Alle inzendingen van Joanan Rutgers

Lieve Caitlin, je hebt Dylan zoveel liefde gegeven, zoveel troost in zijn persoonlijke lijden, je wist dat hij een groot dichter was, ondanks zijn alcoholverslaving en zijn zelfdestructie. Je wist net als hij hoe het is om eenzaam op de aardbol gekke bewegingen te maken. Je was net zo verslaafd aan alcohol als hij, net zo behoeftig aan…

Ik kijk naar je diep in de nacht, terwijl ik mijn schrijfwerk heb gedaan en ik volg je lippen en je matige bewegingen, ik kijk naar je Michelin-bandje en je ogen, die mij niet zien, mij niet zien. Je kijkt zo vrolijk, terwijl je allerlei naars verkondigt, oproer hier en oproer daar, de wereld is nog lang niet klaar om zich een Nieuw Paradijs…

De edele ridder tilde zijn schone jonkvrouwe over de drempel van zijn kasteeldeuren richting de versierde slaapkamer, waar wijn in overvloed was en lekkere kaashapjes olijven en kersen wat het ritueel inluidde. Toch faalden de fundamenten onder het kasteel, de muren begaven het en er moest nog dieper gegraven worden om de boel te herstellen…

Zonder kunstlicht zouden we vast eerder gaan slapen en zonder de televisie, internet en de radio al helemaal ook zonder de auto's, scooters en fietsen en zeker zonder de bars en de discotheken discotheken? bestaan die trouwens nog? Het zou ons natuurlijke slaapritme goed doen zeggen de natuurwetten en de cultuurcritici zeg ik want…

(voor Paul Léautaud) Na al die wulpse vrouwen en het merkwaardige genot wat zij jou boden, ben je als een ordeloze monnik afgezeild naar een romantisch huis in de schaduw van het zondige Parijs. Auw! Menige poes krabte je tot bloedens toe en als schuldige makkers likten ze je wonden schoon. Je liep de straten af op zoek naar kattenvoer…

(voor Sharon Tate (1943 - 1969)) De toekomst leek schijnend tot ver over de horizon je pronkte met babykleertjes en je glimlachte als een filmkoningin, die het geluk had gevonden in je man Roman Polanski, die je verafgoodde Je droomde 's nachts van zijn tedere aanwezigheid, wanneer hij weer moest overwerken in een verre plek of teveel was…

Alles wat ik geschreven heb, van het meest vulgaire tot het meest heilige, heb ik gedaan om het kind in mij te beschermen. Ik heb mijzelf verdedigd met de taal die ik ken, met de slimmigheden, die ik wist te uiten, met de woordlansen, waarmee ik mijn vijanden heb verslaan. Het kind in mij lag op apegapen, vernederd door geselslagen…

Ik zag haar op de televisie, ze glimlachte als geen ander en haar haarlokken vielen speels over haar mooie gezicht ze kon zo in de Marie Claire of de Cosmopolitan maar naast haar zetel stond een dreigende mitralleur. Ja, zei ze, ik wreek mij op mijn ouders en mijn broers en als IS-ers door een vrouw gedood worden, dan gaan ze naar de…

Soms raak ik stiekem heel snel de handpalm of een vinger van je aan doe ik alsof een euro uit mijn hand glipt en duik ik even in je warme jacuzzi heel soms aait je vinger terug en schenk je me een begripvolle glimlach in slowmotion, sla ik daarna mijn hoofd op de pinautomaat tot bloedens toe dankbaar in gruzelementen en bedank…

Hij leek op Oscar Wilde en hij belde mij vanuit zijn stamkroeg in Barneveld, omdat hij me dringend wilde zien en mij miste. Zijn tong sloeg alsmaar over van de drank, maar wat hadden we samen gelachen toen we in het ziekenhuis tot ver in de nachten de mooiste gedichten creëerden, steeds ieder weer een rijmzin, het kon niet gek genoeg en…

(voor Miriam Mandel) Op 13 februari 1982 hield je de poëzie voor gesloten en blikte je eenzaam in de duisternis van de grote slaap, het verre niets, waar misschien nog iets te leven valt. Een ex-man en twee lieve kinderen in het ongewisse latend, want achter de dikke muren was je onhoorbaar en tastte de dood je alsmaar meer aan. Je universitaire…

Na een leven in dienst van het communisme sloeg de klok ineens niet meer aan, terwijl het laatste uur toch geslagen had. Haar man, de schrijver Paul Lafargue, beet op zijn droge lippen, sloeg enkele keren tegen de stomgeslagen klok en laadde bibberend het oude pistool, terwijl Laura nog gauw wat spullen recht zette. Haar haren schudde. Laura…

(voor Chirley Barker) Het is altijd weer die vervloekte eenzaamheid, die mensen tot zelfdoding drijft. Je kuchte tot bloedens aantoe door de koolmonoxide, die je in je auto liet gaan, als een groot verwijt tegen het wrede leven dat je niet echt luchtte. Ooit was je in New York een bibliothecaresse, die met zorg en liefde de boeken uitleende…

(voor Danielle Collobert) Je floreerde als Franse dichteres, je hart maakte geestelijke bloemen en je genoot van een rode lijsterbes. De bijen zaten om je heen te zoemen, omdat je schoonheid nectar bezat. Je werkte bij Galerie Hautefeuille, terwijl je grote inspiratie had en meestal een lege portefeuille. Je was geobsedeerd door de dood…

