1946 resultaten.
leeg landschap
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 295 weet jij nog
wanneer je
afscheid nam
wanneer hoop
en verlangens
wegslopen?
was het toen je
met kuiltjes in
je wangen
met verlegen
oogopslag in
de camera keek?
misschien was
het later toen
je niet meer
bang leek
en woordloos
verdween?
het lege landschap
verlaten zonder
jou…
hoe zou het zijn
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 294 hoe zou het zijn als
wij woordenloos met
elkaar konden spreken?
we zouden weten
waar te beginnen
en tijd speelde geen rol
we zouden elkaar raken
in vergeten lagen
in een ongekende ruimte
we zouden elkaar treffen
in een geluidloze aanraking
zouden we elkaar ontmoeten
hoe zou het zijn?…
dans
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 292 lichtvoetig danst ze
poëzie op de houten vloer
bevrijd van grote gebaren
alleen in deze indigo nacht
overrompelt het hart
de verbeelding van verbaasde verwondering
het maanlicht vond de openstaande deuren
groteske omlijsting van een vogelvrije vlucht
eindeloos teder kust de schaduw
haar afdrukken op de kale vloer…
onhoorbaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 292 het mannetje van
de tijd poetst met
ijverige preciesie
de minuten uit
we kruipen door
het oog van de naald
met man en macht
kijken we weg zo
weids mogelijk weg
langs het witte spoor
van kiezelstenen zien we
het zonovergoten kind
het neemt ons bij
de hand naar
het stromende water
op die helverlichte
dag leggen we
de maskers…
ontwricht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 287 we zien de
verlaten huizen
de bomen die
aan hun wortels
rukken om zich los
te wrikken van
de aarde
we voelen de
grond openbreken
onder onze voeten
geen gaas op de
grillige slingergang
van onheelbare
diepe wonden
we horen de
angst in zwarte
verhalen in het
boomloze landschap
waar elke beweging
dodelijk is en licht zich
verbergt…
opgetild
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 286 ruimteschip aarde
de wieg van de mensen
is te benauwd voor
het kleine sterrenstof-lijf
het wollen dekentje
mama de bal de broertjes
de dromen en mensen van
de aarde blijven achter
lieve dappere astronaut
de eerste stapjes zijn gezet
je bent op weg naar zoveel
avonturen boven de zon
je ontsteeg de aarde
nu tover je een ruimte-glimlach…
voor lief
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 286 in mijn tuin
staat een kleine
amandelboom
een begrensde
wereld met kalme
regels verre van
eindeloos
ik neem alles
voor lief…
ontsnapt leven
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 284 in de schuur
onderbreken trage seconden
de slaperige stilte
een dorre knak
de zwaluw zoekt de hemel
een stoel klettert
op de stenen vloer
buiten kraait de haan
hij hield van ze
misschien meer
dan het hart dragen kon
hij torste zijn geheim
die logge loden last
het onzegbare ontsnapte
slechts een keer aan zijn lippen
het geheim…
verscheurd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 284 's avonds in het vervloekte huis
sluiten de man en de vrouw
tevergeefs de geesten in
hun hokken op
's nachts kijken ze achterom
de man en de vrouw en ze zien altijd
hetzelfde: hun diep beschadigd kind
de tijd wil maar niet verstrijken
het wrakke leven wankelt
het wacht niet langer op de
afgepelde toekomst waarin hun dromen
bij opbod…
je ziet niet wat je ziet 2
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 283 achter de lens
leg je vast
wat je los wilt laten
verbeeld je het weerloze
vang je de onzichtbaarheid
teken je de koestering
droom je in bewogenheid
sta je stil in beweging
schep je tegenstrijdigheid
achter de lens
laat je los
wat je vast wilt houden
je ziet niet wat je ziet…
nu ik je niet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 283 terug kan halen
je bent immers dood
val ik
tandenknarsend stil
ik heb je niet gezocht
waar was je
in dat ongeziene gezin
hoe kan ik je vinden
wie was je
ik heb je niet gekend
ik weet niet
wie wij waren
op papier teken ik je uit
verder reik ik niet
nu ik je niet
terug kan halen…
verre echo's (3)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 283 hoog boven de
dampkring draait
de ruimtereiziger
elk anderhalf uur
een keer om
de aarde
woestijnen
gebergte oerbossen
en oceanen
vanuit de ruimte overziet
hij het allemaal:
de wereld waar we wonen
de aarde is een
fragiel blauw
bolletje waar de
dampkring als een
dun schilletje
omheen hangt
een verre echo uit
de kosmos…
De laatste pont
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 282 Met de laatste pont
varen ze naar het kleine eiland:
de jongen en de man.
Onbekenden van elkaar.
De jongen kijkt naar hem - zo nu en dan -
De man staart niets ontziend in de verte.
Op het eiland in dezelfde ruimte
onwetend van elkaar:
de jongen en de man.
Met dichtgeknepen ogen
klemt hij zijn handen op de oren.
De jongen in het hokje…
ik weet niet meer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 282 ik weet niet meer
waarom het poreuze
licht van de lente toen
zomaar binnenviel
op je gezicht dat witter
was dan het kussen
ik weet soms niet meer
hoe ik in de maat moet
lopen met de wereld
hoe ik de teugels vieren laat
het lentelicht valt zomaar binnen
jij mijn liefste nooit meer…
terug
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 281 je leunt tegen de blinde muur
ik zit in het gras
onze ogen in een veilige boog
om elkaar heen
we tasten in het duister
ik sta op
en kijk niet om
ik streel je afwezige gezicht
in de verte horen we
een kind schaterlachen
we zien elkaar…
Vervormen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 280 Een smeltend hart van ijs
hoor of zie je niet.
