115 resultaten.
DE ZON LIGT IN MIJN LINKER-HAND
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.057 De zon ligt in mijn linker-hand,
en zijpelt door mijn vinger-brand
van laag en logger bloed, in 't welkend westen,
op dak en doom, alover vout en veste.
De maan rijst uit mijn rechter-hand
en zeeft haar weemlend zilver-zand
alover wuiv'ge wake en schemer-weven
van 't graan, waar de aedmen, blauw, van 't graan in beven.
Ik stijg al hoger…
WANNEER IK STERVEN ZAL
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.805 Wanneer ik sterven zal (o glimlach om de vreze
en om 't begeren dat ik eindlijk sterven zou!):
neem dan dit pijnlijk boek; wil deze verzen lezen
waarin ik u miskenne, o vrouw.
- Ik weet: gij zult er niets dan bitters ondervinden;
niets dat u om de zwaart der dode ontgoochling troost:
slechts 't hunkren naar de duizendvoudige beminde
dat zijne…
Aarde, over-oude
poëzie
4.0 met 14 stemmen 1.796 Aarde, over-oude, ik ben van u gescheiden.
De oog-appel van de nacht doordraait mijn hoofd;
de geur verwaait der overkaauwde weiden;
de tand verleerde 't raspen van het ooft.
Diep onder mij verveegt de reep der wegen;
geen fluistrend haspelen van huivrend graan
en wuift de smaak van wassend brood me tegen;
de blik der dieren is mijn…
O Naakte liefde, grijs en broos
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.178 o Naakte liefde, grijs en broos;
mijn arme herfst, uw lent’ genaderd:
een moede wingerd, bloed-dooraderd,
die lenkt naar nieuwe oktober-roos;
een arme, bibberende schaâuwe
die duister om uw schoonheid rilt;
- - o norse min, die danken wilt
noch durft te rouwen…
-------------------------------------------------------------------------
uit…
X. Oktober, sloper van mijn streven
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.309 Oktober, sloper van mijn streven en mijn hopen,
uw moker is van lood
die weegt ter lome leên me en houdt mijn nek gestopen.
Oktober; en uw aêm, mijn lammer lijf beslopen,
Oktober, maakt mijne ogen groot.
Van alle spel geweerd de blijde zomer-kieten,
en te aller rust gekeerd;
verlaten alle luste’ en die me zelf verlieten,
Oktober, - als een…
GEZICHTEN MIJNER DOOD
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.661 Gezichten mijner dood, ik draag in mij
De klare blikken van uw teedre heerschappij,
En ’t warme strelen van uw glijdende gewaden…
Ik ken u niet, maar ben in u verblijd,
Want gij blijft jeugdig door de tijden, en de tijd
Breidt om uw haren heen de zachste dageraden.
Ik min u. Ge zijt mijn; ik leef, ik léef van u,
Gij, die mijn dagen als een…
WAAR ZOUDE IK MET MIJN LIEFDE HENEN
poëzie
4.0 met 18 stemmen 2.435 Waar zoude ik met mijn liefde henen
als ik u niet beminnen kon?...
- 'k Voel door mijn hart de regen wenen
en draag in 't hoofd de dood der zon.
Ik hoor op straat de vlagen kermen
en weet me in al mijn zinnen mat...
- Wie zou mijn huivrend hart verwarmen
als ik niet úw liefde had?...
o, Veilig in dees kamer, samen
elkanders liefde in de…
Over de zee hangt matelijk te tampen
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.766 Over de zee hangt matelijk te tampen
een zoele en droeve klokke door de mist.
De dag is zonder klaarte en zonder lampe.
Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist.
Een stemme galmt, en ieder loopt verloren.
Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn
die naast me dragen door te dichte smoren
lijk al te volle teilen melk hun pijn.
Ga niet…
GIJ DRAAGT EEN SCHONE VLECHTE HAAR...
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.694 Gij draagt een schone vlechte haar
allangs uw lage leên…
- Het is een trage dag voorwaar
van weiflen en van wenen.
Het is een lengende avond van
mis-troosten en mis-prijzen.
’t Is of de dag niet sterven kan
en of geen nacht kan grijzen…
- Gij gaat mijn duister huis voorbij,
verlangenloos en rechte;
ik rade uw naakte, magre dij;
ik zie…
Goedheid, góedheid...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.661 Goedheid, goedheid gelijk een zuster aan mijn zijde,
hoe heb ik u verbeid, - die ik niet vrágen dierf,
sinds, kommrend om mijn vreemd bestaan, mijn vader stierf,
en uw gezoen, o lief, mijn dode liefde zeide...
- Maar God zal mij misschien genadig zijn, genoeg
voor 't pover horizontje heil dat ik Hem vroeg,
en góed, o Goedheid, voor wie, moeizaam…
De moeder en de zoon
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.109 DE MOEDER
Ik draag u aan mijn hart, al ben ik járen-zwaar.
