1952 resultaten.
Tanka
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 71 angst is het oogmerk
van de harde witte schaal
die het oog omgeeft
angst verdwijnt in het papier
wit als een duivenveertje…
Zoveel meer
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 139 De hemel wordt licht
de vale maan is er nog.
Onverwacht geluk
niets kan hier tussen komen.
Zelfs de liefde niet
er is veel meer dan alles.
Wat in de morgen wordt vermoed
bedacht en gezegd.…
Kind
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 119 Het kind kon je niet zeggen
dat het bang was
een pakketje angst
genageld aan de grond
Het kon je niet zeggen
dat elke dag duister was
jij altijd harder kon lopen
en het kind te pakken nam
Het kind kon je niet zeggen
dat je gezicht zo wit was
je vreemde groene ogen had
dat je altijd mij hebben moest
Toen je zelf vader was
woonden…
doe het toch maar
netgedicht
2.0 met 43 stemmen 86 doe het toch maar
schrijf maar over het leven
dan schrijf je vanzelf over angst
duisternis verlies en verdriet
zoek een heldere toon
waarin jij jezelf verstaat
graaf het hele leven lang
naar de kern
het duurt te lang
het is te koud om te huilen
doe het toch maar
schrijf maar over het leven…
Als de kou komt - voor Margreth
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 75 Zij legt elzentakken
langs de randen van de kleine tuin.
Een egel loopt heen en weer
in de druiligere regen.
Op de terugweg
zijn bek vol bladeren.
Stoepje op stoepje af
door het gat in het hek en terug.
Hij maakt zijn winternest in haar tuin
in takken van elzenhout.
Dan komt het moment
dat het voor iedereen is gedaan.
De…
de kunst van repareren
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 101 toon de littekens
toon de sporen van de breuk
laat de wonden zien
verbind de barsten
bedek de wonden met goud
herstel de schoonheid
littekens van lood
heel ze met goud of zilver
heling van de breuk
sporen van wonden
dragen bij aan de schoonheid
verzoenen is mooi
met wat kapot is
de kunst van repareren
van al wat stuk is…
Laatste gras
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 135 Waar is de veerman?
We reiken de halzen.
Zwijgende kraaien wachten.
In gesloten bomen.
Waar houdt hij zich schuil?
We draaien de hoofden.
Verstarren in de duisternis.
Watergeesten kronkelen.
Wanneer doemt de veerman op?
Ergens wacht hij aan de schimmige overkant.
Hoeveel kraaien zullen hem vergezellen
Wie van ons neemt hij mee?
Een…
Kijk
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 72 In de omheining van het zijn
sterven we iedere dag een beetje meer.
Of het nu woorden of kleren zijn
we trekken niet alles uit de kast.
Laat ons de avond zijn
waarin het kind mag verdwalen.
Laat ons lachen als we huilen
leer ons zeggen het komt goed.
Leer ons met sterke armen dragen
kijk daar is de werkelijkheid al.…
Op een bed van veren
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 74 In slapeloze nachten het dichterschap
geoefend dichterbij gedroomd misschien.
Kleine zus grote broer gewonde engelen
met verre ogen op een bed van veren.
Tussen droom en daad laveren
heldere dan weer bleke beelden.
Wilde ganzen gakken het afscheid
de vlucht van kraaien voor het licht.
