Weergaloos groen.

Ze knipt mijn haren voor de spiegel
en weet nog van barmhartigheid
haar handen werkzaam en lieflijk
zoals zij was in die vroege tijd,
toen wij als jonge wilde honden
elkaar besmuikt verkenden.
Wat waren wij toen ongeschonden.

Haar ogen bleven weergaloos sprekend
en zelfs beloken van het helderste groen.
Wat heeft de tijd onze liefde vertekend
nu we drijven naar het laatste seizoen.

Schrijver: koen Goovaerts
27 september 2021

goovaerts.koenhotmail.com

Biografie van deze schrijver

barmhartigheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 169