Voelt ge mijn adem als een vlamke op uw haar?...
DE ZOON
Ach, zwijg: ge zijt een vróuw langs lege levens-straten...
DE MOEDER
Hoe, heb ik niet mijn zoen op uw gelaat gelaten?
DE ZOON
Uw zoen is op mijn mond gelijk mijn tranen: zóut...
DE MOEDER
Mijn…
Gij zijt de goede vrouw
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.935 Gij zijt de goede vrouw ten drempel mijner dood, -
Gij die me uw ogen als een zomer-nacht ontsloot
Vol wondre lichten en vol rust'ge duisterheden;
Gij die me uw leden als de rijkste herfsten bracht,
En, schoner dan een schemering, de zéekre kracht
Van vredig leven en zich goed bemind te weten.
Want gij, die weet hoe iedre vreugde tanen moet…
Gij die gebaard hebt
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.439 Gij die gebaard hebt, en in moeder-smart gestaan,
hoe ben ik als een tuin voor uw gepijnd verlangen?
Hoe gaat ge in barre hoop, hoe draagt ge onvruchtbre waan,
en heeft uw liefde een liefde om mijn gelaat gehangen?…
Al slaat in mijn moe hoofd uw zware zomer-geur,
Vergéefs zult ge, als een roos, uw adem míj-waarts keren;
want, ben ik úw door…
Wat deert me nieuwe liefdes-tijd
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.116 Wat deert me nieuwe liefdes-tijd;
wat deren waan'ge dagen?
'k Heb mij in bedden neer-geleid
waar vreemde doden lagen...
Wat schade aan hergenoten waan?
Misschien zal ik vergeten
hoe doornen langs een liefde-laan
mijn lede' aan stukken reten...
- Ik ben zo blij, ik ben vreemd blij,
te kunnen…
‘t gebladert’ staat verdiept
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.321 ‘t Gebladert’ staat verdiept; de dag verzaadt het lover;
de zomer rijpt de stilt’ tot een voldragen vrucht.
En slechts ’t gewieg der zee doorzucht de vrede, alover
de trage bomen en de adem van de lucht.
De zee, en haar gedein door mijn bewogen longen…
Maar neen: mijn loomt’ verdroomt de maat van alle maat.
- o Zang van liefde en hoop:…
Zingen, hoe de donkre wereld
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.453 Zingen, hoe de donkre wereld
zijne ronde reize gaat;
zingen ‘lijk de merel merelt
‘lijk de nachtegaal, die slaat;
zingen; blind, ‘lijk vóor alle eeuwen
’t laaien van ’t onnozel licht;
zinge’ als zon en maan, flambeeuwen
aan het duisterst aangezicht;
zingen: vreugde en smart, gesmeten
al wat gloeit en al wat rijt,…
Oktober draagt in vree
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.868 Oktober draagt in vreê wie sober heeft genoten
de zomer-vruchte', in lusteloze rustigheid.
Maar ik, wiens dagen als een vlucht van vooglen vloden,
steeds onvoldaan, naar u die de een'ge Zomer zijt,
mij heeft de rille Herfst zijn wrangste wijn gegoten....
Zult ge thans keren?... Mijn bezweren is te moe
dat het de laatste reize om uwe…
De luchten hangen vol dagen
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.902 De luchten hangen vol dagen, -
De dagen hangen vol smart…
Ik zal te zwak zijn, om te dragen
Wat mij de wereld tegen-sart;
Ik zal te ziek zijn, om te wezen
Wat uw wil star me tegen-slaat,
O mijne dade’ : allene wezen
Die door ’t gewoel bang henen gaat.
Ik, die te trots ben om te leven
In stalen palen enkle tijd:
Ik zal te moe zijn om te…
O Vrouwen-leed
poëzie
2.0 met 17 stemmen 1.771 o Vrouwen-leed in liefde-ontvangen en leven-telen,
dat, dankend om een lange blik, uw wee vergéet:
hoe brandt geen schaamte, hoe stokt geen traan in mijne kele
om de eigen-baat'ge schamelheid van eígen leed?...
- Want gij en kent geen minne-duur, dan stil verduren
dat kere steeds in smárt wat wierd in heíl bemind,
- gij die, wen ge om 't gekreun…
DE DICHTER
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.738 Mijn hand, der spâ verzwaard, heeft 't winter-zwijn gekeeld;
de toeë stal geurt zoel en zerp van zwoele vachten;
geschuurd de lome last der laatste zomer-vrachten,
rust thans mijn naarstig hoofd ter moede vinger-eelt.