Het wenden van de zonnebloem
haar bloei door lucht…
getekend
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 151 iemand trekt met kalk
een lijn op de muur
rond jouw lijf
jij bent getekend
verdwijning in
het donker zonder
schaduw een lege
koffer in je hand
bevend
stapt je rechterbeen
in de stroming
van de ongewisse tijd
iemand
herkent je
aan verstrooide kalkresten
door je dunne witte haar…
voor jou
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 182 wie doorzag
die kleine jongen zonder rem
kind met het warme hart
de onbegrepen oorsprong
van de woede en pijn
hoe kon de jongen weten
wat hij met zichzelf beginnen moest
als stuurloosheid hem regeerde
eenzaamheid heeft geen naam
de moed om door te gaan
als niemand hem volgen kan
wie weet van het lef
toen de man zich loswrikte
van zijn ondergang…
de zachte revolutie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 191 een rondje zachtheid
wandelen met het gevoel
van de zachte kracht
lopen in zachtheid
behoed je voor bitterheid
in barre tijden
weet dat je niets weet
neem het kind in jezelf mee
leer net als een kind
schouder aan schouder
een mars tegen de hardheid
of een ommetje
wandel met zachtheid
het zachte zal je troosten
vermijd bitterheid…
De vurige hoop van alle tijden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 53 Fatum duldt geen
uitstel zelfs niet voor
de onsterfelijken onder ons
Zeus ketent de held
aan een rots
de adelaar koning onder de vogels
Kijkt hoog in de bergen uit
naar de avond
hij vliegt elke nacht
Naar zijn hulpeloze prooi
Prometheus’ geschonden lijf
wat nu als Zeus
Uit zijn ivoren toren was gekomen
Prometheus op de schouders…
Preludium
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 98 Toen de maan verbleekte
deed de taal van de vogels
Hera ontwaken
de welluidende zang van de veldleeuwerik
streelde haar oren.
Een wrede verstoring van godin’s meditatie
toen een woordenbrij haar omsingelde
een oeverloze woordenstroom kakelde
over de stilte van de watervijver
Hera hield geërgerd haar adem in
Praatzieke babbels gijzelden…
Langer dan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 51 Hoeveel gedaanten
wonen in een vraag.
Ik weet het niet
de hemel waait voorbij.
Kalk valt van de muren
bomen bergen en rivieren.
Hebben we tussen ons bedacht
we halen het licht geleidelijk in.
Worden sneller dan het geluid
duurt eeuwigheid langer.
Dan het licht van ons erbarmen?…
bijna alles
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 152 bijna alles diep ik op
uit slenterende dromen
en alles komt voorbij
jouw sussende lippen
twee geschrokken vliegen
mijn ingekeerde blik
de wegstromende zee
jouw uitgestrekte handen
een zwerm wilde ganzen
mijn halve verhalen
de afgebroken tak
jouw ontwijkende woorden
de gestapelde stenen
mijn haastige vertrek
de gemiste kansen
jouw ondoorgrondelijke…
Komorebi
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 55 beelden dalen als
trage bezinksels neer
licht valt door de bomen
de poort scheidt het
heilige van het profane
de schaduw van het haveloze
boompje op de tuinmuur
het zonlicht dat miljoenen kilometers
aflegde om het zielige boompje
binnen enkele minuten te bereiken
verzink in de verstilde eenvoud
de transparante schoonheid van…
Ontmoeting
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 133 De beukenhaag danst
naar de pijpen van de wind
beweegt met alle stormen mee
Het verdorde blad huivert
trilt rilt onder de grillige
plagerige beroeringen
Boven de winterharde heg piept
als uitkijkpost een schaars takje uit
aardmannetje op wacht
Aaneengesloten bruine rijen
golvend in dichte vertakking
deinen in saamhorigheid
In…
nooit meer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 183 hier in dit oude huis
val ik altijd maar
uit het paradijs
hier nu in dit koude huis
waar de houten deur
slechts kreunen kan
waar ik altijd maar
wacht roerloos wacht
op jou
hier in dit lege huis waar ik
altijd maar zing
tranenliedjes voor jou
hier nu in dit koude huis
waar liefde als een schim
altijd door de kieren schemert…
Een streepje licht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 60 In de straatjes van verzoening
de worsteling met une nuit blanche
Strijdtonelen woelen gejaagd
onder deze blinde nacht
Onder deze zwarte aarde
graaft iedere duisternis zich in
Het geheel is veel meer
dan de som der delen
Schraap af
de bovenste laag
Van het beschreven perkament
schrijf schilder zing
Telkens opnieuw
een…
Vreemdganger
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 81 Mijn hoofd en ik
wij zijn uit elkaar
het is over
zingt de zanger
alsof ik dat niet weet!
