Canadese dichteres
(voor Miriam Mandel)
Op 13 februari 1982 hield je de poëzie
voor gesloten en blikte je eenzaam in
de duisternis van de grote slaap, het
verre niets, waar misschien nog iets
te leven valt. Een ex-man en twee lieve
kinderen in het ongewisse latend, want
achter de dikke muren was je onhoorbaar
en tastte de dood je alsmaar meer aan.
Je universitaire opleiding en docentschap
hadden niet de kracht om je hier te houden,
je wilde wijduit leven, alles was te krap
en je verdwaalde in bitter-sombere wouden.
Je eenzaamheid verteerde je levenskrachten,
je had geen puf meer voor een blij gebaar,
je vreesde vooral de poëzieloze nachten,
waarin je uiteindelijk bent gegaan.
Geplaatst in de categorie: idool