Je voelt het wel:
de druppels die zich traag
en weifelend overleveren
aan de zwaartekracht.
Het hart is onveranderlijk
van vorm en in slag.
Het smeltend hart van ijs
is een ander verhaal:
het wordt groter, klopt zachter
en zet de deuren open.…
wit licht (dreamst fan in ingel)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 280 het bed
in een ziekenhuis
haar laatste bed
hij zoekt haar hand
zijn bril verdwaald
tussen oog en wang
hij streelt kijkt wacht
hoe zwijgt een man
als hij verlaten wordt
no hast gjin soargen
mem bliuwt dy nei
zingt hij zacht
het klankspoor wijst
haar de weg naar
het witte licht…
diepe tranen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 280 samy ons kind
hij is een engel
zingt niet voor haar
zijn kleine dochter
geen verdrietliedjes
of liedjes voor de
slaap en de troost noch
liedjes van amour
spreid je vleugels kind
strooi zachte aarde
in wankele harten
omarm ze met tederheid
sla je vleugels uit
naar je kindje in Irak
breng haar thuis samy
ze wachten op haar
zolang…
kanteling
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 279 ik zie je anders
als ik op mijn kop sta
anders dan als ik lig
en als ik rechtop sta
zie ik je anders
ik zie je anders
als ik mijn ogen sluit
anders dan als ik kijk
en als ik de andere kant opkijk
zie ik je anders
ik zie je
hoe ik me ook wend of keer…
transformatie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 279 je verliest het
besef van de
aarde als je in
de wolken bent
daar waar je
zonder instrumenten
navigeert
bang voor het verlies
voor de ontankering
en toch vliegen
vliegen boven
het wolkendek
angst transformeert
in een onuitsprekelijke
schoonheid als
je uit
het leven
vliegt
je gaat niet
dood
je vliegt…
voor Jordy 1997-2016
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 277 in de verre
verte witte
vlekjes elke
vlek is
een schaap
je angst is
te groot
om in
slaap
te vallen
de slaap
die teveel
lijkt op de
witte dood in
bitterkoude grond
te jong
ben je nog
om te oefenen
met de
dood
nauwelijks 19
je kreeg geen
tijd om
het sterven
te leren
in het
harde licht
sterf je
van honger…
a state of mind
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 274 grijstinten daalden onhoorbaar
naar de onderwereld van mijn ziel
infiltreerden, wars van schitterende kleuren,
als geheimagenten in de diepste lagen
veegden met koele kalmte
de levendige helderheid van de bodem
de spiegel weet niet
wie het is geweest…
Laatste dagen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 273 op grofkorrelig zwart wit
denk ik de dagen door
van stilgevallen verhalen
uit de kleine open mond
van het uitgemergelde kind
ik kijk in de gedoofde ogen
van de man die de verten
niet meer zoekt
ik zie het uitgeholde hoofd
van de vrouw die zich vastklemt
aan een meegenomen leven
in een koffer
en dan een zwart witte vlinder
achter prikkeldraad…
fuserende stemmen
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 273 vertel ze Martin
roept Mahalia
vertel ze Martin
over je droom
haar blues stem
rijst als een
krachtige bede op
uit het publiek
de sonore stem van
Luther King rolt
recht de harten in
I have a dream…..…
terpentijnboom
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 272 hij staat op zichzelf
de terpentijnboom
ik moet
naar hem kijken
iets verderop vind
ik altijd jou en het
ondoorgrondelijke graf dat
beschutting zou bieden
een rusteloze plek waar ik
jou en onze verscholen
verhalen steeds
opnieuw zoeken wil
het gaat hier
over alles
hier komt alles
samen met jou
ik schrob tot
je naam helder…
vallen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 267 tijd is nodig
om op je
plek te vallen
eerst moet je
ontstaan daarna
zoem je wat rond
veel later vind
je op het
smalste pad
de meeste tijd
om op je plek
te vallen…
vertrek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 265 houd me verre
verre van troost
in het grasland
juicht de zangzwaan
hij weet waarheen
zijn ziel vertrekt
groots en vrij
van angst…
het ontelbare
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 263 we tellen de daden
de dagen de doden
de sporen de wonden
in het landschap tot
mouches volantes zich
als zwarte dansende
sneeuwvlokken ontvouwen
en het uitzicht verblinden
we tellen tot tien en terug
werpen een kleurrijke lap
over het land zwijgend
bedekken we het ontelbare…
hemel noch hel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 262 verborgen onder een vernis
van zoekgeraakte woorden
staken we wat we zeggen wilden
in een nieuwe eenvoudige jas
we vergoten geen bloed
haalden niets overhoop
hemel en hel bleven ongemoeid
er was strijd noch gewoed
in de ontembare stroom van
die ingeblikte taal verloren
we de vurige woordenstrijden
van weleer…
koppen en zo (12.07.2007)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 259 verban de twijfel uit het hoofd
zoek liever de metalen spin
in de deining van de zee
zinder niet zo
loop niet voor de voeten
maar vertrek
vanuit het optimisme
zonder glamour en glitter
naar het oerwoud van de angst
of ga naar Liverpool
bezoek de toren van Babel
en gebouwen van eens, die zich weer laten bezielen
zonder glamour en glitter…