Netgedichten

netgedicht (nr. 69.643):

In en uit

er zijn weer mensen geweest
ze lopen almaar in en uit
zeker wel drie
wat ze gezegd hebben, ben ik vergeten
is mijn huis
mijn huis nog wel
nu ze zich overal tegenaan bemoeien
wat ik aan moet, in moet nemen
van mij hoeven ze niet te komen
mijn adressenboek, gelijk een begraafplaats
waarin staat wie ik
allemaal heb weggebracht
namen die me niets meer zeggen
zijn doorgestreept
of langzaam verdwijnen
uit mijn wereld
die almaar smaller wordt
en de rest
ben ik vergeten

Zie ook: https://vandervegtmarjon.blogspot.com

Schrijver: LadyLove, 19 januari 2020

vandervegtmarjon

gmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: ziekte

alzheimers

dementie

verdriet

frustratie

aftakeling

3.0 met 3 stemmen

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Scherzo
Datum:: 20 januari 2020; Ladylove,
Respect voor dit directe gedicht. Openhartig en schrijnend.

Naam:: Ruurd van der Weij Fortin
Datum:: 19 januari 2020; Schitterend verwoord hoe op de duur de sturing over je leven wordt overgenomen, terwijl de kring om je heen steeds kleiner wordt.

Geef je reactie op deze inzending: