160 resultaten.
De nachten.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 159 Ik zag ze wel komen,
je ratten van honger en razernij.
Nu je schip ten langen leste langszij ligt
en je koorden en lijnen zijn aangebeten
is de lucht nauwelijks te harden..
Met mijn arendsoog monster ik je lichaam
dat uitgezakt is en gebruikt,
nu nog koud en verlaten op het koedek
maar later brandend zal behagen
wanneer de poolnacht…
Wanneer het hart gaat bloeden.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 165 Iets kleins viel uit haar mond,
was het een onwelriekend vogeltje
of eens te meer een bitter woord
dat thans heel mijn hofhouding
en de rest van de dag ontspoort.
Het is laat in november,
de straten zijn verregend en..
jouw wrede mond blaast wolkjes
over de vaart, ik kan ze lezen
SOS, averij, schip in nood.
Het leven in mijn schoot gaat…
De duivel heeft naar jou gevraagd.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 190 Ontsporing, er was vannacht geen trein
om me ergens heen te brengen,
op de vlucht als ik was,
voor de scherven in het gras,
voor koning alcohol en zijn demonenschaar.
ze huisden in mijn haren, resideerden in mijn hoofd,
je bent een vogel voor de kat als je in Beëlzebub gelooft.
Ik gooide weer met pannen en schopte mijn wreven blauw,
toen gaf…
Als Leonard Nolens
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 360 Haar ogen waren als ondiepe poelen,
gevuld met zilverwerk en geurig water.
Zij, die nooit een vriend van de poëzie was
maar thans hermetisch is als het werk van Leonard Nolens
trekt ook vandaag haar zondige laarzen aan.
Gezegend zijn de wolven die vanavond eens te meer
in het kreupele bos hun oude ziel gaan zoeken.…
Rhodos
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 Er waren katten die ons dagelijks frequenteerden,
scharminkelijk rood maar tegelijk hautain,
schrale wezens die ons schaamteloos inspecteerden,
ze telden de ouzo en de lege flessen wijn.
Dag na dag hoorden we Duitsers converseren,
verrassend ritmisch en aangenaam bedaard
zoals een zomerbeek door de Hunsrück zou laveren,
dreven we weg, onze…
Weergaloos groen.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 169 Ze knipt mijn haren voor de spiegel
en weet nog van barmhartigheid
haar handen werkzaam en lieflijk
zoals zij was in die vroege tijd,
toen wij als jonge wilde honden
elkaar besmuikt verkenden.
Wat waren wij toen ongeschonden.
Haar ogen bleven weergaloos sprekend
en zelfs beloken van het helderste groen.
Wat heeft de tijd onze liefde vertekend…
Het verstrijken van de jaren.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 172 Dat ik de dagen niet meer tel,
dat zij niet langer spookt achter mijn ogen,
niet langer huist onder mijn vel.
Ach, ze weet het vast nog wel..
een mooie voorjaarsdag in mei,
we laafden ons aan vitriool
en lieten vrij wat in ons school
slechts één verlate poestvrouw was erbij.
En of ik ooit nog aan haar denk?
Dat gebeurt, soms, als ik nukkig…
Geen filters
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 217 Geen filters
mijn somberheid verdraagt geen smuk
Wel wodka en gin !
-die breken deze avond stuk -
en ook wel trage meisjes die behagen,
het monster aan de horizon
is nauwelijks te bejagen.
Ik ben een woudloper,
Ik tel mijn sparren in jouw diepe bos
maar lunchen doe ik op een tra
daarna laat ik mijn dieren los,
gisteren nog was ik een eekhoorn…
Kosmonaut
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 356 Vandaag heb ik gewroet in wolken en in velden
Matroesjka, het zal lukken, ik word één van je helden
al is mijn Russisch pover, ik ben een kosmonaut,
wiens landing zal mislukken in jouw Siberisch achterwoud.
Nu ben ik een Etrusk die naar jouw warme billen haakt
en alles met je doet wat nacht en dag en nevel schaadt.
Kijk uit voor mijn potentie…
Middernachtelijk lamento.
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 265 Ook deze haring zal niet braden, weet ik
waarna ik meer in schenk
en moedeloos maar onvermoeibaar
aan haar laatste woorden denk.
Ik tel de dagen zonder haar
die bloedeloos zijn en zonder gevaar
en ook de nachten, die niet kunnen behagen,
in lakens die ruiken naar droeve nederlagen.
