Ze luistert

Ze luistert,
verdwijnt waar de wind haar van 't verleden lost.
Haar koude adem,
pijnen van haar ziel bevriest
in het verlangen naar eenvoudig voortbestaan,
niet verblind door met nevelen bedamte ramen,
ogen als poorten naar haar inner bestaan.

Haar schommelstoel schommelt haar voort.
De lamp op de tafel gedoofd
was het in kamerschemer
dat ze nieuw leven begon,
haar hart een ander lied verzon.

Ze droomt
en bij elke ademhaling
daalt ze dieper
verder dan haar huid.

Elke blik creëert
nieuwe scheuten van leven,
die ze wakker maakt in haar toekomst,
maar vooral in 't heden.

Vroeger waren het beelden
die achter haar ogen braken
die ze op haar brandend netvlies bleef bewaren.

Raadselig heimwee ging met de tijd vervagen.
Alleen die ene liefkozing van lippen,
die herinnering laat huidrillingen opdagen.

Ze wacht,
verlangt
een nieuwe huid,
een ander geluid,
die verre stip
uit handbereik
al een adem lang.

Ze luistert,
verdwijnt
in het lied van de wind.
Het levenslied houdt haar in de ban
al levens lang!

... Wanneer oude pijnen vervagen en vervangen worden door nieuw weten ...

Schrijver: Katty Wijns
7 maart 2021

katty.wijnspandora.be

Nieuw

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92