inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 74.107):

Nachtasiel

Mag ik nu eindelijk gaan slapen
want deze dag duurt veel te lang.
Het was geen dag van makke schapen
en er stond wanhoop in de gang.

Dus kan ik nu mijn ogen sluiten;
ik leid mijn schapen naar hun wei.
De maan schijnt schuchter door de ruiten,
jij vlijt je zachtjes tegen mij.

Zo tuigen we onze dag af,
we likken onze wonden.
Zo samen liggen is geen straf,
’t is knus in onze sponde.

Schrijver: koen Goovaerts
5 mei 2021


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 162

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)