Alle inzendingen van LadyLove

tussen vergetelheid en het grote niets staat een koffer vol boosheid en verdriet de kunst om haar daar uit te halen uit het sombere, negatieve zoek ik naar verhalen uit de oudheid die ze zich nog feilloos kan herinneren een naam, een gebeurtenis tot de naald weer blijft hangen in dezelfde groef, en ze wederom in herhaling vervalt, bevestig…

vertel het aan de rivieren schreeuw het van de hoogste top fluister het aan de sterrenpracht zet de wereld op zijn kop opzoek naar een teken een seintje of een spoor alles beter dan doodse stilte hoop ik dat ik wat hoor een berichtje, een wens die ik de familie vertellen mag hopend dat degene reageert die Rebecca voor de allerlaatste…

vandaag brand ik een kaarsje een kaarsje voor jou vijf jaar geleden is jouw licht gedoofd uitgeblazen door de wind zijn wij het spoor bijster waar we jou zouden kunnen vinden bijna dagelijks deelt jouw moeder haar hartenkreten om jou vandaag brand ik een kaarsje in de hoop op een teken waar vandaan dan ook…

ze zeggen dat het mooi is daar omringd door een immense zee van liefde daar weerzien met hen die op jou hebben gewacht al daar terugkijkend op jullie mooie leven vanaf daar het voor altijd waken over jouw geliefde Pia vanaf daar stuur af en toe een seintje, dat je voor altijd dichtbij bent, voor haar…

tikt onverminderd door niet even staat hij stil nu jij ons ontvallen bent veel te vroeg in de bloei van jouw leven omringt door liefde …. en de tijd tikt onverminderd voort…

zou ik nog even één lijntje uit willen gooien eentje naar jou jouw mooie glimlach verstopt achter die baard betovert mij nog altijd zoals toen een liefdevolle omhelzing volgt, om nooit meer los te laten, ook nu tikt de tijd jouw hand verglijdt in de mijne praten honderd uit over wat we missen hoe het daar is, in het land van morgen, uitnodigen…

63 lentes zou je zijn geworden vandaag wanneer jouw lijf niet op was geweest dan had je gedanst gezongen, gedronken heerlijk gegeten je had geschreven gebeld en gezwegen had je voorgedragen tot in de laatste uurtjes want de nacht bleek geduldig en triviaal zwart…

op jouw fiets naar het feest lange lokken speelden langs jouw gezicht vrienden ontmoet in stilte afscheid genomen met vastberadenheid onder jouw arm fietste je door het maanlicht op weg naar nergens verdween zij achter de wolken al tijden opzoek naar de sleutel bleek je gevangen in een doolhof zonder uitgang dit leek dit de enige…

je hebt mij uitgedaagd zodra men jou in het vizier had stroopte ik mijn mouwen op was er klaar voor vol goede moed ging ik het gevecht aan na elke ronde dat ik knock-out werd geslagen vond ik keer op keer de kracht om te herpakken hoeveel pijn je mij ook deed mij kreeg je er niet onder tot de dag van vandaag waarin het slecht nieuws…

een Elfje danst net boven het water in volle schittering vleugels van glas in lood brommen bij contact met soortgenoten achternagezet door bezit zij geen tijd voor de liefde in achtjes vliegt ze heen en weer voor haar voorgerecht even zij landt op een blad om zich te laten wiegen door de wind tot zij wordt uitgedaagd achteloos…

hing jij zo werd mij de touwtjes in handen geduwd en balanceerden wij samen in een wereld die stil staat voor even waarin minuten uren lijken onmacht je aankijkt en je je afvraagt is dit het dan overgeleverd aan mannen in uniformen kwam je voorzichtig terug naar hier het was jouw tijd nog niet en geef jou met alle liefde…

als een koorddanser balanceer ik op de lijn die leven heet de ene dochter in de ene hand mezelf in het midden en in de andere hand mijn andere dochter geleidelijk lopen wij stapje voor stapje twee stappen vooruit, één terug samen doorstaan we weer en wind, donderwolken en zonneschijn nadat jij bent weggegleden uit ons midden, is…

dag mevrouw, dag meneer heeft u het al gehoord er is hier een vrouw overleden wellicht is ze uitgegleden nee, ze is zeker niet vermoord dag mevrouw, dag meneer weet u toevallig haar naam hoe bijzonder zij was waar ze van hield, welke boeken zij las had zij vrienden of was ze eenzaam dag mevrouw, dag meneer heeft u het al vernomen een…

langzaam sijpelt dagelijkse sleur uit zinnen zonder punt oren in het boek kleuren dieper ondanks zonlicht dat door vale gordijnen naar binnen wil gluren ongeopende vraagstukken liggen her en der in vergeten stapels zij verbloemen inzicht, dat ooit daar was, maar nu verloren is gewaaid vertwijfeling kreeg ruim baan zo koos je…

geschrokken ben ik van het bericht dat jij ons vooruit bent gegaan voor mij totaal onverwacht zeven jaar kwam ik wekelijks langs en zie je vorige week nog buiten staan waar wij altijd ons praatje hadden, een niemendalletje over mijn fiets of over het weer nu ben jij er tussenuit gepiept jou horen zal ik nu nooit meer jouw…

