Tijd illusie
Vanmorgen trok ze haar ochtendjas aan.
De vroege winterzon streelt warmte over het land.
Ze staat op de drempel om op stap te gaan
maar blijft besluiteloos staan en sluit haar ogen,
raakt met haar hand een onzichtbare poort aan.
Balancerend op een Koord tussen nu en wat komt
hangt een fractie van tijd.
luttele seconden lijken wel een eeuwigheid,
zo even vertoeven in een tijdsillusie van slow motion
overrompeld door duizenden aard-beelden,
een explosie van onlosmakelijke verbindingen en linken,
elke schakel terugkerend naar zijn oorspronkelijkheid.
Verstijfd, verblind rukt ze zich los uit deze tijdsdimensie.
Een stap verder trekt ze haar avondjas uit.
De late winterzon verlaat als een rode gloeiende bol het luchtruim
en verdwijnt achter de horizon.
Wat is tijd
wanneer ze verdwaalt
in zijn onomschrijfbare universele ijlheid?
... de bedenking dat onze tijd in het hele universele gebeuren misschien maar een seconde kan zijn die wij ervaren als een leven van jaren. ...
Schrijver: Katty wijns1 maart 2021
Geplaatst in de categorie: tijd