekkend hard tekeer. Olijfblaadjes slaan rechtsomkeer: de storm lijkt kleuren te verchromen. De berg beeft mee in dit gedonder wordt ook een dreunend zwaar geluid. Ondanks de woeste wind die fluit blijft zijn kleur grijs toch heel bijzonder. En dan valt plotseling een stilte tussen het groen…

Witbruisend water uit een bron van honderd lange menseneeuwen springt uit een kruikje in de zon: ik hoor een zwaluwpaartje schreeuwen. Een kind met helderblonde haren en ogen waar wat licht in speelt komt in dit zwembad tot bedaren omdat het water nooit verveelt. Groenlichte blaadjes tegen wolken die grijs en wit en helder zijn gaan nu…

Les orenetes canten al sol dibuixen amb línees llargues, gracioses salten i cauen, vestides precioses bellesa ajunta i marca el seu vol. Les orenetes son músics de llum: jugant amb les ratlles, no paren les balles, ocells blancs i negres de tot un volum Amb fulles omplertes d'una obra llunyana, joglars sense mides D'un artista infinit…

Achter mijn rug rijdt de wereld rond maar in het bos zingt een merel de Zomer heldere klanken, lied voor een dromer ver van mij weg ligt een tijd zwaar gewond. Achter mijn rug raast het stadsgekerm maar in het water zwemt rustig een eendje zoekend naar voedsel gooi ik vast een steentje: banden van gekken verschroeien de berm. Achter mijn…

Je wiebelt op het blauwe water je hebt geen haast voor nu of later: 't is jou wel goed, je hebt geen zorgen voor gisteren, vandaag of morgen. Je draait je kopje naar de wind en als je soms een visje vindt dan pik je even met je bekje: het smaakt best lekker op jouw stekje. Ik ben jaloers op al dit drijven en zit daar nu wat van te schrijven…

Een bolleboos uit Purmerend klom bovenop een circustent. 'Zo zie ik het betel' sprak hij heel vermetel 'en kijken kost geen looie cent'.…

Ineens zingt weer de nachtegaal een beeldschoon lied met een verhaal van helder water, groene bomen die met de tijd zijn meegekomen. Omar Khayyam en duizend jaren hebben zijn ragfijn lied gehoord: miljoenen mensen zijn vermoord maar niemand kan mij ooit verklaren Waarom de nachtegaal weer zingt en daarmee dom geweld verdringt ook tijd,…

El mar és un espai de temps les hores passen, no conten gens; els gavians i les onades fan junts un joc amb les pujades. Escuma blanca, cel i blau: La Gola és un braç que mou com una serp del ponent com un final i un vinent. Dibuixes rápids en el banc: l'aigua del Ter és com un cranc senyal del temps, senyal en blanc. Un home sol amb…

De putter zat hoog in de linde en zong zijn liedje met plezier. Een kleurig bolletje en hier kun je die overal nog vinden. Ik floot terug in c-majoor; zijn kleurig kopje draaide rond tot hij mijn grote lichaam vond maar toch ging hij er niet vandoor. Tot hij een soortgenootje hoorde, een vrouwtje dat hem echt bekoorde: hij danste naar…

jouw boeketje geel zomaar op oranjedag maakt mij koningin…

Er zijn geen bloemen liefste nu in de eerste maand maar jij bent voor mij zo teer als waaierbloemen in het ijs die zonder geuren smelten. --------------------------------------------------- uit: Siem Bakker: Het literaire tijdschrift 'Het woord 1945-1949', De Bezige Bij, Amsterdam 1987…

Daar, in dat huis, woont haar eerste woordje, hier in dit straatje van stap voor stap. De slager op de hoek, naast het poortje, gaf haar een worssie, bij ma's runderlap. Langs het spoor van haar wielerbandjes rijden we nu richting peuterschool. Daar ligt het zand van haar…

wauw... vlinders in de achtertuin, vlinders in de wei, op mijn fietstocht naar Kijkduin en op de Drentse Hei vlindertjes hier en vlindertjes daar het wemelt en het wemelt maar vlinders in het Haagse Bos vlinders in de berm loop of zit ik op zand of mos danst er een bonte zwerm vlindertjes hier en vlindertjes daar het fladdert…

Terug in het bewuste, ontdek ik dat ik niet spreken kan Ik sein commando's naar mijn lippen maar mijn mond wil niet gehoorzamen Ik zie de mensen om mij heen ik hoor ze vragen en ik zie ze mijn antwoorden niet begrijpen Langzaam begrijpen ze dat ik..... dan drijf ik weg uit hun midden hun ogen zien machteloos toe hoe ik verdrink in de…