Onze dame Onze Grand dame in de greep van vlammen die om zich heen grijpen als een dolle verzot zijn op droog hout Onze dame Onze Grand Dame lijkt niet te blussen daar de vuurzee nietsontziend om zich heen slaat Onze dame Onze Grand Dame kijkt machteloos toe evenals de Parijzenaren waarbij een gat wordt geslagen in het hart van…

in het gras leg ik mijn oor te luister daar waar jij nu huist vingers grijpen in graspollen om me dichter te voelen, dichter bij jou ik draai me op me rug wachtend, tot ik je hoor zachtjes verhaal je over hoe mooi het is daar waar jij nu bent ik knijp mijn ogen samen en in de wolken verschijnt jouw lieve glimlach, zorgeloos je vertelt…

in een met tranen gevulde inktpot doop ik mijn vulpen in de hoop woorden te vinden voor een engel zoals jij op een doodgewone dag in maart zit je toevallig in de tram tot de wereld ineens stil staat jouw wereld er wordt geschoten juist op dat moment zit jij op de verkeerde plek door niet te vatten redenen word jij uit ons leven gerukt…

jouw moeder, jouw oma, jouw tante, zij die tegen de stroom inzwemt die zich inzet als advocaat voor vrouwenrechten gebroken harten heelt zij die ten onrechte vastzit omdat zij opkwam voor zichzelf of voor zwakkeren wonden weet te stelpen zij die het leven liet in haar zoektocht naar vrede kiest voor het verzet onderduikers beschermt…

ongevraagd neem ik je mee waar ik ook ga luister en geniet van tonen de noten, iedere kwinkslag omlijst door jouw stem die tijdloos lijkt, maar het niet is zo bepalend voor toen, de jaren tachtig waarin jij floreerde en je praat en praat tot woorden niet meer tot je komen zul je tegen mij blijven praten wanneer ik je weer ongevraagd meeneem…

citroenvlinder verwelkomt mij verwarmt door de zon is zij ontwaakt doch rusten deed zij niet opzoek naar nectar drentelde zij voort meneer of mevrouw specht probeert wat basten uit de familie eekhoorn geeft geen thuis ook al staan sneeuwklokjes in het maagdelijk wit te schitteren houdt de rododendron hun knoppen angstvallig gesloten daar…

nu kleuren vervagen en mijn vertrouwen voorgoed geschonden is blijkt de stilte doof eenzaamheid klimt met alle macht naar binnen en neemt bezit van het tolt in mijn hoofd en struikel over woorden al ontbreekt het mij aan moed om deze uit te schreeuwen want wie zal mij geloven de wind die ik heimelijk ontmoet…

het zonnetje verrast koude lippen die niet zouden kunnen krullen ongehuilde tranen knipogen als sterren in opkomend groen vers is de wond niet doch schuurt zij nog net als gisteren tot aan de dag dat jij haar mij toebedeelde steevast stelp ik haar opdat zij niet teveel ruimte in zal nemen in mijn hart vooral niet op zo'n dag als vandaag…

hij die geboren werd als zij maar niet kon aarden niet kon aarden in het lichaam dat hem geschonken was door zijn liefdevolle ouders werd gehoord en vooral gezien dat geluk viel hem ten deel en op een dag een moedige dag nam hij, die geboren was als zij een besluit een resoluut besluit geen tranen meer voor morgen maar stiletto…

als je even zit en wacht is het net alsof de wereld naar je lacht kraaien die luidkeels kraaien halsbanders die zitten te papegaaien lijsters zijn bedachtzaam de kleine pietjes in de veel te grote vogelkast zullen zij niet op een dag worden verrast de bonte specht tikt hoorbaar op een holle boom een meerkoet piept wat en oogt heel…

hey lief vriendje ga je met mij mee wandelen in het bos wellicht vandaag naar zee hey lief vriendje kom eens hier lieve vent dan zal ik je eens lekker knuffelen weet dat ik je schandalig verwend hey lief vriendje is het nu echt gedaan met een gebroken hart heb ik je moeten laten gaan…

er is een ster geboren heel stilletjes en onverwacht ben jij van ons weggegleden in het donkerte van de nacht een vader uit duizenden niets was ooit te veel verslagen door een ziekte blijft het ondanks onze mooie herinneringen voor altijd stil…

Zij heeft haar ogen gesloten niet voor heel even maar voor altijd ik had je nog zoveel willen zeggen willen vragen ook je een goede reis toewensen onverwacht was het ineens jouw tijd…

onbegrijpelijk zulk nieuws het onoverkomelijke het ongenadige als een voldongen feit ook al leeft niemand met zo’n vonnis nu is het moment daar eindigheid heeft een datum gekregen al wat rest is jou te omarmen met onze liefde…

ik schreeuw naar de hemel, dat ik je zo ongelofelijk mis jouw handjes in de mijne. je guitige lach ik schreeuw naar de hemel, in de hoop dat jij mij horen kan wetend dat ik jou nooit vergeten zal ik schreeuw naar de hemel, daar mijn hart gebroken is sinds dat ene moment, dat ik jou moest laten gaan nog altijd schreeuw ik, elke dag opnieuw onhoorbaar…