Geen nijvre zorge meer die zweeg, of zwoegde, of lachte;
geen kommer die mijn dage' in hope of deemoed deelt:
het duister-wijs…
Gij draagt het gladde mom der dood
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.378 Gij draagt het gladde mom der dood;
uw oog is groot van lijden;
het naaste naken van de nood
heeft uwe mond gescheiden.
Reeds is het, of het laatste woord
uw lippe gaat verpaarsen.
Gij spert uw vingeren, doorgloord
van eeuwig licht, als kaarsen.
Uw glimlach voert het bijster beeld
der eeuw'ge ontvangenisse.
Het lam des offers…
O BLIK VOL DOOD EN STERREN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.648 o Blik vol dood en sterren,
o hart vol licht en leed.
De dag is spijtig verre;
de nacht is hel en wreed.
Mijn mond vol wondre smaken
die géne vrucht verzaadt.
Niemand, o hunkrend waken,
die langs mijn venster gaat...
Wij zullen nimmer wezen
dan Godes angst'ge wezen.
- God, laat ons waan en schijn
dat we Uwe wezen zijn.…
Thans is het uur dat schaduwen neigen
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.721 Thans is het uur dat schaduwen neigen,
En de avond, als een teder lied,
Om huize’ en zielen zacht komt zijgen,
En moede durend, stil vervliet
In de open schoot van ’t schemer-zwijgen…
Thans is in al de zielen vreê,
En dank-gebed in al de huizen;
En zelfs wie wránge dagen leê
Voelt in zijn wezen kalmte suizen
Als een slaap-zware zomer-zee……
De bruid zegt:
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.168 Hoe wordt mijn lippe week
van honig-smaak?
- 't Is of 'k met tanden-reek
uw tanden raak...
Hoe zijn uw ogen klaar
van vreemde schijn!
'k Zie er me lévens-waar
spieglend in zijn...
'k Hou mijne leden, als
ware ik beschaamd...
- Uw adem, om mijn hals,
die zoelig aêmt...
- Is het een lente-gloed
die dóor me gaat?
Hoe toch uw strak…
ZOU'N WIJ GEEN GLAASKE MOGEN DRINKEN?
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.903 Zou'n wij geen glaaske mogen drinken?
zou'n wij daarom een zat-lap zijn?
- De droesmen van de driften stinken
nog meer dan moer van zieke wijn.
Zou'n wij geen meiske mogen kussen?
Zou'n wij daarom een vuil-baard zijn?
- Maar wèlke boezem wordt het kussen
voor deze lang-verzopen pijn?...
Als koningen kwamen we uit de Oosten
en hadden…
Harde modder, guur kristal
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.528 Harde modder, guur kristal:
in mijn naakte woonste
rijk en arm aan niets en al,
ben 'k de ziekste en schoonste.
Huis dat afsluit en dat kijkt:
hart dat, onbewogen,
hoort de zee die wast en wijkt
vóor verzádigde ogen.
In geen spiegel, gruwvol-eêl,
't beeld van een begeren.
Al de beezmen zijn te veel
om de grond te keren.…
Wees niet de schroom'ge
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.676 Wees niet de schroom'ge, die, in lomer avond-komen,
herdenken zwijgen doet;
ben ík de pleger niet, die met zijn eigen dromen
zijn eigen treurnis voedt?
- Treed nader, zie mij aan, en hoe mijn oog, gelaten,
géen liefde vraagt, o kind;
- ik heb de zeilen van 't verlangen neer-gelaten
bij liggende' avond-wind....
En weder teder…
Ik hoor de nacht
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.782 Ik hoor de nacht die nader-zijgt, -
en beider zwijgen...
Ik voel uw hoofd naar mij geneigd,
- zal 't míjne neigen?
Uw aangezicht is vreemdlijk stil
in 't schemer-leven...
Ik zie het laatste dag-geril
in de avond-dreven.
- Is dit een einde of een begin?...
Uw handen glanzen;
uw blik is als violen in
verslenste kransen...
- - Ach…
Gelijk een hond
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.649 Gelijk een hond die drentlend draalt en druilt
om eigen vuil, beruikt met schroom'ge teugen...
- Waarom uw avondlijke vreê bevuild
met slijk van derf verleden, o Geheugen?
Gelijk de vogel die zijn woonst beslecht
met peerlen bloeds, door de eigen pluim te plukken...
- Waarom, waarom uw beeltenis…
o Gij die kommrend sterven moest
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.636 [Wijding-sonnet ter Gedachtenisse en Ere mijns vaders]
o Gij, die kommrend sterven moest, en Váder waart,
en míj liet leven, en me teder léerde leven
met uw zacht spreken, en uw strelend handen-beven,
en, toen ge stierft, wat late zon op uwe baard;
- ik, die thans ben als een die in de avond vaart,
en moe de riemen rusten laat, alleen…