Wat had ik naar deze dag toegedroomd: mezelf verliezen zou ik bevestigen en jij jouw vinden benamen. Onze luchtkastelen mochten nu wel springen: wij zaten al gemetseld. Nog zie ik onze sprookjesgang… de witte tule rond mijn gelaat had geen schijn van kans te verbergen en jouw vonken brandden terug. Onze 'verslaving' werd bejubeld, zwart…

er klopt iets in mijn binnenste - hóór het tikt daar een vurig refrein, dat gaat maar zonder pauzes door en stemt mijn hele zijn het bonst en bonst maar, diep in mij klopt het in ieder part, onstuimig tikt het jij, jij, jij, dat hartje in mijn hart…

Je bracht licht in het duister en was bij duister in licht Bij zaken, die het daglicht niet velen kon, brandde jij Je was bij zaaien en bij sterven Donkere dagen nu jouw vlam voorgoed ons delen dimt - want ook jij had je duur - Nu alleen geef ik vuur aan kaarsen en doof brandend…

Ontdoe je van de scherven dit is een nieuw begin ontdoe je van de kerven negeren heeft soms zin Vergeet de slechte zaken doe of ze zijn vergeeld vergeet je druk te maken als 't spel is uitgespeeld Begin de lei onschuldig geschoond van alle kwaad begin vrij en geduldig nu is het niet te laat Dan……

Laat een mens nooit donker staan en evenmin in het naakt doe altijd een lichtje aan zorg dat je warmte maakt en zie, als jíj eens eenzaam bent en huivert van de kou dan kaatst dat licht naar je gezicht en dat verwarmt jóu…

geen tijd nu voor zwijgen bespreek en ontgin de mensheid gedijt slechts bij een woord met een zin geen tijd nu voor sluiten ontgrendel je deur de gang die dan volgt is veel lichter van kleur geen tijd nu voor twijfel volhard in geloof: de wereld geneest niet…

je zond me een stralende zomer die werd zo - doordat ik dat las - maar nu is het herfst, verre dromer je liefs ligt verregend in de plas dus mocht er wat warms overblijven in dit drassige donkere tij aarzel dan niet dat te schrijven drijf je zin met de warmte naar mij en vlot - door je zinnen gedreven - zend ik, uit het meer voor…

de boom geeft zich vol overgave bloot op grond van wederopbloei…

Er was ene Kees in Nieuw-Heeten die voelde zich danig gespleten. Dús, een ingreep aldaar. En hup, Kees was klaar. Ja verdomd: Klaar was Kees, moet je weten.…

niet de plaats waar ik jou baarde het meest door mij bemind mijn kind meer de grond waarop jij aardde waar mijn liefste cel de ware vond…

wilde marjolein komt tot rust in de armen van de najaarszon…

ik wil je van ik wil je bij ik wil je aan me ik wil je rond ik wil je tot en met me ik wil je langs en naast en door me ik wil je op en achter- ste voor me ik wil je over en onder- ste boven me ik wil je buiten- ste binnen verdomme wel om me…

Oren die zich draaien naar de wind, Kunnen horen welke zinnen hij waait, Welke woorden er verloren gaan, In zijn zuchten onderbroken, Door het gefluit van vogels, Die nooit hebben bestaan...…

Zuiver, Als een Madelief in het gras, Met ernaast een klaver, Pure liefde, Samen spreken ze schoonheid en geluk, Geplukt in de hoop, En gekoesterd, Samen, Een madelief en een klaver, Voelend aan de wolken, Zacht en wit, En de zon, Warm en fel, Ver boven de aarde, Die dag in, dag uit, In zijn eigen richting draait, Zoals wij, Samen,…

Ver voorbij - is de wijk van blauwsel binnen handbereik en raap en reuzel op de hoek. Van 'bakkertje, ajuus... tot kijk bij klets- en ouwe wijvenkoek'. Ver voorbij - is het blok van elastiek, voor de onderrok en haagsche-dames-hoedjes. Waar 't paard een kar met kannen trok gevuld voor gruttenpaptoetjes…

Dwars door het wilde landschap de paden langs een streep - en langs de hele route houdt dat ons in de greep De weg is uitgestippeld... veel moois doen wij zo aan, toch zou ik heel wat liever het rechte pad afgaan En drinken van de zoeten die daar te schenken staan, er proeven van hun vrijheid zonder daar schuil te gaan En fluiten…