Alle inzendingen van Katty Wijns

Zijn stap werd traag, al trager dan voorheen, gekromd zijn rug, veel ouder, niet goed meer te been. Men noemt je oud verdriet. Je schuffelt voort tot aan jouw plek... die oude bank. Een traan streelt jouw wang. De tijd, te snel, maakt je bang. De kille winterwind trekt door je botten heen, onzichtbaar draagt hij oud, beroert…

Takken vlechten zich ineen. Stilte fluistert zwijgend door het bladerdek heen... ' Hemelwater slingert zich een weg in 1000 druppels blad per blad kussend, sussend, strelend.... In de schaduw van haar blik spreekt haar stem tegen het weten. Ze koestert de Liefde als een diamant vanuit ruwheid door het leven geslepen. Ze…

Vanmorgen trok ze haar ochtendjas aan. De vroege winterzon streelt warmte over het land. Ze staat op de drempel om op stap te gaan maar blijft besluiteloos staan en sluit haar ogen, raakt met haar hand een onzichtbare poort aan. Balancerend op een Koord tussen nu en wat komt hangt een fractie van tijd. luttele seconden lijken wel een…

Ze vraagt zich af wanneer het ouder worden is begonnen en of het leven wel levensecht is? In haar vergeten momenten verwateren de beelden en verdampen in een traan terugblik naar haar oeroude zielsbestaan... Ze verbergt zich in de stilte waarin de dag haar blijft schaduwen zoals de zon die leert haar donkerte te omarmen in de maan…

Ze leunt tegen de hemel aan zoekt langs lijnen van dromen de geur van honing zachtheid als zijde de zon die te voorschijn komt uit de nacht wacht en wacht zucht naar tijd der tijden ...…

Een lied en de liefde de liefde en het leven het leven en de dood, overlopers als spionnen in zandlopers, in de klauwen en het kluwen van de tijd !…

De stilte sloeg als een knal een diepe geluidloze krater. Rood gekleurde granaatschreven picassoën de grond. Een laatste zucht van leven wandelt dodelijk de vrede in. Onbekende witte kruisen kreunen als bezegelend teken DE WERELDSE RUST...!…

Op de heuvels kon ik even stille staan daar waar de stilte niet liet denken, waar de stilte niet liet voelen. Op de heuvels was het dat ik mij onbeweeglijk liet meestromen in de tijd... Daar waar mijn gedachten als bloesems werden, waar mijn geest als een tuin werd en geuren en bloemenkleuren de waarheden lieten zien van het duurzame,…

Ik voel het gewicht van jouw blikken. Traag stroop je de kleren van mijn huid waardoor mijn ziel als naaktheid voor je staat, in volle overgave en zwijgzame stilte, is het een kunst op blanco vel stippelend de gloei-lijnen te volgen! In de schaduw van het heuvelland stopt jouw dwaling tussen 't beddengoed. Er is geen plek waar ik jouw adem…

Hoe raak je mij , "MIJ", in mijn diepste ziel waar transparant de wereld ligt, die mijn glimlach van verdwaasd zijn voor jullie in verborgenheid zingt en mijn kijken zeilt langs wateren van oneindig veel (on)wetendheid ? Het is slechts mijn denkende wereld, die verwarring zaait.. Wanneer mijn gelukzaligheid gespiegeld wordt op mijn…

De stilte speelt een vioolconcert voor d'eenzaamheid, terwijl 1000 bloemen dansen in mijn hart en de mystiek van kosmische harmonie reikt naar eeuwige verbondenheid. Mijn handen liggen, naakt en leeg, open in mijn schoot als een graal gevuld met liefdevolle onzichtbaarheid. Eeuwen oude zinnen glijden aan mijn zijn voorbij, onhoorbaar in…

Ik spoel niet aan in je blik zonder woorden in de zoute dauw van ochtend-troost, maar krul me in de warmte van je lepel-schoot en smaak de stroming van verloren gegane tijden onder je huid. Stiekem verberg ik jouw geurende lijnen en dwaal tussen verlangen in samen zijn, terwijl lonkende stilte tot verlamming smelt. Ik verdrink me in…

Ik wieg je op de dans van de wind en voel het spel van niet te vatten zuchten , terwijl een geroofde kus de holte van mijn navel vult, en geheugen zonder glimlach in één ademtocht als een leugen mijn huid voorbij wandelt. Ik sla mijn armen om je heen en ook het winterdeken. Trek mijn eigen huid dan uit en zoen al spinnend warmte…