Verlangen is een vogel die mij vaak openrijt,
Ik zie…
Dagen van goud.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 289 Goedemorgen mijn kind,
wat gaat het gezwind
nu de maanden weer mild en rondborstig zijn
zo zoet en zonder zorgen,
zo zinnelijk als zomerwijn.
En als we dan een keertje praten…
-op weg naar Leuven is Spinvis er steeds bij-
dan tracht ik me steeds te verlaten
op wat je zegt, wanneer je zwijgt.
Probeer de mensen toch niet…
Al wat me dierbaar was.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 175 Ze was meedogenloos rood en trots als een tsaar,
dus niets was me dierbaarder dan wachten op haar.
Wachten op pleinen in regen en wind,
Op het pad van de wilgen verscheen ze gezwind.
En nu ligt ze naast me, mijn prooidier van de nacht,
met lendenen soepel en ogen zo zacht
Mocht dit lieflijk wezen ooit nog verdwijnen,
wat zullen mijn dagen…
De vlucht uit Egypte
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 213 Nog één keer keek ze over haar ranke schouders
en wierp een milde blik over het schrale land
waar neurosen en gebreken floreerden.
Ze zag ze nog klitten, ze hoorde ze nog vitten,
de kinderen van het magere brood.
Met lichte tred ging ze,
frivool maar…
Observatie.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 263 Zie ze schuifelen langs de rekken,
als een schaduw: grijs en anachroon,
volmaakt vergroeid met haar rollator
valt haar traagheid uit de toon.
En ook... gedachtenpauzes
die steeds langer worden, dat zie ik
wanneer ze hinderlijk en schuin
voor de zuivel stationeert
en wellicht denkt; wat doe ik toch verkeerd.
Thans aan de kassa
kijkt ze…
Karen Carpenter
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 292 Vannacht tegen drieën
verscheen ze aan mijn bed,
Karen Carpenter die een plaat had opgezet.
Ze zei thans ben ik weldoorvoed
maar ik zoek voedsel voor mijn ziel
want echt waarlijk contact blijft mijn achilleshiel.
Een nachtegaal zong de tweede stem van peace of mind
toen Karen plots verdween.
Maar vrede vond ik pas vanochtend
toen de zon…
Voor Etty Hillesum ( 1914-1943)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 193 In het verregende park
drukte ik Etty tegen mijn borst.
Opdat ze niet verdwijnen zou
als nat papier.
Want lang geleden al
en ver van hier
ging deze mooie,
zoekende ziel
rücksichtlos naar de
Filistijnen.…
Rosa Moenkin en de hyena
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 526 Toen ik Rosa Moenkin nam,
in het dichte maisveld
mijn begerige handen in haar blanke vlees drukkend
liepen woelmuizen en faraoratten langs onze verweerde voeten.
Een hyena bleef staan kijken
en rook ons hitsige bloed
maar bijten deed hij niet.
Hij droop af zoals alleen hyena's dat doen,
zijn staart bewoog naar Jaffa, zijn kop zwaaide…
Pastoraal
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 205 Ze opende langzaam haar melkwitte, plompe hand
in haar palm lagen conflictstof en schaduwzaad
daarmee zaaide ze haar tuinen en wegen
die ze schonkig maar gestaag betrad
Kind van de boerenadel, meikever zonder humor
met gedachten die nooit verder zullen gaan
dan de gewassen van je volgende akker ..
Dat lees ik in je ogen die thans nog blinken…
Landerig
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 199 In de tuin speur ik vermoeid
naar nieuwe vijandelijkheden,
dat valt mee, een stadstuin is de Gaza niet
al valt er een merel door de heg,
het maakt niet uit, de kat is comateus thans.
Ik orden mijn gedachten, in stilte nu
want Feind hört mit al ben ik zelf
mijn ergste vijand, misschien, wellicht..
Move over rover and let Jimi take over…
Paskwil
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 290 Je bent mijn steen des aanstoots
waaraan ik me vaak stoor.
Met je adem rins en je ogen doods
ben je onveranderlijk goor.
Je bent een naar productiedier
dat ik graag slachten zou.
Voorlopig ben ik slechts een gier
die cirkelt boven jou.
Wanneer ik naderbij kom
en in je gele ogen kijk
dan lijk je pas ontzaglijk dom,
je bent een walmend…
Nachtasiel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 162 Mag ik nu eindelijk gaan slapen
want deze dag duurt veel te lang.
