ontsnapt leven

in de schuur
onderbreken trage seconden
de slaperige stilte
een dorre knak
de zwaluw zoekt de hemel
een stoel klettert
op de stenen vloer

buiten kraait de haan

hij hield van ze
misschien meer
dan het hart dragen kon
hij torste zijn geheim
die logge loden last
het onzegbare ontsnapte
slechts een keer aan zijn lippen

het geheim kroop zoals bloed
onafwendbaar naar een donker
doodlopend glibberig pad
hij wist het:
morgen komen ze
monden ogen handen die zijn teloorgang
zouden afroepen

in het avondland kraait de haan

afscheid eenzaamheid liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 2 stemmen 284