inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 74.817):

Al wat me dierbaar was.

Ze was meedogenloos rood en trots als een tsaar,
dus niets was me dierbaarder dan wachten op haar.
Wachten op pleinen in regen en wind,
Op het pad van de wilgen verscheen ze gezwind.

En nu ligt ze naast me, mijn prooidier van de nacht,
met lendenen soepel en ogen zo zacht
Mocht dit lieflijk wezen ooit nog verdwijnen,
wat zullen mijn dagen van schaamte me schrijnen.

... Inspiratie kwam na het lezen van De grote Maulnes van Alain-Fournier. ...

Schrijver: koen Goovaerts
28 juli 2021


Geplaatst in de categorie: liefde

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 174

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)