Het was geen dag van makke schapen
en er stond wanhoop in de gang.
Dus kan ik nu mijn ogen sluiten;
ik leid mijn schapen naar hun wei.
De maan schijnt schuchter door de ruiten,
jij vlijt je zachtjes tegen mij.
Zo tuigen we onze dag af,
we likken onze wonden.
Zo samen liggen…
Anekdote
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 199 Toen ik nog ongelukkig was en brieven schreef..
aan dat meisje in Hekelgem bijvoorbeeld
dat mollig was en oude wijsheden in zich droeg.
Ik verpakte mijn angsten in fraaie zinnen
en kreeg er een albatros voor terug
die nog jaren woonde op mijn oude kamer.
Charles Baudelaire had gezwellen toen hij stierf,
groot als appelsienen en ik weet te koesteren…
Luisterend naar Joan as Police Woman no 1
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 168 Ik weet mijn hart bevroren, zoveel speelse schoonheid
hier voor mij tentoon gespreid.
Zalig als een vrije juli avond
en dan toch weer die eenzaamheid.
Is het waar wat ze zeggen over mij ?
Dat ik roekeloos zou zijn en op harten trap,
Ik heb het jouwe nooit gebroken,
zelfs niet één keer voor de grap.
Ik hield van de wind in haar haren,
van…
Niet bang zijn.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 140 Bang zijn voor de dag van morgen,
zorgen komen met de snelle trein.
Zoeken naar een weg, hij lijkt verborgen.
Mag het morgen lichter zijn?
Zuchten, worstelen met het laken,
sta je dit keer aan m’n zij?
Opstaan, scheren, koffie maken..
Het uur van de merel is voorbij.…
Witte nachten.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 399 Ik lig klaarwakker in een hagelwitte nacht,
onherbergzaam als een wijde oceaan.
Ik kijk naar buiten en de sneeuw valt zacht
op de vaart die wordt beschenen door de maan.
Ik denk aan de mensen die ik zelden kan behagen.
En ook wel aan mijn moeder die in haar duizend vragen
wil weten hoe het werkelijk met me gaat.
Dat ik eigenlijk nooit antwoord…
Op een bank, overpeinzend.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 147 Ik ben rijker dan koning Midas,
ik heb een appel, een mes en het zicht op een boom
en bovendien een warme winterjas
die me beschut tegen de windstroom.
Hier op mijn bankje waar ik vaak reminisceer
mijn droeve dagen, mijn uren van hartzeer
tot alles tenslotte van me afglijdt
Want zonder wroeging en zonder spijt..
wist ik als kind al de kudde…
Hoboken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 248 Vanachter het grote raam zagen we de muskusratten
florerend in de gracht en ook wel knotwilgen,
hoe heerlijk ruig hielden ze de wacht.
Maar keek je naar links dan zag je je beste vriend
die aan kwam kwam rijden op zijn Flandria fiets
tenzij hij orgelles had maar meestal was er niets
dat ons verontrusten kon.
Jongensvriendschappen in de…
Een hooiwagen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 221 Het was vroeg op de avond, nog voor het eerste glas
toen een hooiwagen verscheen vanuit het ongemaaide gras.
Het beest was erg hoogpotig en tegelijk hautain
Zo van “ uw keukenvloer is koel maar mocht iets netter zijn."
Thans ben ik bezopen en aangenaam verdoofd
en best contemplatief nu ik blijf sippen van mijn wijn.
Het is laat ik moet gaan…
Epifanie.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 251 Kijkend door het vuile keukenraam
zie ik haar wroeten in de vochtige aarde
gestaag en aanklampend maar bovenal
wijdbeens, zo heeft haar vader haar geleerd.
En later op de dag opkijkend van mijn boek
staat hij daar, onveranderlijk in zijn blauwe kiel
vraagt hij met ijle stem hoe het nu gaat
met de kinderen en of de merels nog
patrouilleren…
Als een buizerd.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 139 Als een buizerd wil ik wezen, solitair en autonoom,
met enkele vleugelslagen naar mijn plekje in de boom.
Tot plots weer alles helder wordt dan vlieg ik daar weer uit,
al kan het even duren voor ik daartoe besluit.
Mijn snavel mag dan scherp zijn maar vliegen kan ik niet
dus moet ik elders ijlen met mijn wonden, mijn verdriet
Met mijn voeten…