We hadden het goed
mijn hoofd en ik
we bleven bij elkaar
dat was immers
een uitgemaakte zaak?
Jij deed wat
ik wou of was
het andersom?
dat ben ik
even vergeten
Een briljant stel
waren we niet
strijd en twijfel
vlochten ons samen
dreven…
Buiten is het niet veilig
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 151 De ogen van het kind
met de camera
laten mij kijken naar
een kleurrijke vogel die
met gekortwiekte vleugels
het luchtruim
tot een gesloten boek
verklaarde
Een breekbare vogel vliegt
zich niet bijeen
ook de takken buiten zijn te teer
ze verschanst zich in
haar vergrendelde nest
overladen met spullen die
want je weet maar nooit
haar…
Wandeling
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 112 ik ben voor eeuwig
denk je zo nu en dan
misschien
ik zie de knoestige
omhelzingen van je
imponerende armen
hef het hoofd naar
het alom van jouw kroon
je vertakkende voeten
verankerd in zwarte
genereuze aarde
ik adem ohhhhh
zucht eens diep…
Zweren
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 91 Zij gaat in stoflagen
gekleed over straat
Onherkenbaar
door gaten getekend
Met hand op hart bijbel
of kinderhoofd
Wordt op haar gezworen
So Help Me God
Met twee of drie vingers
hoog in gebakken lucht
Kleden we haar fabulerend uit
zij moet er aan geloven
In stoflagen gaat ze over straat
mysterieus veelkantig en ongeslepen…
Zonder omwegen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 81 Alles raakte vandaag
zonder omwegen het hart
Twee vogels in de boom
de dag was nog niet voorbij
Bespraken het doen en laten
van passanten zonder iets te begrijpen
Toen de buren ons verrieden
was de dag nog lang niet voorbij
Op kousenvoeten door belaagd gebied
en de wens om te begrijpen
Door de duisternis toen de vijand
ons uit…
Een stofwolk van stilte
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 117 Boven elke afgrond
bruggen aangelegd terwijl
het licht naar beneden suist
Strohalmen voor houvast
doekjes voor het bloeden
voor het stuurloze hart
Geen handen
als Hybris struikelt
wankelt voor de val
In een stofwolk van stilte
met de mond vol tanden
tussen gebroken porselein…
Bewegen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 108 Let goed op om haar te zien
haar te horen: de minimale taal
En al wat koppig ongeschreven
ongezegd verder leeft achter muren
Drijvend op weg naar de dood
denkt men: daar zal de haven wel zijn
De taal drenkeling klemt zich wenend
aan wat ramptoeristen vast
Altijd in de hoge vlucht van hoop
om betekenis te scheppen
Zij graaft voor…
De stilte
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 137 Een kerkje zo oud
en ach zo geweldig oud
in het hoge gras
de verweerde stenen
een haas rent over
het kerkhof
De wind een koeltje
op deze warme dag
boven de akker zingt
de stijgende leeuwerik
jubelend als een engel
een stipje aan de hemel
Het beekje ritselt en murmelt
de jongen ziet het kerkje zo oud
en ach de verweerde stenen…
Raven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 101 Ze wisselen
in verstrikte tijd
snavels en veren uit
Gijzelen elkaars dromen
kruipen over vloeren
met scherven bezaaid
Ze grijpen bloedige letters
brengen zonder iets te begrijpen
met fladderende vleugels
En dichtgeschroeide ogen
achterstevoren verhalen
van zon naar aarde
Een krijsen in de ruimte
van een zwarte
onheilspellende…
Angst eet mijn ziel op
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 166 Probeer maar eens te zeilen
met wind en stroom tegen
Ik ben een steen
een rots van van eenzaamheid
Tegen betaling houdt iemand me vast
als ik in bed lig te krijsen
Ik heb pijn en ben alleen
angst eet mijn ziel op
De steen is het heelal
ik ben een steen in de woestijn
Toch groeit er mos
ik bekommer me om het mos
Soms brandt…