Nieuwslezeres
Ik kijk naar je diep in de nacht,
terwijl ik mijn schrijfwerk heb gedaan
en ik volg je lippen en je matige
bewegingen, ik kijk naar je
Michelin-bandje en je ogen,
die mij niet zien,
mij niet zien.
Je kijkt zo vrolijk, terwijl je
allerlei naars verkondigt, oproer hier
en oproer daar, de wereld is nog lang niet
klaar om zich een Nieuw Paradijs te noemen.
Het tegendeel doet mij meebloeden en in
mijn hart snijdt een reuze vishaak,
wreedaards hengelen mij omhoog,
keuren mij af en laten mij
zwaargewond weer vrij.
Ik denk aan minderbedeelden dan mij.
Het helpt niet.
Ik lig geknield voor mijn televisie,
wanneer je me verder nog een prettige
avond toewenst en ik probeer met groot
fantasievermogen je laatste glimlach
als persoonlijk voor mij bedoeld te
inhaleren, aarzel ik, want
je wil blijkbaar niet met me slapen,
want daar ligt mijn knuffeldier
alweer op mij te wachten en voor hem
ben ik niets nieuws. Toch biedt hij me
meer tedere zekerheid dan jij en wens
ik niet meer met jou vreemd te gaan.
Geplaatst in de categorie: emoties