(voor Irene Maud Lentz) Je was nog geen jaar getrouwd, toen je op je dertigste wreed weduwe werd, als een manische werkte je met katoen, innerlijk was je een neergeschoten hert. Als kledingontwerpster was je in de ban van mooie, sierlijke kostumen maken voor Doris Day, Lana Turner en Ingrid Bergman en nog veel meer filmsterren, waardoor…

Met zijn net jaagt hij de wilde vlindertonen driftig achterna...…

Ik pieker soms nachtenlang over het feit, dat dé dichter van alle eeuwen zijn dichtwerk later benoemde als 'volksverlakkerij'. Was het misschien omdat hij ten tijde van zijn dichterij volop hasj en absint gebruikte en zijn zieleroerselen daardoor als onecht beschouwde?... Of doorzag hij zijn schrijfsels en die van zijn tijdgenoten als…

(voor Loan Son) Voor hem was jij het androgyne ideaal, tenminste, zolang de illusie duurde en het nachtelijke seksen aanhield. Hij kneedde jou in zijn poëtische taal, glad als een aal en somtijds banaal, totdat jij voorgoed de deur uitliep en zijn ommuurde fort opnieuw blauw en zwart vereenzaamde en hij geen touw meer aan zijn leven vast…

(voor Joop Braakhekke) Mijn vader was net zo oud als jij toen hij aan darmkanker leed, die was uitgezaaid naar de lever. Jij lijdt aan alvleesklierkanker en je hoop op genezing is even gering. Mijn vader was net als jij homofiel, maar hij hield het levenslang verborgen, tenminste, zolang mogelijk. Hij hield ooit van ene Joop in Amsterdam…

Ik voel het kloppen van mijn hart in mijn handpalm. Ik bemin dat trouwe orgaan, die alsmaar verder tikt, ook als ik slaap. In de donkere kamers staar ik naar de wanden, die vol met wonden zijn. Soms staat het op instorten, rommelen de fundamenten, kraken de zolderbalken. Mijn hart heeft vele stormen doorstaan en het verdraagt zelfs…

(voor Loan Son) Het was eerst 'Aan Rika' van Piet Paaltjens, waardoor de dichter Büch was geraakt en daarna zag hij jou in die trein rond Haarlem. Hij droomde jou al naakt en hij verdween in de zoetheid van jouw mond. Voor hem was jij zijn Rika en wilde hij het liefste met jou verpletterd worden door een aanstormende trein. Gewoon, omdat…

Enorm verdwaald draalde ik wat door Gouda, ik sjokte van de Hema naar de Blokker en van de Blokker naar het Kruidvat. Met holle ogen als van een heroïnejunk staarde ik naar het afgeprijsde snoepgoed en naar de zinloze troep plastic rommel. Bij C & A streelde ik het Palomino-paardje over zijn hardplasticcen ruggegraat en dacht ik terug…

De dagen tussen ons gleden als eeuwigheden aan ons voorbij. Mijn vurige hart wist de vrieskou te weerstaan, ook al priemden enge walvisvaarders scherpe speren in mijn reeds gewonde, dunne huid. Ik zie je bijna overal, in ramen en in namen, in sushi en in twee geitenkaaslekkernijen om op te warmen. Een tsunami aan verdriet overspoelt…

Een paar dagen geleden stond de maansikkel pal boven de Venusster. Ik had dat nooit eerder gezien en de goden tipten me. Dat was een goed teken, wist ik, harmonie uitstralend. Ik had er nog een foto van willen maken, maar ik had zo veel wel. Toch ligt dit spirituele beeld voor eeuwig in mijn ziel verankerd en herdenk ik het, terwijl…

(voor Cigdem Yuksel) De Zilveren Camera Prijs glipte in jouw gouden handen als een engel, die de weg kwijt was en toch weer op koers kwam. Het terechte geluk straalde van jouw gave gezicht en ik zag goudvergulde feeën en nimfen rondom jouw geopende chacra's dansen. Al dat immense geluk in tegenstelling tot de Syrische kids, die jij…

(voor Roelienke) Eens verscheen jij als een prerafaëlitische prinses vanuit het verstikkende duister naar voren, waardoor ik jouw talloze geheimenissen en occulte wijsheden als de mij zo geliefde Chardonay-wijnen inhaleerde. Jouw pure schoonheid genaakte de ziel van de Godin. Je lag met mijn jongste broer te badderen op de eerste etage…

Ik droom nog steeds dat moedige Geuzen en andere reuzen ieder tirannenbolwerk verdrijven, voordat het land verdrinkt. In zijn donkere, door ratten bevolkte kerker hangen mijn bebloede polsen in de ijzeren boeien. Mijn mond door staaldraad dichtgenaaid. Mijn artistieke vingers gebroken om zijn satanische despotisme te versieren. Eenmaal per…

Mona Elisa is mooier dan de mooiste vrouw op schilderdoek.…

Die zeemeermin in Kopenhagen, Elisa, wacht op mijn lokroep...…

Het schichtige hert dwaalt over bloembladen, mantel van Jahweh.…